در نبود ایران،ترکیه هاب مهم انرژی منطقه می‌شود

با وجود مالکیت ایران بر دومین و بزرگترین میادین گازی در دنیا اما به دلیل بی‌تدبیری‌ها و ناتوانی در استخراج و تولید، نه تنها صنایع مادر نظیر فولاد و پتروشیمی از این منابع عظیم انرژی بی‌بهره مانده‌اند، بلکه حال نوبت به بخش خانگی رسیده‌است که با قطعی و افت فشار مواجه شده‌است. یک استاد اقتصاد انرژی در گفت و گو با خبرآنلاین گفت:«در ۳۰ سال گذشته در بخش انرژی کشور مدیریت و توسعه بهره‌برداری بهینه از منابع وجود نداشته‌است و به صورت مقطعی برای تامین بودجه کشور و افزایش صادرات برای تامین هزینه‌های دولت که غیر مولد هستند تولیداتی صورت گرفته‌است.»

بحران فعلی حاصل اقدامات ۳۰ سال گذشته است

یدالله سبوحی در ادامه گفت: «میدان گازی عسلویه بزرگترین میدان گازی بود که بیشترین سرمایه‌گذاری‌ها از سال ۱۳۷۶ به بعد در آنجا صورت گرفت و در کنار آن برای ایجاد تراز در انرژی کشور و به تعادل رسیدن بخش انرژی کشور فکری نمی‌شد و تنها هدف آنها این بود که بتوانند منابعی را استخراج کنند و نیازهای روزمره را برطرف کنند و بحران فعلی حاصل اقدامات ۳۰ سال گذشته‌است که در حال حاضر به اوج خود رسیده‌ و خیلی بعید است که مدیریت بخش انرژی کشور، وزارت نیرو، بتواند امسال و در سال‌های پیش رو این مسئله را حل بکند.»

این استاد دانشگاه در ادامه افزود:« موقعیت ژئوپولتیک ایران می‌توانست حفظ شود ولی از دست رفت؛ قرار بود گاز ترکمنستان به اروپا از ایران گذر کند و شبکه برق ایران به کشورهای منطقه متصل شود اما تمام این طرح‌ها بی‌سرانجام ماند و خطوط لوله گاز ترکمنستان از خاک افغانستان و پاکستان گذر می‌کند و ایران جایگاهی که باید داشته باشد را ندارد و کشورهایی مانند ترکیه با وجود آنکه منابع انرژی ندارند اما در حال تبدیل شدن به یکی از مهمترین هاب‌های انرژی منطقه هستند و تا زمانی که مدیریت کشور به درستی صورت نگیرد مردم ایران با چنین وضعیتی مواجه خواهند بود.»

قرارداد عظیم گازی قطر برای صادرات گاز به چین و آلمان

سبوحی در خصوص میدان مشترک گازی ایران و قطر گفت: «برداشت ما از پارس جنوبی کمی بیشتر از قطر بود اما در حال حاضر قطر با برنامه‌هایی که دارد و به ویژه از سال ۲۰۲۵ به بعد بیشترین برداشت ها را از پارس جنوبی خواهد داشت و با سرمایه‌گذاری‌های عظیمی که انجام می‌دهد، برداشت آن خیلی بیشتر از ما خواهد شد. قطر قرارداد ۷ ساله با چین منعقد کرده‌ که بخشی از تولید را به چین صادر کند که حدود ۴ میلیون تن در سال است و از طرف دیگر قرارداد عظیم ۱۵ ساله‌ای را با آلمان منعقد کرده‌است و ما به دلیل عدم دسترسی به فناوری‌ها و فقدان سرمایه‌گذاری کافی استخراج گاز از پارس جنوبی را از دست می‌دهیم و ظرفیت تولید ما بالای هزار و ۱۰۰میلیون متر مکعب در روز است اما ما بیش از ۸۶۰ میلیون متر مکعب نمی‌توانیم برداشت کنیم.»