نصب سردیس کلنل وزیری در آرامگاه خانوادگی

 تعدادی از هنرمندان فعال موسیقی کشورمان هم‌زمان با چهلمین سالروز درگذشت «مرحوم علینقی وزیری» با حضور در آرامگاه خانوادگی این موسیقی‌دان برجسته، یاد او را گرامی داشتند. در این مراسم ارفع اطرایی، حسن ناهید، معصومه مهرعلی، میلاد کیایی، بهرام گودرزی، کامبیز روشن روان، ناصرالدین حسن‌زاده و سعید خال مدیرعامل سازمان بهشت زهرای تهران حضور داشتند و از سنگ مزار جدید، کتیبه و سردیس استاد علینقی وزیری رونمایی کردند.

در این برنامه «ارفع اطرایی» از هنرمندان و نوازندگان پیشکسوت سنتور نیز ضمن قدردانی از برگزاری این مراسم در آرامگاه استاد وزیری گفت: «وقتی ما می‌گوییم وزیری، یعنی همه چیز. وقتی می‌گوییم خالقی، صبا، پایور و نظیر این نام‌ها یعنی همه چیز. اما امروزه وقتی این نام‌ها را با عنوان استاد صدا کنیم، کوچکشان کردیم. به همین جهت اجازه می‌خواهم که من از این کلمه استفاده نکنم. بنده یکی از کسانی هستم که خوشبختانه جناب وزیری را دیده و جلسات او را درک کرده‌ام. متاسفانه درباره جناب وزیری گاهی می‌شنوم که کم لطفی‌ها و مخالفت‌های غالباً بی‌اساسی می‌شود، هم دوست و هم دشمن اظهارنظرهای سطحی‌نگرانه و مغرضانه‌ای نسبت به ایشان دارند و بر این باورند که ایشان به موسیقی ایران ضربه زده است.»

او همچنین ادامه داد: «سالی که ما در هنرستان دیپلم گرفتیم ایشان دیگر فعالیتی نداشته و خیلی کمتر در محافل شرکت می‌کردند، در آن سال‌ها هنرستان ملک بزرگی داشت که متعلق به آقای سپانلو بود و دورتادور حیات آن اتاق‌های زیادی قرار داشت که کلاس درس ما شاگردان بود. یکی از آن اتاق‌ها هم محل کار و فعالیت جناب وزیری بود، هنرستان سالن بزرگی داشت که سالن کنسرت هنرستان بود و چقدر خوب است که جوان‌ترها این مطالب را بدانند، یک اتاق در زیرزمین هنرستان بود که محل کار جناب روح‌الله خالقی، ریاست هنرستان بود. اینها را گفتم تا به این نکته اشاره کنم جناب خالقی داعیه ریاست و نام و نان نداشت که برای خود بهترین‌ها را برگزیند، تمام عشق و آمال او موسیقی و تعالی فرهنگ اصیل کشور بود. 

جالب است بدانید در سال‌هایی که بنده فعالیت می‌کردم، ساختمان‌های خوبی را برای ما اجاره می‌کردند اما بزرگترین و نورگیرترین اتاق، اتاق مدیران بود. متاسفانه درباره جناب وزیری گاهی می‌شنوم که کم لطفی‌ها و مخالفت‌های غالباً بی‌اساسی می‌شود، هم دوست و هم دشمن اظهارنظرهای سطحی نگرانه و مغرضانه‌ای نسبت به ایشان دارند و بر این باورند که ایشان به موسیقی ایران ضربه زده است که ابداً اینطور نیست، اگر ما کمی منصف باشیم باید ببینیم که ایشان در چه شرایطی به اروپا رفت و به تحصیل موسیقی پرداخت و از موسیقی غرب چه بهره‌برداری‌هایی به سود موسیقی اصیل ایرانی کرد. ایشان خدمات بسیار مهم و با ارزشی برای فرهنگ موسیقی این سرزمین انجام داد. جناب وزیری نخستین موسیقیدانی بودند که ردیف موسیقی ملی ایران را به نت نوشتند و در حقیقت پایه‌گذار و راهگشای موسیقیدانان بعدی در این زمینه بودند.»