تیغ تحریم بر گلوی صنعت دارو

صنعت دارو یکی از بخش‌های استراتژیک اقتصاد ایران است که نقش حیاتی در تأمین سلامت جامعه دارد. این صنعت به دلیل ارتباط مستقیم با حوزه بهداشت و درمان، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و شرکت‌های فعال در آن نیز حضوری پررنگ در بازار سرمایه دارند. با این حال، صنعت دارو با چالش‌های متعددی مواجه است که می‌تواند بر عملکرد آن تأثیر بگذارد. در مقابل، فرصت‌های رشد نیز در این حوزه وجود دارد که می‌تواند مسیر توسعه را هموار کند.

به گزارش تجارت‌نیوز، شرکت‌های دارویی که بتوانند سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه، تولید مواد اولیه و گسترش بازارهای صادراتی را در اولویت خود قرار دهند، می‌توانند آینده روشنی در بازار سرمایه داشته باشند. در این بین همچنین، حمایت‌های دولتی و ثبات در سیاست‌های ارزی و تجاری می‌تواند به پایداری و توسعه صنعت دارو کمک کند. به هر روی اما صنعت دارو و بیماران در کشور در حال حاضر با چالش‌ها و مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند.

صنعت دارو در ایران ظرفیت‌های بالایی برای رشد دارد، اما در عین حال با چالش‌هایی مانند وابستگی به واردات مواد اولیه، مشکلات تأمین مالی و محدودیت‌های صادراتی مواجه است؛ از جمله وابستگی به مواد اولیه وارداتی؛ بخش قابل‌ توجهی از مواد اولیه دارویی از طریق واردات تأمین می‌شود. بر همین اساس، نوسانات نرخ ارز و تحریم‌ها باعث افزایش هزینه‌های تولید و کاهش سودآوری شرکت‌های دارویی شده است. یکی دیگر از چالش‌ها قیمت‌گذاری دستوری و کنترل سودآوری است. صنعت دارو تحت نظارت شدید سازمان‌های دولتی قرار دارد و قیمت‌گذاری محصولات، اغلب توسط نهادهای نظارتی تعیین می‌شود. این موضوع باعث شده است که برخی شرکت‌ها نتوانند سودآوری مطلوبی داشته باشند.

همچنین می‌توان از مشکلات تأمین مالی و نقدینگی به عنوان دیگر چالش‌های این صنعت نام برد زیرا به دلیل طولانی بودن فرآیند پرداخت بیمه‌ها و تأمین اجتماعی، شرکت‌های دارویی با مشکلات نقدینگی مواجه هستند. این موضوع بر توانایی آن‌ها در تأمین مواد اولیه و تولید پایدار تأثیر منفی گذاشته است. در ضمن محدودیت‌های صادراتی و تحریم‌ها یکی دیگر از این مشکلات است؛ با وجود ظرفیت بالای صادرات دارو، محدودیت‌های بین‌المللی و مشکلات بانکی مانع از ورود برخی شرکت‌های ایرانی به بازارهای جهانی شده است. در نهایت می‌توان به فرسودگی تجهیزات و فناوری تولید اشاره کرد. برخی از شرکت‌های دارویی از تجهیزات قدیمی استفاده می‌کنند که کارایی تولید را کاهش داده و هزینه‌های نگهداری را افزایش می‌دهد. سرمایه‌گذاری در فناوری‌های جدید می‌تواند چالش مهمی برای این صنعت باشد.

اما با وجود چالش‌ها این صنعت از ظرفیت‌ها تهی نیست. برای مثال، رشد جمعیت، افزایش میانگین سنی و شیوع بیماری‌های مزمن باعث افزایش تقاضا برای داروهای داخلی شده است. اگرچه این روند از لحاظ اجتماعی ناخوشایند است اما در بحث مالی و سودآوری در عملکرد شرکت‌های دارویی موثر است. همچنین سرمایه‌گذاری در تولید مواد اولیه دارویی می‌تواند وابستگی به واردات را کاهش داده و هزینه‌های تولید را کنترل کند.

برخی از شرکت‌های دارویی توانسته‌اند با رعایت استانداردهای بین‌المللی، محصولات خود را به کشورهای منطقه صادر کنند. توسعه این بازارها می‌تواند سودآوری این صنعت را افزایش دهد. با این حال اما اصلی‌ترین راه برای رسیدن به این مطلوب، رفع تحریم‌ها به‌ویژه تحریم‌های دارویی است چه از لحاظ واردات و چه از مسیر صادرات است. در این میان، دولت با ارائه تسهیلات مالی، معافیت‌های مالیاتی و تسهیل فرآیندهای تولید، می‌تواند به رشد صنعت دارو کمک کند. حمایت از تولید داخلی و کاهش وابستگی به واردات از جمله سیاست‌های مهم در این حوزه است.