ضیاییپروربا اشاره به بحث پرحاشیه «تعریف و تعیین صوت و تصویر فراگیر»:
صداوسیما درحال گسترش دامنه نفوذ خود است
حمید ضیاییپرور معتقد است که مشکل بزرگ امروز نبود تعریف مشخص از صوت و تصویر فراگیر است.
حمید ضیاییپرور، نویسنده و فعال مجازی، در گفتگو با خبرنگار ایلنا، با اشاره به رفتار صداوسیما با «آی پی تی وی» و «وی او دی»ها گفت: صداوسیما دو تجربه شکستخورده در حوزه آی پی تی وی و وی او پی دارد. صداوسیما در سال 88 و 89 با حمایت دولت وقت و محمود احمدینژاد تلاش کرد تا پروژه آی پی تی وی را به نام تلویزیون تعاملی و وی او دی را به نام تلویزیون شیما راهاندازی کند. در آن مقطع حدود 12 میلیارد تومان برای آن هزینه شد؛ اما با شکست مواجه شد. دلیل شکست این دو پروژه این بود که زیرساختهای آنها شبکه فیبر نوری بود که در اختیار دولت بود. وی ادامه داد: بعد از این دو شکست، اینک صداوسیما میخواهد از روی این اسب شکستخورده جهش کند به روی اسبی که برای دیگران است. این نهاد نه تنها میخواهد محتوای خود را گسترش بدهد بلکه میخواهد محتوای دیگران را نیز کنترل کند.
ضیاییپرور با اشاره به اینکه بر اساس قانون، رادیو و تلویزیون ایران دولتی است، افزود: بر اساس ابلاغیه مقام معظم رهبری تمامی تنظیمات و مقررات صوت و تصویر فراگیر برعهده صداوسیما است و صداوسیما نیز بعد از این ابلاغیه سازمان جدیدی را راه انداخت به نام سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر یا همان ساترا؛ البته راهاندازی چنین سازمانی در شرایطی که مثلا ما شورای عالی فضای مجازی را داریم یا سازمان تنظیم مقررات ارتباطات رادیویی را داریم، محل بحث است.
وی با اشاره به بخشنامه اخیر رئیس قوه قضائیه و اینکه همه باید از حکم مقام معظم رهبری درباره صوت و تصویر فراگیر تبعیت کنیم، ادامه داد: مشکل امروز این است که هنوز تعریف مشخصی برای مساله صوت و تصویر فراگیر اعلام نشده است. صداوسیما در سه سال گذشته یک تعریف از صوت و تصویر فراگیر را داشت و امروز تعریف دیگری را مطرح کرده است. دستگاههای دیگر نیز تعاریف متفاوتی را ارائه کردند و حتی کمیسیون فرهنگی مجلس در زمان بررسی لایحه مدیریت صداوسیما نتوانست این موضوع را تعریف کند و تعریف آن را به شورای عالی فضای مجازی حواله کرد. ضیاییپرور ادامه داد: مشکل بزرگ امروز تفسیر صوت و تصویر فراگیر است و صداوسیما هر چقدر جلوتر میرود نگاه خود را به این موضوع با تفسیرهای مختلف گسترش میدهد. یک زمانی تفسیر این موضوع فقط پخش زنده بود، اما امروز دامنه آن حتی به پادکستها و خبرگزاریها نیز رسیده است و امروز صداوسیما میگوید اگر حتی خبرگزاری بخش فیلم و عکس دارد، باید بیاید از ما مجوز بگیرد.
وی ادامه داد: براساس قانون مرجع تعریف صوت و تصویر فراگیر شورای عالی فضای مجازی است زیرا اگر ما این مرجع را قبول نداشته باشیم هر کسی برای خود هر طور که دوست دارد، آن را تعریف میکند و باعث میشود که بخش خصوصی احساس نگرانی کند و اقتصاد این بخش را به هم بریزد.
ضیاییپرور درباره اینکه آیا این مساله بعد سیاسی نیز دارد یا خیر، گفت: مهمتر از بعد سیاسی مساله اقتصادی است امروز هر چند به برخی وی او دیها گفته شده که مشکلی برای آنها نیست و کافی است که از ما مجوز بگیرند؛ اما به محض آنکه این مساله تثبیت شد شاید اعلام کردند که برای نظارت نیز هزینهای را پرداخت کنند و یا بخشی از درآمدهای خود را بدهند. وی ادامه داد: نگرانی بزرگتر این است که اگر این روند ادامه داشته باشد مردم از پلتفرمهای داخلی خارج شوند و به سمت پلتفرمهای خارجی بروند و اگر ما روی پلتفرمهای داخلی سختگیری بیش از حد بکنیم و خارجیها نیز ببینند که پلتفرمهایشان مشتری زیادی دارند، آنها را جذب کنند مثلا ممکن است نتفیلیکس و هولو فضایی را ایجاد کنند که مشتریان ایرانی را جذب کنند. ضیاییپرور با اشاره به اینکه نباید سختگیریهایی که درباره برنامههای صداوسیما میشود بر وی او دی ها اعمال شود، افزود: اگر سختگیریهای صداوسیما بر این پلتفرمها اعمال شود دیگر آنها مشتری نخواهند داشت و با دست خود آنها را به سمت پلتفرمهای خارجی هدایت میکنیم و این مساله به ضرر منافع ملی کشور خواهد بود.
وی ادامه داد: راهحل این است که شورای عالی فضای مجازی و مرکز ملی فضای مجازی تمام نمایندگان دخیل در این موضوع را دعوت کند و نظرات مختلف را بشنود و به یک تعریف مشخص درباره صوت و تصویر فراگیر برسند و این تعریف ملاک یک روش و وحدت رویه شود و مبنای عمل هم این تعریف باشد. اینکه ما بخواهیم از موضع بالا رفتار کنیم و تمام وظایف قانونی دستگاههای دیگر را نادیده بگیریم و هر گونه که دوست داریم عمل کنیم، درست نیست. حاکمیت و دولت باید زیرساخت این مساله را فراهم کنند نه آنکه به صورت مستقیم خودشان وارد عمل شوند.
دیدگاه تان را بنویسید