نجات اقتصاد ایران درگرو همکاری با کشورهای صاحب اقتصاد است نه کنیا، اوگاندا و زیمبابوه

یک تحلیلگر مسائل بین‌الملل درباره سفر رئیس‌جمهوری به سه کشور آفریقایی اظهار داشت: رابطه سیاسی و اقتصادی با کشور‌های دیگر، امری اجتناب‌ناپذیر است. در واقع رفت و آمد‌های دیپلماتیک می‌تواند دریچه‌ای برای گشایش‌های اقتصادی باشد. البته لازم است موقعیت سیاسی کشور مقصد در نظام بین‌الملل و البته پتانسیل‌های اقتصادی به طور دقیق بررسی شود تا بتوانیم همکاری توأم با تأثیرگذاری داشته باشیم.

علی بیگدلی در گفتگو با اقتصاد ۲۴ افزود: کشورهای آفریقایی تحت تحریم‌های شدید بین‌المللی قرار دارند، با این توضیح که شرایط تحریمی‌شان به مراتب شدیدتر و با محدودیت‌های بیشتری نسبت به تحریم‌های ایران است.

مردم‌ کشورهای مقصد رئیسی فقر شدیدی را تجربه می‌کنند

این تحلیلگر مسائل بین‌الملل تصریح کرد: من به کشور‌های کنیا، اوگاندا و زیمبابوه سفر کرده ام و می‌دانم که هر سه کشور شرایط بغرنجی دارند. به طوری که مردم‌شان فقر را به جدی‌ترین شکل ممکن تجربه می‌کنند و حتی از الزام‌های ابتدایی زندگی محروم هستند. در واقع می‌توان گفت، رئیس جمهوری ایران کشور‌هایی را برای برقراری رابطه انتخاب کرده است که غرق در کاستی و بحران هستند، آن‌هم در شرایطی که به دلیل شرایط هیچ چشم‌انداز روشنی برای خودشان متصور نیستند تا بتوان اینطور گفت که سفر به آفریقا در ادامه کار‌های غیرکارشناسی دولت سیزدهم است. به‌هرحال در فعالیت دو ساله دولت رئیسی از این قبیل تصمیم‌ها کم مشاهده نشده است!

بیگدلی توضیح داد: به نظر من آقای رئیسی به دلیل عدم توفیق در حل مسائل ایران با دنیا، سعی دارد با این سفر‌ها طوری وانمود کند که «انزوای ایران دروغی بیش نیست»؛ این در حالی است که همه می‌دانند این رویکرد جوسازی و تبلیغاتی است. به طور مثال زیمبابوه کشوری است که به دلیل تورم نجومی مردمش با گونی پول جا به جا می‌کنند. درباره کنیا هم باید گفت، یکی از مراکز فساد و قاچاق در دنیا است و همچنین به تروریست بودن معروف هستند که حتی کمترین رابطه با این کشور به وجهه ایران لطمه خواهد زد. درباره اوگاندا هم باید بگویم، به چشم خود دیده‌ام، فقر به قدری است که طلبه‌هایی که با هزینه ایران در شهر قم درس طلبگی خوانده‌اند، راننده تاکسی شده‌اند.

کنیا، اوگاندا و زیمبابوه نمی‌توانند تغییری  در اقتصاد ایران ایجاد کنند

این تحلیلگر مسائل بین‌الملل می‌گوید: واقعاً دولتی‌ها چطور نمی‌دانند با وجود فاصله بسیار زیاد بین ایران با کنیا، اوگاندا و زیمبابوه معامله تجاری نمی‌تواند به صرفه باشد. تأکید چیزی جز این نیست که این کشور‌ها به هیچ وجه نمی‌توانند کمترین تغییری در وضعیت اقتصادی ایران ایجاد کنند. با این توضیح که ما در برهه فعلی احتیاج مبرمی به مناسبات اقتصادی با کشور‌های دیگر داریم.