امنیت غذایی در ایران تحت‌تاثیر چالش‌های ساختاری قرار دارد

سفیر سابق و نماینده دائم در سازمان فائو، عنوان کرد: یکی از شاخص‌های امنیت غذایی توان مالی تأمین غذا برای افراد جامعه است. ممکن است در سطح ملی یا محلی غذای کافی تولید شده باشد، اما علی‌رغم دسترسی فیزیکی قدرت خرید گروهی از جامعه برای دستیابی به آن کافی نباشد. در این صورت علی‌رغم وجود غذا و حتی خودکفایی در یک یا چند محصول غذایی، امنیت غذایی حاصل نمی‌شود.

محمدحسین عمادی در گفت‌وگو با تجارت‌نیوز، تاکید کرد: با توجه به نقش بازار و اهمیت قیمت محصولات غذایی در جهان کنونی، قدرت خرید جامعه شاید اصلی‌ترین عامل محدودکننده در دسترسی به امنیت غذایی باشد. ناتوانی مالی از عوامل مهم در گرسنگی و ناامنی غذایی در سطح جهانی است.

او افزود: در سال ۱۴۰۱، بیش از نیمی از جمعیت شهری ایران با ناامنی غذایی مواجه بودند یا در آستانه آن قرار داشتند. سرانه کالری دریافتی در مناطق شهری ۲۵۴۰ کیلوکالری است که عمدتاً از غلات تأمین می‌شود. البته تفاوت و نابرابری قابل‌توجهی بین استان‌های کشور از نظر سرانه کالری دریافتی وجود دارد و بین ۱۹۸۸ تا ۳۱۹۶ کیلوکالری متغیر است.

این کارشناس خاطرنشان کرد: ضعف اقتصاد ملی در کمک به مناطق محروم ایران و اثرات تغییرات اقلیمی وضعیت را وخیم‌تر کرده است. سیستم غذایی ناپایدار موجب تخریب منابع شده است. بهره‌برداری مفرط در کنار تخریب منابع نیز سیستم غذا را به‌طور جدی تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و ناامنی و گرسنگی به‌دنبال دارد. این چرخه باطل می‌تواند تا نابودی کامل یک سرزمین و شهروندانش ادامه یابد.