پرسشی که بعد از چند دوره برگزاری جشنواره موسیقی نواحی در کرمان، مطرح است:
چرا تهران نه؟!
لیلا موسی‌زاده
چرا در آبان ماه؟ چرا در شهر کرمان؟ این دو پرسش عمده که در اعتراض به روند برگزاری جشنواره نواحی مطرح می‌شوند خود گویاترین مسائلی هستند که در خصوص ایرادات برگزاری این جشنواره مهم پرسیده می‌شوند. عمده‌ترین پرسش این است که چرا چندین سال است جشنواره موسیقی نواحی در شهر کرمان سکنی گزیده و از آن شهر خارج نمیشود. مگر قرار نبود تنها سه دوره در کرمان برگزار شود و بعدازآن به سایر شهرهای ایران هم برسد؟
در سال 1394 در دوره مدیریت پیروز ارجمند بر دفتر موسیقی وزارت ارشاد که خود اصالتی کرمانی دارد برگزاری جشنواره موسیقی نواحی را در شهر کرمان به مدت سه سال ضمن توافقی با استانداری کرمان اعلام کرد که علی‌رغم سپری شدن آن سه سال و رفتن ارجمند از دفتر موسیقی هنوز این جشنواره در کرمان برگزار می‌شود و امسال نیز اعلام‌شده است که در آبان ماه شاهد برگزاری آن خواهیم بود.
اما آیا مگر فقط شهر کرمان می‌تواند میزبان چنین رویداد مهم فرهنگی از جنبه‌های ملی و میهنی و هنری باشد؟ آیا دیگر شهرها نمی‌توانند؟ سوابق چندین دوره برگزاری این رویداد در شهر کرمان نشان از آن دارد که جشنواره در حالتی کاملاً محدود و مختصر بی‌سروصدا برگزار شده است آن‌چنان‌که شاید اغلب کرمانی‌ها از وجود چنین رویدادی در شهر خود بی‌خبر باشند. ازاین‌رو نمی‌توان به استدلال ضعیف جذب توریست برای شهر کرمان به مناسبت این رویداد موسیقیایی بهایی داد و آن را پذیرفت. چراکه با توجه به زمان برگزاری آن در فصول سرد سال و همچنین کم بودن شور و هیاهوی تبلیغاتی امکان جذب بالای توریست وجود ندارد.
ضمن آنکه باید بپذیریم یک جشنواره تا بومی نشود امکان جذب مردم شهر خود را نخواهد داشت چه رسد به جذب توریست و کشاندن مردم از سایر نقاط بدان جا.
علاوه بر اینها مهم‌ترین مساله در انجام یک جشنواره موسیقیایی داشتن برآوردی از میزان جذب مخاطب است که گویا دست‌اندرکاران فرهنگی این رویداد ملی ضعیف هیچ برآوردی از تعداد مخاطبان جدی خود ندارند که اگر داشتند اصراری به برگزاری آن در شهر کرمان نمیکردند و این جشنواره در تهران برگزار می‌شد.
با توجه به گوناگونی حضور جمعیت عظیم قومیت‌ها در تهران و حومه، همچنین دارا بودن جمعیت نزدیک به بیست‌میلیون بعلاوه سالن‌های مناسب برگزاری کنسرت در فصول سرد سال این مهم قابلیت برگزاری به نحو شایسته‌تری را دارد. مردم شهرنشین تهران بیشتر علاقه‌مندند تا موسیقی قومیت‌های ایران را که نسبتی با آنها دارند در تهران بشنوند و از آن لذت ببرند و حال و هوای ولایتشان را در شهر محل اسکان خود حس کنند. حسی که می‌تواند برای شهروندان خسته و کسل تهرانی اندکی روح‌افزایی را به همراه داشته باشد بیشتر از آنچه به ساکنان شهر کرمان رسیده و می‌رسد. و مهمتر آنکه امسال چنانچه محمدرضا درویشی، پژوهشگر موسیقی نواحی ایران در تیم مدیریت اجرایی این رویداد بماند چندین ورکشاپ برای دانشجویان، علاقه‌مندان و اتنوموزیکولگ‌ها برگزار خواهد کرد؛ با این حال آیا این برنامه‌های جنبی در کرمان علاقه‌مند بیشتری دارد یا در تهرانی که چند دانشگاه مرتبط با هنر و موسیقی دارد؟
عمده‌ترین پرسش این است که چرا چندین سال است جشنواره موسیقی نواحی در شهر کرمان سکنی گزیده و از آن شهر خارج نمیشود. مگر قرار نبود تنها سه دوره در کرمان برگزار شود و بعدازآن به سایر شهرهای ایران هم برسد؟
به‌هرروی فعلاً مدیران دولتی فرهنگ که مشخص نیست از اجرای این رویدادها در خارج از تهران چه هدفی دارند به‌رغم آنکه سالن مناسبی نیز در شهر کرمان به‌اندازه تهران وجود ندارد، اصرار دارند دوازدهمین دوره جشنواره موسیقی نواحی را در کرمان و با حمایت مالی استانداری آن برگزار کنند آن هم در آبان ماه. و همچنان این پرسشها بدون پاسخ باقی است که چه عایدی فرهنگی از برگزاری این رویداد موسیقی در شهر کرمان آن هم در فصل سرد سال به‌دست‌آمده که همچنان بر آن اصرار دارند؟
دیدگاه تان را بنویسید