سهم ایران در کریدورهای گازی هیچ است!

معاون پیشین امور بین‌الملل وزیر نفت گفت: باید با دنیا تعامل و حدود ۸۰۰ میلیارد بشکه از نفت کشور را که در زیرِ زمین مانده خارج کنیم. اکنون ما کسری بنزین و گازوئیل داریم چون پول نداریم نفت را استخراج کنیم.

سید مهدی حسینی در گفت‌وگو با ایلنا، درباره اینکه آیا این امکان وجود دارد که در نبود گاز صادراتی روسیه به اروپا؛ ایران وارد این بازار از مسیر سواپ گاز ترکمنستان شود، اظهار داشت: این واقعیت غیرقابل‌انکار است که مطمئنا هرگز روس‌ها غیر از قدرتهای بزرگ و امریکا که امروز به اروپا ال‌ان‌جی انتقال می‌دهد و روسیه توان مقابله ندارد، هرگز به هیچ کشوری اجازه نخواهد داد که وارد بازار اروپا شود.

او افزود: ما خودمان گازی در اختیار نداریم زیرا به حدی به منازل و مناطق داخل کشور گازرسانی کرده‌ایم که نتیجه آن تخلیه تمام مخازن بوده و اکنون گازی برای صادرات نمانده است، زمانی باید در مورد صادرات گاز صحبت کنیم که هم بتوانیم نیاز داخل را تامین کنیم و هم به میزانی که باشد که امکان صادرات داشته باشیم.

معاون پیشین امور بین‌الملل وزیر نفت عنوان کرد: ما در شرایط تحریم هم می‌توانستیم جذب سرمایه کرده و نفت و گاز مورد نیاز را برای داخل و هم به منظور صادرات استخراج کرده و درآمد کسب کنیم. ما در گذشته و در اوج تحریم میلیاردها دلار پول وارد کشور کردیم پس شدنی است، اما این کار را نکردیم و اکنون گازی نداریم و سراغ ترکمنستان می‌رویم که گاز این کشور را به مصرف رسانده و یا سواپ کنیم. اما واقعیت این است که اولا ترکمنستان می‌تواند گاز خود را صادر کند اما در عین حال نسبت به انتقال گاز به ایران هم بی‌میل نیست چون ما در ازای گاز دلار پرداخت می‌کنیم کاری که روسیه انجام نمی‌دهد و در مقابل گازی که از مسیر روسیه منتقل می‌شود کالاهای خود را به این کشور می‌فرستد. بنابراین ترکمنستان به خاطر دلار این انگیزه را دارد که گاز را در اختیار ایران قرار دهد اما از طرف دیگر چندین کریدور احداث شده که فعال بوده و از مسیر آنها در حال انتقال گاز هستند، مهمترین این کریدورها راه ارتباطی است که گاز ترکمنستان را از طریق لوله‌های موجود روسیه به آذربایجان می‌فرستد، آذربایجان نیز گاز شاه‌دنیز و ۴ میدان بزرگ را از طریق خطوط لوله به اروپا انتقال می‌دهد اینها کریدورهایی هستند که ما  ۲۰ سال گذشته روی آنها کار کرده بودیم و قرار بود اجرا شوند و امریکا این اجازه را به ما نداد، اگر این پروژه‌ها اجرا شده بود اکنون این ایران بود که حرفی برای گفتن داشت.

حسینی تاکید کرد: اگر قرار ما بر این است که هم تولید و هم صادرات گاز داشته باشیم باید برنامه‌ریزی دقیق با بهترین اقتصاد و بهترین امکانات اجرایی داشته باشیم دراین صورت اروپا هم از ما تقاضای گاز خواهد داشت، با اوضاعی که ما امروز داریم و برای انتقال گاز به ترکیه و عراق و حتی صنایع و پتروشیمی‌های داخل کشور خودمان نوسان داریم و یا انتقال را متوقف می‌کنیم؛ دنیا به ما اعتماد نمی‌کند.

او همچنین بیان داشت: در همان ابتدا که جنگ روسیه و اوکراین اتفاق افتاد و گاز صادراتی از روسیه به اروپا کاهش و متوقف شد ما باید ورود می‌کردیم اما درواقع این فرصت در اختیار کسی قرار می‌گیرد که گاز به اندازه کافی در اختیار دارد و حتما به موقع در اختیار متقاضی قرار خواهد داد، از آن زمان چندین سال گذشته و روی کاغذ هم کسی برنامه صادرات گاز به اروپا ننوشته است ما باید برنامه‌ریزی می‌کردیم که میادین را توسعه داده و گاز استخراجی را با اولویت تامین نیاز داخل برای صادرات آماده می‌کردیم اما این کار را نکردیم.

این کارشناس خاطرنشان کرد: اکنون اگر ما این امکان را داریم که از دیگر کشورها گاز دریافت کنیم باید این کار را بکنیم و مهم‌تر از همه اینکه آن را به کشورهای همسایه صادر کنیم، مثلا اکنون خط لوله انتقال گاز به پاکستان آماده است اما ما همچنان وارد مذاکره نمی‌شویم که مشکل قیمت گاز صادراتی را حل کنیم، عده‌ای اصرار دارند که قیمت گاز صادراتی به این کشور هم به نرخ گاز ارسالی به ترکیه باشد در حالی که پاکستان بازاری است که نفت کوره مصرف می‌کند و در نظر دارد که به جای نفت کوره گاز مصرف کند بنابراین قطعا بدنبال سوخت گران نیست و قیمت گاز باید با نرخ نفت کوره قابل رقابت باشد، این موضوعی است که بی‌نظیر بوتو نخست‌وزیر وقت پاکستان به بنده بعنوان مذاکره‌کننده وقت صادرات گاز به این کشور اعلام کرده بود،  بنابراین نمی‌توانیم گاز را به هر مقصدی با بالاترین نرخ بفروشیم. این رویه همان مسیری است که منجر به تکرار ماجرای کرسنت و جار و جنجال می‌شود.