نشست نقد و بررسی تئاتر خصوصی در ایران

نشست نقد و بررسی تئاتر خصوصی در ایران به صورت مجازی در هفته پایانی شهریور ماه برگزار و  طی آن فعالیت تماشاخانه‌های خصوصی از سال ۱۳۸۸ تا ۱۴۰۰ بررسی شد. در این نشست شهرو خردمند (کارگردان تئاتر و از بنیان‌گذاران کارگاه نمایش)، مصطفی محمودی (منتقد و مدرس دانشگاه) سید حسین رسولی (منتقد و روزنامه‌نگار)، کهبد تاراج (نویسنده و کارگردان)، محمدحسن خدایی (منتقد و کارشناس) و علی اکبری (بازیگر و منتقد) در پلتفرم اینستاگرام درباره تأثیرات خصوصی‌سازی بر تئاتر ایران گفتند. در این جلسه که مدیریت آن با سید حسین رسولی بود، کهبد تاراج با اشاره به تاریخچه فعالیت سالن‌های خصوصی و کیفیت پایین کارهای اجرا شده در آنها گفت «این سالن‌ها چیزی برای دفاع ندارند زیرا اگر پول را حذف کنیم نمی‌توانند کاری بکنند. آنها دنبال چهره‌های سینما و پولداران رفتند و کاری ندارند چه کسی در آنجا اجرا می‌رود پس سالن خود را می‌فروشند و هیچ هویتی هم ندارند.» شهرو خردمند در بخش از این گفتگوی مجازی درباره مدیرت خودش در تئاتر ایتالیا روایت کرد. او گفت «در آنجا دولت به بیشتر سالن‌های تئاتر سوبسید می‌دهد؛ ولی سالن‌ها نمی‌توانند از هنرمندان پول زیادی بگیرند زیرا دولتی‌ها باید ۲۰ درصد از فروش بلیت را بگیرند ولی اگر سالن خصوصی است باید ۳۰ یورو به سالن بدهید. اگر در ایران از هنرمندان بیشتر پول می‌گیرند اشتباه است.»

مصطفی محمودی، با اشاره به اینکه مدیر بخش به علاوه فجر جشنواره تئاتر فجر بوده است گفت «در آن زمان بیش از ۳۰ سالن خصوصی درخواست دادند تا در جشنواره حاضر باشند. ما هم ۲۰ فاکتور هنری، بهداشتی، رفاهی و کیفی را در نظر گرفتیم؛ ولی هیچ کدام از سالن‌ها نتوانستند امتیاز لازم را کسب کنند. کیفیت سرویس‌های بهداشتی، صندلی‌ها، راهروها، اتاق‌های گریم و تعویض لباس و رژی فاجعه است. باید این سالن‌ها را درجه‌بندی کیفی بکنند تا اگر کیفیت خودشان را ارتقا ندادند تعلیق بشوند.»  محمدحسن خدایی با اشاره به اینکه سرمایه‌داری سخت یا اقتصاد نولیبرال در هر کشوری با شکلی متفاوت نمایان می‌شود، گفت «نباید تئاتر خصوصی در ایران را با کشورهای دیگر مقایسه کنیم؛ زیرا این سالن‌ها اشکالات فراوانی دارند. شکلی از زیبایی‌شناسی و فرم اجرایی را ایجاد کرده‌اند که من در سالن‌های دولتی ندیده بودم. در میان آنها کارهای بسیار خوبی هم دیده می‌شود و فضای بازتری دارند.»