گذری بر جاذبه‌های تجریش
از ازدحام بازار تا امنیت امامزاده صالح
آرزو احمدزاده ، راهنمای طبیعت‌گردی
محله‌های قدیمی تهران هر کدام هزار حرف برای گفتن دارند که اگر بخواهیم درموردشان بگوییم می‌شود مثنوی هفتاد من، پس هر محله و دیدنی‌هایش را جداگانه تعریف می‌کنم که سرتان را هم درد نیاورم. امروز به سراغ تجریش می‌رویم. میدانی پر رفت و آمد با خیابان‌ها و کوچه‌های ورودی زیاد، در گذشته به میدان قدس کنونی میدان تجریش گفته می‌شد و به میدان تجریش کنونی سرپل تجریش می‌گفتند که با نامگذاری‌های جدید خیابان‌ها در بعد انقلاب دستخوش تغییر شد. برای رفتن به سمت تجریش از خیابان پرچنار ولی‌عصر عبور کردیم. به میدان تجریش یا همان سرپل تجریش که در خیلی قدیم‌ترها طجرشت خوانده می‌شده رسیدیم.
به سمت بازار قدیمی تجریش می‌رویم. بازار تجریش که بازار تاریخی شمیران محسوب می‌شود همچنان بافت قدیمی خود را حفظ کرده به طوری که در برخی قسمت‌ها حجره‌ها همان حجره‌ها و حاجی‌ها همان حاجی‌های قدیمی یا پسرانشان هستند. از میدان تجریش که وارد بازار سرپوشیده و قدیمی می‌شویم میوه‌فروشی‌ها و سبزی‌فروشی‌های پرزرق و برق توجه‌مان را به خود جلب می‌کنند. در این مغازه‌ها انواع میوه‌های رنگارنگ فصل و نوبرانه و حتی میوه‌های عجیب و غریبی که تا به حال ندیده‌ایم موجود است. در بازار تجریش انواع مغازه‌های محصولات مختلف از ظروف مسی، زعفران، انواع ترشی‌های خوشمزه، صنایع دستی، ادویه، تسبیح و مهر و بدلیجات، شیرینی و خشکبار و ... وجود دارد. در واقع این بازار همه آن چه یک توریست از بازار سنتی ایرانی را در ذهنش دارد در مقیاسی بسیار کوچک ارائه می‌کند. به همین دلیل همیشه در این بازار می‌توانید گردشگران خارجی زیادی را ببینید که برای خرید و گشت و گذار به این مکان آمده‌اند. در واقع در این بازار که به تازگی نیز بازسازی شده می‌توانید از شیرمرغ تا جان آدمیزاد را بیابید. شنیده بودم که تاریخ ساخت بازار تجریش تهران به ۷۰ سال پیش برمی‌گردد اما کسبه قدیمی بازار معتقدند که بازار تجریش تهران قدمتی بسیار بیشتر و حدودا ۱۵۰ ساله دارد.
پیشنهاد می‌کنم اگر به بازار تجریش رفتید آن قدر محو رنگ و لعاب مغازه‌ها نشوید و اندکی به در و دیوار و سقف بازار هم نگاه کنید. به ویژه در تکیه قدیمی که اکنون به میدان بزرگ میوه و تره‌بار تبدیل شده، دیوارها و سقف مملو از کاشیکاری‌های رنگارنگ و زیبایی است که در لابلای دیوار آجری کار گذاشته شده‌اند. پس از بازار به امامزاده صالح می‌رویم. امامزاده‌ای که از پسران امام موسی کاظم و از برادران امام هشتم شیعیان است. وارد حیاط امازاده که می‌شویم حال و هوایمان کاملا عوض می‌شود. از ازدحام بازار به یک مکان امن کم سروصدا وارد شده‌ایم و دلمان آرام می‌گیرد. در حیاط امامزاده بقایای چناری قدیمی دیده می‌شود. این چنار یکی از معروف‌ترین چنارهای کهن‌سال ایران است که قدمت دست‌کم 800 ساله دارد. گنبد کاشیکاری شده، ضریح نقر‌ای، چادرهای گلدار کنار صحن، کتاب‌‌های دعا و مهر و تسبیح‌های چیده شده دل هر زائری را آرام می‌کند. زیر چنار کهن می‌نشینم، چشم‌هایم را می‌بندم، با او سخن می‌گویم و آرام می‌شوم.
دیدگاه تان را بنویسید