یک کارشناس حوزه انرژی گفت: یک نوع تار عنکوبتی انرژی در چند سال گذشته و آینده دور ما پیچیده می‌شود تا ایران که دارای موقعیت استرتژیک ویژه و دومین دارنده ذخایر نفت و گاز جهان بوده را مدیریت کنند و این یک معضل است.

میرقاسم مومنی در گفتگو با ایلنا، درباره پروژه‌های گازی و نفتی کشورهای همسایه از جمله و قطر و تاثیر آن بر بازار صادرات انرژی ایران اظهار داشت: واقعیت اینکه در حوزه جغرافیایی ایران کشورهای همسایه پروژه‌های انرژی را با کنسرسیوم‌های دو یا چندجانبه امضا می‌کنند به طوری که اکنون ترکیه قرارداد انتقال نفت از عراق منعقد کرده که بدون نیاز به ایران خود را به خلیج‌فارس متصل کند، کشورهای شمال ایران مثل آذربایجان و ترکمنستان از طریق باکو-تفلیس-جیحان یا زنگزور و نخجوان و ترکیه از مسیری دیگر ایران را دور می‌زنند، ترکمنستان نیز خط لوله‌ای دارد که در نظر دارد از طریق افغانستان و پاکستان به دریای عمان متصل شود و درواقع ایران که در مسیر تمام این خطوط قرار گرفته هیچ خط لوله‌ای را را ندارد. او افزود: هند هم مشتری گاز ایران بود و خط لوله گاز صلح که قرار بود از مسیر پاکستان و هند عبور کند افتتاح نشده و اکنون با قطر قرارداد منعقد کرده و قرار است خط لوله‌ای از قطر، امارات و عمان به هند و در ادامه به عربستان و منطقه اشغالی فلسطین برسد، همه اینها بیانگر این است که از تمام ۴ جهت ایران کشورهای همسایه مثل ترکیه، ترکمنستان، آذربایجان، افغانستان، پاکستان و حوزه خلیج‌فارس باهم کار می‌کنند اما ما درهیچ یک از پروژه‌ها حضور نداریم.

این کارشناس حوزه انرژی تاکید کرد: جایگاه ایران در هیچ‌یک از این کریدورها مشخص نیست و دلیل آن نیز یکی تحریم است که شرکت‌های سرمایه‌گذار ریسک سرمایه‌گذاری در ایران را قبول نمی‌کنند و دوم مباحث بانکی است، ما نمی‌توانیم نفت و گازمان را بفروشیم و شرکت‌های خریدار و سرمایه‌گذاران نیز باتوجه به اینکه پروژه‌های خطوط لوله گاز و نفت هزینه و زمان‌بر هستند قطعا بدنبال این هستند که امنیت چندین دهه پروژه‌ها حفظ شود. اما به دلیل شرایطی که امروز ایران دارد، تهران را دور می‌زنند و اگر در بلندمدت نیز این ارتباطات برقرار شود و حتی ما بخواهیم دیگر نمی‌توانیم کاری پیش ببریم چون خطوط کشیده و قراردادها منعقد شده و اگر تحریم لغو و سوئیفت هم باز شود ما جایگاهی نخواهیم داشت و حتی متکی به کشورهای همسایه خواهیم بود.