روزهای پر غصه موسیقی نواحی

هوشنگ جاوید

همواره از همان ابتدای ایجاد پستی به نام مسئول موسیقی در ادارات استانی وزارت ارشاد پرسیدم: کار اینها چیست؟ اگر قرار باشد این مدیران پشت‌میزنشین باشند و کارت ورود و خروج بزنند هیچ اتفاقی در موسیقی استان‌ها نخواهد افتاد. همین هم شد، بعد از 40 سال، هیچ نشانی از هنرمندان به‌طورجدی در استان‌ها نداریم، این در حالی است که ده‌ها بار بانک اطلاعاتی هنرمندان تشکیل شد، اما الآن ناکارآمدی آنها هم به چشم می‌آید، چون با تعویض مدیریت‌ها به‌طورکلی این گردآوری اطلاعات به فنا رفته و روز از نو، روزی از نو!!

بر این باورم وقت یک بازنگری مجدد در دستور کار دو عنوان مسئولیت در ادارات فرهنگ و ارشاد اسلامی فرارسیده، یکی مسئول موسیقی، دیگری مدیر امور هنری. من معتقدم این افراد باید از قید پشت میز نشستن خلاص شوند و مدام در استان به سرکشی و شناسایی و ثبت هنرمندان واقعی فعال بپردازند تا پس از یک برنامه‌ریزی دقیق دیگر نیازی به این‌گونه گله گذاری‌ها به‌وقت لازم و عقده‌گشایی‌ها نباشد. بهتر است باور کنیم. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در چهار دهه اخیر، شرایط نامطلوبی را ایجاد کرده که اکنون در حال سرباز کردن است. باید یک درون‌نگری جدی در این زمینه پدید آید وگرنه آش همان آش و کاسه همان کاسه و هنرمندان بی‌نصیب.

کاش مسئله ماجرای حیدر علی عاشق استادی که طی روزهای گذشته از او در رسانه‌ها مسائلی درباره بیمه و درمان او مطرح شد، تنها دغدغه ما بود. اما همین الآن نزدیک به دست‌کم دویست هنرمند پیشکسوت استان‌ها در بدترین وضعیت معیشتی و بیماری به سر می‌برند و تا یک نفر یک خبری کار نکند و کسی چیزی نگوید، روال همان است که بود. حیدر علی، عاشق بزرگی در نقطه مرزی ایران منطقه نوخندان درگز است، او استاد نوازندگی کمانچه و سرنای کردی (کرمانجی) است که در آن ناحیه فعالیت می‌کند، این روزها هیچ حال مناسبی ندارد و در بیمارستان به سر می‌برد.