کشورها اجرای TCP در آب‌های عمیق خزر را به تجارت با ایران ترجیح می‌دهند

مدیرعامل شرکت مهندسی و توسعه گاز ایران گفت: کشورها تصمیم می‌گیرند خط لوله تاپی را با همکاری ترکمنستان، افغانستان، پاکستان، هند اجرا کنند، یعنی حاضرند چند میلیارد هزینه کرده و خط لوله احداث کنند ولی با ایران تجارت نکنند، در حالی که ما می‌توانیم از ترکمنستان گاز را دریافت و به آذربایجان منتقل کنیم، اما تصمیم می‌گیرند خط لوله ترانس کاسپین( TCP) را در آب‌های عمیق خزر اجرا کنند اما با ایران همکاری نداشته باشند.

رضا نوشادی در گفت‌وگو با ایلنا، درباره برنامه صادرات گاز به عمان اظهار داشت: قبلا مطالعات مهندسی پایه پروژه احداث خط لوله صادرات گاز به عمان انجام شده و اکنون در مرحله آغاز مذاکرات فنی و اجرایی است،  اما در هر حال این کشور هم تحت‌تاثیر معادلات سیاسی قرار دارد که اگر حل شود طرفین برای مذاکرات کاری اعلام آمادگی کرده‌اند، گروه‌های کاری تشکیل شده و می‌تواند ادامه پیدا کرده و پروژه اجرایی شود.

جزئیات توسعه صادرات گاز به عراق

وی ادامه داد: خط ششم هم که اخیرا به اتمام رسیده و کلیه ایستگاه‌ها و خطوط آن به بهره‌بردار تحویل شده با محوریت صادرات به عراق بوده است، دو خط نهم و دهم نیز با محوریت تقویت شبکه غرب کشور برای صادرات بوده،  امسال نیز برنامه آغاز احداث 400 کیلومتر لوله 56 اینچ را در دستور کار داریم که ادامه خط سراسری نهم بوده و هدف آن صادراتی است.

مدیرعامل شرکت مهندسی و توسعه گاز ایران در ادامه درباره همکاری با قطر برای برداشت مشترک و صادرات به اروپا تصریح کرد: تحقق این همکاری سخت است در واقع ابتدا باید بگوییم چرا جنگ سوریه رخ داد، قرار بود ما یک خط لوله اسلامی احداث کنیم که از ایران-عراق- سوریه تا اروپا برود، رقیب این خط نیز خط لوله قطر-عربستان- عراق-ترکیه و اروپا بود، اما غرب؛ سوریه و عراق را ناامن کرد تا ما نتوانیم پروژه صادرات گاز به اروپا را اجرا کنیم بنابراین گازی که ما انتقال دادیم تنها به مصرف عراق می‌رسد و در دیگر کشورها شبکه‌ای برای دریافت گاز ایران ایجاد نشده است. در هر حال نمونه بارز این کارشکنی ناپایداری سوریه و عراق است که عملا موضوع صادرات گاز به اروپا را به محاق برد.

گاز؛ فلسفه ناپایدارسازی سوریه

وی خاطرنشان کرد: یکی از فلسفه‌هایی که قطر و عربستان اقداماتی برای ناپایدارسازی سوریه انجام می‌دهند این است که سوریه را از مسیر تامین انرژی اروپا کنار بگذارند، بنابراین اکنون نیز بعید است قطر از موضوع همکاری مشترک ایجاد خط لوله تا اروپا استقبال کند، زیرا بخش بزرگی از طرف‌های قرارداد این کشور در حوزه‌های گازی از هفت خواهران نفتی هستند و حتی در میدان مالکیت گرفته‌اند، بنابراین تصمیم‌گیرنده صرفا قطر نیست، بلکه قطر و شرکا هستند که موضوع را از تجارت گاز طبیعی از طریق خط لوله به سمت ال‌ان‌جی و حمل دریایی سوق داده‌اند.

چرا هزینه‌های بالا را به تجارت با ایران ترجیح می‌دهند؟

نوشادی تاکید کرد: در هر حال اکنون شاهراه امیدی برای این همکاری به معنای واقعی وجود ندارد، اگرچه در دیدارهای دیپلماتیک امکان طرح شدن را دارد، ایران آمادگی دارد گاز را از ترکمنستان و روسیه در شمال کشور دریافت کرده و بدون اجرای یک کیلومتر خط لوله به پاکستان و افغانستان منتقل کند، اما شاهدیم این کشورها تصمیم می‌گیرند خط لوله تاپی را با همکاری ترکمنستان، افغانستان، پاکستان، هند اجرا کنند، یعنی حاضرند چند میلیارد هزینه کرده و خط لوله احداث کنند ولی با ایران تجارت نکنند، در حالی که ما می‌توانیم از ترکمنستان گاز را دریافت و به آذربایجان منتقل کنیم، اما تصمیم می‌گیرند خط لوله ترانس کاسپین(TCP) را در آب‌های عمیق خزر اجرا کنند اما با ایران همکاری نداشته باشند، این همان موضوعی است که معادلات سیاسی تعیین‌کننده هستند و صاحبان این معادلات و بازیگران پشت‌پرده آن، قدرت‌های بزرگی هستند که با  ایران در تنازعند.