افزایش دستفروشان ایرانی در کردستان عراق

عضو اتاق بازرگانی تهران گفت: پدیده‌ای که در چند ماه اخیر روند به شدت صعودی داشته حضور دستفروشان ایرانی در عراق بوده است. معمولا این افراد ماشین خود را که محل خواب و اقامت آنها نیز محسوب می‌شود کاپوتاژ کرده و با سفر به نقاط مختلف عراق به خصوص مناطق توریستی اقلیم کردستان، شروع به فروش اجناس مختلف می‌کنند.

علی شریعتی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا افزود: این اجناس شامل صنایع دستی، آباژور، تابلوهای دیواری، لوازم جانبی موبایل است و با توجه به افزایش روز افزون آنها به نظر می‌رسد که وضعیت درآمدی خوبی دارند.

وی در خصوص حضور نیروی کار ایرانی در عراق گفت: در اقلیم کردستان بیشتر مردم استان‌های غربی به خصوص کردهای آذربایجان غربی حضور دارند اما در سلیمانیه اهالی کردستان و کرمانشاه حضور پررنگ‌تری دارند. در قسمت جنوب عراق یا عرب نشین نیز ساکنان استان لرستان و خوزستان بیشتر هستند.

عضو اتاق بازرگانی تهران در خصوص وضعیت کارگرانی ایرانی گفت: در ماه‌های اخیر کارفرماهای این کشور تمایل کمتری به استخدام کارگر ساده ایرانی پیدا کردند که دلایل مختلفی دارد.

وی ادامه داد: کارگر ساده باید یکسری حداقل‌ها را دارا باشد و آن تسلط بر زبان، آداب و فرهنگ اجتماعی، طرز برخورد مناسب با توریست‌ها و به خصوص خانم‌ها است که متاسفانه تعداد کمی از افرادی که به عنوان کارگر ساده از ایران به اقلیم رفته‌اند این شاخص را داشته‌اند. ضمن آنکه با هجوم افراد متقاضی کار، کارفرماهای عراقی افرادی که تحصیلات دانشگاهی دارند را در اولویت قرار می‌دهند چون اکثرا این افراد مشخصات فوق را دارا هستند.

وی با انتقاد از عدم سازمان‌دهی مناسب این افراد گفت: اکنون کارگران بنگلادشی، فیلیپینی و اتیوپی که توانسته‌اند کارهای خدماتی را قبضه کنند علاوه بر اینکه به حداقل‌ها راضی هستند توسط شرکت‌ها و سازمان‌های دولتی کشور متبوع خود ساماندهی می‌شوند. به طور مثال مدیر یک هتل ترجیح می‌دهد با یک شرکت فیلیپینی یا بنگلادشی در خصوص استخدام کارگر قرارداد ببندد تا در خیابان‌ها به دنبال افرادی باشد که ضامن مشخصی ندارند. ضمن آنکه این کارگران شرکتی کاملا آموزش دیده هستند.

شریعتی ادامه داد: اکنون حداقل حقوق یک کارگر ساده به همراه غذا و جای خواب 500 دلار در ماه است.

وی گفت: در کارهای تخصصی ساختمانی به طور کامل استاد کارهای ایرانی بازار را قبضه کرده‌اند به طور مثال یک گچ کار یا سنگ کار ایرانی حداقل روزی 25 هزار دینار یا 250 هزار تومان دریافت می‌کند که در صورت رونق کار ساختمانی در ایران باز هم چنین رقمی به یک اوستا کار پرداخت نمی‌شد.

وی اظهار داشت: فروشندگان، مدیران مارکتینگ و کارمندان اکثرا سوری و ترک هستند اما در چند ماه اخیر خانم‌های ایرانی حضور پررنگی در اقلیم کردستان داشتند و توانستند در حوزه‌های مختلف از جمله امور کارمندی جای ثابتی پیدا کنند. نکته‌ای که جدیدا در جنوب و شمال عراق به وجود آمده برده‌داری مدرن است به طوری‌که شما با پرداخت 3 تا 4 هزار دلار می‌توانید مالک یک نوکر و یا کلفت فلیپینی و بنگلادشی شوید.

وی در خصوص سوء استفاده از نیروی کار ایرانی گفت: با توجه به حضور گسترده نیروی کار ایرانی در این کشور لازم است سفارت ایران برای حمایت از این قشر تمهیدات ویژه‌ای اتخاذ کند. بحث صدور نیروی کار و ارز آوری آنها یک مبحث اقتصاد جهانی است و کشورهایی که نیروی مازاد دارند یا اسیر رکود هستند با استفاده از این ظرفیت علاوه بر ارزآوری برای خود با پشتیبانی از این افراد، زندگی بهتری برای آنها به وجود آورده‌اند.

وی تاکید کرد: اکنون بیش از همه وجود چندین مشاور در سفارت و کنسولگری‌های ایران در عراق لازم است زیرا موارد متعددی از سوء استفاده از کارگران ایرانی هر روز گزارش می‌شود. به طور مثال کارفرماهای ایرانی با سوء استفاده از احساسات مذهبی به کارگران رقم پایین‌تری پرداخت می‌کنند و در ازای آن برای آنها هر روز سرویس زیارت کربلا یا نجف می‌گذارند یا اینکه اخیرا کارفرماهای عراقی و ایرانی به کارگران دیگر دلار نمی‌دهند و به صورت ریال با آنها توافق می‌کنند.

وی ادامه داد: بیشتر ایرانی‌های حاضر در عراق پس از پایان ویزا و مدت اقامت خود باز هم در این کشور می‌مانند و اگر کارفرما حقوق آنها را به هر علتی پرداخت نکند چون آنها غیرقانونی در این کشور هستند عملا امکان طرح دعوی را ندارند یا اینکه از همان اول پاسپورت آنها به عنوان ضمانت گرفته می‌شود و دیگر اجازه تمدید اقامت به آنها داده نمی‌شود.