رشد حقیقی پس‌اندازها به کمترین میزان خود رسید

بررسی‌ داده‌های مربوط به هزینه - درآمد خانوار در سال ۱۴۰۱ نشان می‌دهد که رشد حقیقی پس‌انداز خانوارهای شهری، به کم‌ترین میزان خود از سال ۱۳۹۸ تاکنون رسیده است. به گزارش اقتصاد آنلاین  داده‌های هزینه درآمد خانوار که هر ساله توسط مرکز آمار ایران منتشر می‌شود، بیانگر رشد ۷۳۴ درصدی هزینه‌های خانوار شهری در بازه ده ساله ۱۳۹۱ الی ۱۴۰۱ می‌باشد. همچنین در این بازه زمانی، درآمد خانوارهای شهری رشد ۸۹۸ درصدی تجربه کرده است. میزان رشد هزینه‌ها در بازه زمانی مذکور برای خانوارهای روستایی ۶۲۸ درصد، و میزان رشد درآمد ۸۷۳ درصد بوده است.

پس انداز حقیقی خانوارهای شهری چقدر بوده است؟

میزان پس‌انداز حقیقی خانوارهای شهری در سال ۱۳۹۱ (نسبت به سال پایه ۱۴۰۰)، برابر با ۱ میلیون و ۸۶۷ هزار تومان می‌باشد. عدد ذکر بیانگر پس‌انداز ماهانه حدود ۱۵۵ هزار تومان می‌باشد. این میزان با رشد ۱۰۰۱ درصدی، به عدد ۲۰ میلیون و ۵۷۰ هزار تومان در سال ۱۴۰۱ رسیده است. یعنی پس‌انداز حقیقی خانوارهای شهری در سال ۱۴۰۱ (نسبت به سال پایه ۱۴۰۰)، به طور میانگین ماهانه ۱ میلیون و ۷۱۴ هزار تومان بوده است. نهمچنین میانگین نرخ رشد پس‌انداز حقیقی در ۱۰ سال ذکره شده، سالانه ۱۰۰ درصد بوده‌است.  همچنین نرخ رشد حقیقی پس‌انداز خانوارهای شهری، به کم‌ترین میزان خود از سال ۱۳۹۸ تا کنون رسیده است. این مسئله می‌تواند زنگ خطری برای منفی شدن پس‌انداز حقیقی در سال‌های پیش رو باشد. لازم به ذکر است کمترین میزان پس‌انداز در خانوارهای شهری در استان سیستان و بلوچستان است. اختلاف بین درآمد و هزینه در این استان منفی ۸۶ هزار تومان گزارش شده است. یعنی خانوارهای شهری در استان ذکر شده در سال ۱۴۰۱ به میزان ۸۶ هزار تومان از پس‌انداز دوره‌های پیشین خود استفاده کرده‌اند.

عواقب   پس‌انداز   منفی   چیست؟

به صورت کلی پس‌انداز خانوارها می‌تواند به عنوان ضربه‌گیری در برابر بحران‌های اقتصادی عمل کند. همچنین پس‌انداز خانوارها می‌تواند خرج توسعه اقتصادی خانوار از دو طریق شود. از سویی خانوارها می‌توانند پس‌انداز خود را صرف هزینه‌های آموزش فرزندان کنند. در ضمن افراد می‌توانند پس‌انداز دوره‌های پیشین را صرف توسعه کسب و کار خود کنند. سرمایه‌گذاری در کسب‌وکار می‌تواند بهره‌وری و در نهایت درآمد را افزایش دهد.

این مسائل برای افراد با درآمد کمتر بسیار مهم است. چرا که افزایش سطح آموزش و توسعه کسب‌وکار دو راه اساسی برای خروج فقرا از طبقه‌ی خود است و می‌تواند در طبقه اجتماعی آن‌ها تغییر ایجاد کند. در صورتی که در دراز مدت به دو مورد ذکرشده توجهی نشود می‌تواند فقرا را در تله  فقر بیاندازد.