یک کارشناس ارشد حوزه انرژی:
بازار نفت تشنه توافق برجام است
یک کارشناس ارشد حوزه انرژی با تاکید بر اینکه بازار نفت تشنه توافق برجام است، گفت: برخی تصور می‌کنند جذب سرمایه خارجی به معنای بدهی است در حالی که اگر جذب سرمایه خارجی بدهی است امروز قدرت‌های بزرگ اقتصادی دنیا مثل چین و امریکا باید بزرگترین بدهکاران دنیا باشند.
سیدمهدی حسینی در گفت‌وگو با ایلنا، درباره احتمال به سرانجام رسیدن برجام و تاثیر آن بر صنعت نفت اظهار داشت: باتوجه به اینکه دولت و مجلس تغییر کرده و یکدست هستند، فرض بر این است که اکنون مانند دوره قبل نیست که نمی‌خواستند برجام اجرایی و یا توسط عده دیگری انجام شود. اکنون فرض بر این است که در صدد اجرایی شدن برجام هستند اما در عین حال بنده به عنوان کسی که در بسیاری از مذاکرات بین‌المللی حضور داشته‌ام می‌دانم که مذاکره چقدر سخت و پیچیده بوده و می‌تواند زمانبر باشد تا برای هر کدام از مشکلی راه حل پیدا شود. ضمن اینکه بعد از ترامپ کارها سخت‌تر شده، اکنون بیش از 1700 تحریم داریم که بالاترین تعداد تحریم در طول تاریخ است.
استراتژی نفتی پساتحریم چیست؟
وی افزود: اکنون باید یک استراتژی و راهبرد مشخصی برای بهره‌برداری از شرایط پساتحریم برای توسعه کشور در همه زمینه‌ها منجمله نفت و گاز داشته باشیم. مثل همه کشورها که در جهت منافع ملی و رشد اقتصادی، اشتغال و توسعه صنایع می‌کنند، عمل کنیم، زمانی در دهه‌های قبل کره جنوبی در سرویس ما قرار می‌گرفت، اما اکنون جایگاه این کشور در قبال ما قابل مقایسه نیست. البته ما مشکلات خاص خودمان از جمله جنگ و تحریم را داشتیم، بعد از تحریم باید ببینیم استراتژی و راهبرد کشور چیست تا بتوانیم به عنوان نقطه محوری و موتور محرک اقتصاد کشور از این فرصت استفاده کرده و رشد کنیم.
برجام راه ورود 160 میلیارد دلار سرمایه به نفت باز می‌کند
این کارشناس ارشد حوزه انرژی با بیان اینکه برخی اساسا با جذب سرمایه که به شدت هم به آن نیاز داریم، مخالفند گفت: وزیر نفت اعلام کرده 160 میلیارد دلار بودجه برای طرح‌های کنونی نفت نیاز داریم، البته بنده معتقدم اگر تحریم نباشیم و طرز تامین سرمایه درست تنظیم شود خیلی بیش از این رقم به سرمایه نیاز است تا توسعه و رشد اقتصادی که شایسته آنیم محقق شود و طبیعتا اقتصاد کشور هم با تزریق درآمدهای بسیار بالای نفت و گاز توسعه می‌یابد.
وی ادامه داد: برخی تصور می‌کنند جذب سرمایه خارجی به معنای بدهی است در حالی که اگر جذب سرمایه خارجی بدهی است امروز قدرت‌های بزرگ اقتصادی دنیا مثل چین و امریکا باید بزرگترین بدهکاران دنیا باشند، چون بیشترین جذب سرمایه را داشته‌اند، ما باید ابتدا این موضوعات را حل کنیم که جذب سرمایه خارجی یک اصل در اقتصاد و یکی از پارامترهای توسعه از نظر صندوق بین‌المللی پول و بانک اقتصاد جهانی میزان سرمایه جذب شده در اقتصاد است و بدهی نیست.
در قراردادهای بای‌بک بهره شرکت‌های خارجی چقدر بود؟
وی بیان داشت: ما در فرصت توافق قبلی تعداد نسبتا زیادی قرارداد نفتی منعقد کردیم که بر پایه آن حدود 800 هزار بشکه نفت به ظرفیت تولید اضافه شد، پارس‌جنوبی با قراردادهای نفتی بای‌بک شکل گرفت و باعث رشد اقتصادی کشور شد، سهمی که شرکت‌های خارجی به طور متوسط از قراردادهای بای‌بک بردند 5 درصد یعنی پایین‌ترین رقم در دنیا است و در مقابل درآمدسازی که داشتیم، رقمی نیست. یعنی بخش کوچکی از سرمایه جذب شده را بازپرداخت و در مقابل بابت درآمدهای کلان می‌توانستیم به رشد اقتصادی برسیم، اما بعد از تحریم ناچار شدیم درب برخی چاه‌ها را ببندیم.
کار کردن کنار شرکت‌های بزرگ بین‌المللی یک فرصت است
حسینی تاکید کرد: اکنون باید یکدلی ملی ایجاد شود تا بتوانیم توسعه را جلو ببریم، دوم اینکه ظرفیت‌های داخلی مهندسی ساخت، نصب تجهیزات و تاسیسات ایجاد کنیم و از همه مهم‌تر بتوانیم در کنار شرکت‌های بزرگ کار کرده و اعتبار بین‌المللی بدست بیاوریم و این اعتبار باعث می‌شود شرکت‌ها خودشان تامین مالی کنند، در حال حاضر حدود 15 تا 16 شرکت داخلی داریم که پتانسیل بالایی دارند اما به خاطر تحریم و منابع مالی دست‌شان بسته است که لغو تحریم می‌تواند مشکلات آنها را حل کند.
فاینانس؛ بهترین مدل تامین مالی در پایین‌دست
به اعتقاد وی؛ فاینانس بهترین مدل تامین مالی در پایین‌دست است، لزومی ندارد از طرق قراردادهای شبیه آی‌پی‌سی در پایین‌دست کار کنیم چون تکنولوژی و توان را در بخش‌های زیادی مثل ساخت پالایشگاه و پتروشیمی و همچنین پیمانکاری و متخصص داریم، لایسنس را هم می‌توانیم بخریم، مهم تامین مالی است که وقتی تحریم نباشد ابزار تزریق مالی از بانک‌های جهانی فراهم خواهد بود، در حال حاضر بانک‌های داخلی هم از نظر تامین ضعیف هستند و هم اینکه بهره‌ها بالا است و کل منافع پروژه را می‌بلعند، 20 تا 30 درصد بهره در مقایسه با 4 تا 5 درصد بانک‌های خارجی بسیار بالا است و در توان شرکت‌های داخلی بخش پایین‌دست نیست.
دیدگاه تان را بنویسید