نوید امید و شور زندگی به آیندگان

بیتا یاری، روزنامه‌نگار

خردسالی بر روی صندلی خود را به‌سختی جای می‌دهد تا بنشیند و آوازش را در مسابقه بخواند. چهره روستایی و آفتاب‌سوخته مازندرانی او چیزی از اضطراب در خود ندارد و هنگامی‌که از جان می‌خواند تمام داوران را بر جای میخکوب می‌کند چراکه انتظار این‌قدر تسلط و شیوایی بیان و آواز رسا کمتر از او می‌رفت؛ اویی که به‌سختی خود را روی صندلی جا کرد.  اما آواز محلی او فراتر از تمام انتظارها ظاهر شد.

آرمان فلاح‌پور خردسالی که حالا در بخش آواز مازندران جایزه نفر اولی را مشترک با سید یونس قریشی در دست دارد، شب ویژه‌ای را در بخش نواحی جشنواره موسیقی ملی جوان رقم زد. شبی که گویی امید از آن می‌بارید و بر جان تمام دل‌خستگان امروز شرری می‌ریخت و شوری به آینده می‌پاشید.

این تنها یک سکانس از هشت شب اجرای جشنواره موسیقی نواحی بود که هر شب امید تازه‌ای را در دلمان زنده می‌کرد. جوانه‌های این سرزمین، جوانان این مرزوبوم در این وانفسای ناامیدی و تنگنای زندگانی هرکدام دریایی از نشاط و امیدواری به همراه داشتند که نشان می‌دادند آنها برای آیندگان زندگی می‌خواهند و در تلاش‌اند که زندگانی آیندگان این برو بوم را رنگی و پر از نقش‌های رنگارنگ موسیقی محلی، سرتاسر ایرانمان را زیبا و دل‌نشین رقم بزنند حتی اگر هیچ‌کدام از دولتمردان و صاحب‌منصبان فرهنگی دارای بودجه‌های هنگفت یادشان نباشد که در این جشنواره تنها اندکی از توان جوانان این کهن دیار به منصه بروز رسیده و لازم است که بر روی حفظ و پاسداشت فرهنگ و هنر هر گوشه از کشورمان بیش از اینها سرمایه‌گذاری شود. آنها طبق معمول در این‌گونه جاها نبوده و نیستند تا ببینند این جوانان و نوجوانان در منتهای بد روزگاری سرزمینمان چقدر دنیا را زیبا می‌بینند و زیبا می‌خواهند.

آنها هرکدام با سازوآوازی از خطه خودشان از درون هر قوم نوایی را جاری ساختند که بر جان‌ودل هر شنونده خوش نشست و مایه مباهات جان‌ها شد. هرچند بزرگان این اقوام که ساز و هنرشان در جهان به نام شناخته‌شده و چه زشت که کشورمان محجور مانده؛ اغلب روی در نقاب خاک کشیده‌اند اما بااینکه انتظاری از خردسالان و نوجوانان نمی‌رفت آنها چنان پرتوان در این جشنواره که به همت دفتر موسیقی وزارت ارشاد و مدیر شایسته آن دکتر هومان اسعدی، چند سالی است پرقوت برگزار می‌شود؛ خودی نشان دادند که می‌توان به آیندگان نوید حیات موسیقی محلی را همچنان داد و بدان مباهات کرد. مباهاتی که روزگاری ریشه‌های سترگ فرهنگ اقوام بزرگ کشورمان را بر پایه یکدلی تشکیل داده تا خوشی و امید حرف اول روزمان را بزند اما آنهایی که ما و جوانانمان را شاد و امیدوار نمی‌خواهند و کمر همت به نابودی امید جوانان بسته‌اند و این روزها را با تلخ‌کامی و نگرانی از معیشت برایمان تاریک کرده‌اند باید در محیط جشنواره جوان می‌بودند تا باور کنند این جوانان حاضر در فستیوال نشان دادند که وقتی می‌توان امید داشت و این‌گونه شور به عالم پاشید چرا دلسردی و یاس را به جان بخریم؟

شب‌های بخش نواحی جشنواره ملی موسیقی جوان شب‌های امید بود که ستاره‌ها در آسمان سرد و نیمه‌جان موسیقی نواحی کشور ریخت و  نویدبخش سپاسمندی جوانان به میراث معنوی قومشان بود. این میراث و آینده را پاس بداریم.