چشمان ایرانی ویلموتس!

 آریا رهنورد

برای سال‌ها، مارکار آقاجانیان همواره بخشی از کادر فنی کارلوس کی‌روش به شمار می‌رفت. پس از جدایی سرمربی پرتغالی اما حتی باشگاه‌هایی در دسته‌های پایین‌تر فوتبال ایران علاقه‌ای به جذب مارکار به عنوان سرمربی از خودشان نشان ندادند. شاید همین موضوع به تنهایی، سطح فنی دستیار ایرانی کی‌روش را عیان می‌کند. سرمربی سابق تیم ملی علاقه‌ای نداشت تا از یک «جانشین بالقوه» در کادرش استفاده کند و به همین خاطر برای سال‌ها تنها به مارکار اعتماد کرد. تجربه همکاری او با علی کریمی و جواد نکونام نیز به سرعت شکست خورد و مرد اول تیم ملی نتوانست این دو نفر را در کنار خودش تحمل کند. با حضور ویلموتس اما این روحیه تغییر کرده و حالا درهای تیم ملی روی یکی از مربیان جوان و با استعداد فوتبال ایران باز شده است. وحید هاشمیان نزدیک به یک دهه پس از ترک تیم ملی، حالا در یک پست تازه به این تیم برمی‌گردد و کارش را به عنوان عضوی از کادر فنی مرد بلژیکی آغاز می‌کند. مربیگری برای وحید، همیشه یک دغدغه جدی بوده است. مرد محبوب هواداران بوخوم پس از بازنشستگی در باشگاه پرسپولیس، راهی آلمان شد و در رده‌های سنی پایه اولین تجربه‌های مربیگری را پشت سر گذاشت. پس از کار کردن در دو باشگاه مختلف، او به عنوان دستیار در تیم زیر 19 ساله‌های باشگاه هامبورگ مشغول به کار شد. ویلموتس تسلط هاشمیان به زبان آلمانی برای ارتباط بهتر با این مربی را، یکی از دلایل به خدمت گرفتن او عنوان کرده اما بدون تردید سوابق وحید در فوتبال ایران نیز در این روند موثر بوده است. هاشمیان شناخت خوبی از فوتبالیست‌های ایرانی دارد و می‌تواند در نگارش لیست‌های بعدی، نقش پررنگی داشته باشد. علاوه بر این او یک چهره مقبول در این فوتبال به شمار می‌رود و می‌تواند تنش‌ها را از اطراف تیم ملی دور کند. او برخلاف مارکار، از کاراکتر لازم برای سرمربیگری تیم ملی در آینده برخوردار است و برخلاف علی کریمی و جواد نکونام، برای شروع کار حرفه‌ای در ایران عجله به خرج نداده است. انتخاب هاشمیان به عنوان دستیار ویلموتس، می‌تواند دورنمای خوبی برای تیم ملی داشته باشد. این مربی مدارک مربیگری‌اش را نیز در کشور آلمان گرفته و حالا آماده است که دوران دستیاری را با تمام تمرکز در ایران پشت سر بگذارد. هاشمیان تا امروز روند تدریجی خوبی را به عنوان یک مربی جوان طی کرده و حالا فرصت خوبی دارد تا دانش مربیگری‌اش را افزایش بدهد. خود ویلموتس نیز برای چند سال، به عنوان دستیار در تیم ملی بلژیک مشغول به کار بوده و اهمیت این پست را به خوبی درک می‌کند. در کنار همه نکته‌های امیدوارکننده، در مورد وحید تردیدهایی نیز وجود دارد. او هنوز به عنوان مربی وارد مرحله آزمون و خطای جدی نشده و سطح واقعی توانایی‌هایش، هنوز محک نخورده است. علاوه بر این هاشمیان در دوران بازی، گاهی به یک مهره «ناسازگار» تبدیل می‌شد و به راحتی با شرایط موجود کنار نمی‌آمد. او پس از رفتن به بوندس‌لیگا، برای چند سال با تیم ملی قهر کرد و سرانجام در دوران برانکو با اصرار کادر فنی به این تیم برگشت. آرامش همیشگی او در کنار زمین نیز می‌تواند یک نکته منفی در مسیر تبدیل شدن به یک مربی باشد. در ایران هیچ‌کس صدای فریاد زدن هاشمیان را نشنیده و برای یک مربی، این هرگز یک امتیاز به شمار نمی‌رود. البته که به عنوان یک دستیار، انتظار زیادی از او وجود نخواهد داشت اما اگر قرار است هاشمیان در آینده نیمکت تیم ملی را به عنوان نفر اول تصاحب کند، باید در مسیر تکامل قرار بگیرد و نقاط ضعفش را بپوشاند. بدون تردید او می‌تواند در جایگاه یک مربی، حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد و به همین خاطر باید از این دوره زمانی، به بهترین شکل ممکن استفاده کند.

دوران حضور مستمر وحید در تیم ملی، چندان طولانی نبوده است. با این وجود صعود به جام جهانی 2006 بدون گل‌های او هرگز ممکن نمی‌شد. «هلی‌کوپتر» با درخشش خیره‌کننده در مرحله مقدماتی جام جهانی آلمان و گل‌های حساسی که وارد دروازه ژاپن و چند رقیب دیگر کرد، توانست ایران را به سومین جام جهانی تاریخش برساند. او حالا با مسئولیتی تازه به تیم برگشته و امیدوار است این بار در نقشی متفاوت، صعود دیگری به جام جهانی را جشن بگیرد. أینده برای وحید در تیم ملی روشن به نظر می‌رسد اما او هنوز باید کارهای زیادی انجام بدهد تا آمادگی لازم برای تبدیل شدن به یک سرمربی را به دست بیاورد.