روزنامه نیویورک‌تایمز در مقاله‌ای به قلم لارا جیکس نوشت: مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور اصلاح‌طلب خواهان روابطی گرم‌تر با غرب است تا به تحریم‌ها پایان دهد؛ اما اختیارات وی به شدت محدود است.

به گزارش «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: مقام های فعلی و سابق و کارشناسان مسائل سیاسی معتقدند، با انتخاب مسعود پزشکیان، کاندیدای اصلاح‌طلبان، در انتخابات ریاست‌جمهوری ایران، این کشور احتمالا شاهد تعدیل سیاست خارجی غیرمنعطف خود خواهد بود و حتی این شانس وجود خواهد داشت که شاهد وقوع یک گشایش دیپلماتیک جدید باشیم.

آقای پزشکیان که یک جراح قلب، عضو پارلمان و وزیر سابق بهداشت است، تجربه مستقیم چندانی در عرصه سیاست خارجی ندارد. اما وی وعده داده که به زبده‌ترین دیپلمات‌های گلوبالیست ایرانی اختیارات لازم را جهت پیشبرد اهداف سیاست خارجی‌اش اعطا کند. این اظهارات امیدها برای برقراری روابط گرم تر با غرب را افزایش داده است.

دنیس راس، دستیار ویژه رئیس‌جمهور باراک اوباما و از مذاکره‌کنندگان کهنه‌کار در مسائل خاورمیانه در این باره گفت: «پزشکیان رویکردی عملگرایانه‌تر و کمتر تقابل‌جویانه در قبال مسائل داخلی و خارجی را نمایندگی می‌کند.»

وی افزود، رئیس‌جمهور جدید ایران آزادی عمل نسبی‌ای برای تغییر موازنه بین «عملگرایی یا وفاداری به هنجارهای ایدئولوژیکی» که برای اتخاذ تصمیم‌های دولتی مشخص شده در اختیار خواهد داشت. اما این تغییرات باید در حوزه سیاست خارجی دولت آقای پزشکیان و به ویژه تعامل با ایالات متحده رخ دهد.

به گفته تحلیلگران جایی که رئیس‌جمهور می‌تواند بیشترین تاثیر بین‌المللی را داشته باشد، انتخاب دیپلمات‌های کاربلد، برای تنظیم نحوه نگرش افکار عمومی به سیاست‌های ایران است.  کارشناسان مرکز استیمسون در تحلیلی که در ماه ژوئن منتشر شد نوشتند: پزشکیان گفته مصمم به پیش گرفتن یک سیاست تعاملی در سطح بین‌المللی است و از بهبود روابط با غرب برای پایان دادن به تحریم‌ها استقبال می‌کند. مسئول پرونده ایران در گروه بین‌المللی بحران نیز می‌گوید که ایران خواهان روابط با اکثر کشورهای دیگر در سراسر جهان به استثنای اسرائیل است اما در عین حال درخصوص اتکای بیش از حد به اتحادهای تشکیل شده با روسیه و چین هشدار داده است. به گفته علی واعظ، «آنها ممکن است از ایران سوء استفاده کنند و ایران را بیشتر در سطح جهانی منزوی سازند. »

به گفته تحلیلگران مرکز استیمسون، جنگ در غزه تنش‌ها بین ایالات متحده و نیروهای تحت حمایت ایران در لبنان، سوریه، عراق و یمن را افزایش داده و احتمال انعقاد توافقات جدید بین واشنگتن و تهران را تضعیف کرده است. با این وجود، ایرانیان می‌دانند که ایالات متحده مصمم به جلوگیری از گسترش درگیری در خاورمیانه است و پیام‌هایی از کانال‌های محرمانه بین دو پایتخت برای تاکید بر خطرات چنین رویارویی ای رد و بدل شده است.

سال گذشته یک تبادل زندانی بین دو کشور امیدها برای همکاری‌های دیپلماتیک بیشتر را زنده کرد. اما ایران اکنون روی این مسئله متمرکز شده که اگر، آنگونه که در میان طبقه سیاسی ایران مطرح می‌شود، ترامپ در انتخابات ماه نوامبر به پیروزی برسد، چگونه باید با ترامپ به توافق برسد و آیا اساسا چنین توافقی ممکن است یا نه؟