در اوایل سال ۱۳۳۷ مطلبی در روزنامه‌های ایران تحت عنوان کشف قصر بهرام گور در نزدیکی دریاچه‌ی نمک کویر مرکزی منتشر شد. هرچند که این بنا پیشتر هم مورد توجه تاریخ‌شناسان قرار گرفته بود و از ان به عنوان کاروانسرا یاد کرده ‌بودند اما پس از بررسی‌های بیشتر اینگونه گمانه‌زنی شد که این بنا بیشتر از آنکه محلی برای استراحت کاروان‌ها باشد بیشتر شکارگاهی برای شاه بهرام ساسانی یا بهرام گور بوده ‌است.

قصر بهرام که از آن به کاروانسرای قصر بهرام، کاروانسرای شاه عباسی و رباط سیاه‌کوه نیز نام برده ‌می‌شود در جنوب شهر گرمسار و در محدوده‌ای که اکنون پارک ملی کویر نامیده می‌شود، قرار دارد. بهترین مسیر دسترسی به قصر بهرام از شهر گرمسار و جاده خاکی سنگفرش است و البته در نظر داشته باشید که برای ورود به پارک ملی کویر و بازدید و اقامت در قصر بهرام نیاز به اخذ مجوز از اداره کل محیط زیست استان سمنان است.

به گفته‌ی ایرج افشار، این بنا از آن رو قصر بهرام گور نامیده شده که، به گفته‌ی شکارچیان و مسافران، بهرام پنجم ساسانی در همین نواحی شکار می‌کرد. روزی بهرام در باتلاق‌های نمکین اطراف سفیدآب و بیابان مخوف ریگ جن فرو رفت و دیگر برنگشت. یکی دیگر از دلایلی که نشان دهنده کاربردی غیر از کاروانسرا از این بنا است استفاده از سنگ به جای آجر است که نشانه‌ی قدیمی‌تر بودن آن نسبت به کاروانسراهای آجری دوره‌ی صفوی است. کاروانسرای قصر بهرام یکی از محبوب ترین نقاط برای تماشای آسمان و رصد ستاره‌ها در تاریکی شب کویر است.

 

 

 

کپی شد