بک پژوهشگر صنعتی عنوان کرد: چطور شرکتی که دو سال از تاسیس آن می‌گذرد و هیچ گونه امکاناتی هم ندارد، در سال ۱۴۰۱ حدود ۴۰۲ میلیون دلار و در سال ۱۴۰۲ بیش از ۶۰۰ میلیون دلار ارز گرفته است. امروز صنایعی داریم که گرفتار ۱۰۰ هزار دلار هستند تا بتوانند بخشی از مواد اولیه مورد نیازشان را وارد کنند اما در صف تخصیص‌ها همواره جا می‌مانند. بانک مرکزی صنایع تولیدی را برای تخصیص هزار دلار ارز ماه‌ها معطل نگاه می‌دارد، اما در برخی حوزه‌ها مبالغ میلیارد دلاری تخصیص داده می‌شود. محمد بحرینیان در گفت‌وگو با اکونگار، اظهار کرد: تحت عنوان واژه فریبنده و اغواگرانه سرمایه‌گذاری خارجی تولید را به ابتذال کشانده است. یکی از همین شرکت‌ها به اسم سرمایه‌گذاری خارجی سی‌کی‌دی وارد می کند. به اسم تولید برای طرف خارجی اشتغال ایجاد می‌کنند و مازاد تجاری برای کشور غیر به ارمغان می‌آورند. در اینجا هم یک بزک اسم تولید می‌گذارند. او تاکید کرد: دقیقا باید پرسید در شرایطی که برای تامین ارز دارو با مشکل مواجه هستیم چگونه شرکت‌های تازه تاسیس مونتاژی ارزهای کشور را از آن خود می کنند. البته در حوزه دارو هم که وارد می‌شویم نابرابری‌ها و تخصیص‌های عجیب دیده می‌شود. همین مساله در حوزه نهاده‌های دامی نیز وجود دارد. یک مجموعه واردکننده نهاده دامی از ابتدای سال 1397 تا اردیبهشت 1400 حدود پنج میلیارد دلار ارز گرفته و تا آخر 1402 بیش از هشت میلیارد دلار در مجموع ارز دریافت کرده است. او در پایان تصریح کرد: در حال تحقیق روی تعدادی شرکت قطعه‌ساز هستم که قطعات را وارد می‌کنند و از یک سری معافیت‌ها بهره می‌برند. به عبارتی به اسم قطعه ساز مجوز می‌گیرند ولی واردات قطعه انجام می‌دهند. بعد هم می‌بینید میزان قابل تاملی ارز دریافت کرده‌اند. حالا تحت چه عنوانی؟ تولید. اما آیا واقعا تولید صورت گرفته است؟ همین اتفاق را بیشمار در صنایع غذایی کشور، خودروسازی و باقی صنایع می‌بینید. واقعا باید پرسید وزرای صمت و اقتصاد چه می‌کنند؟ این ها نشان دهنده ناتوانی مسئولان در اداره اقتصاد کشور است.