تازههای علم
فضانورد سابق ناسا:
فرستادن انسان به مریخ «مسخره» است
ویلیام(بیل) آندرس که یکی از سه فضانورد ماموریت «آپولو 8» بوده است، اخیرا در یک مصاحبه، برنامههای ناسا برای فرستادن انسان به مریخ را مورد انتقاد قرار داده و گفته است که همواره طرفدار ماموریتهای بدون سرنشین بوده است، چرا که آنها ارزانتر هستند.
به گزارش ایسنا و به نقل از تکتایمز، بیل آندرس، خلبان ماژول قمری «آپولو 8» در سال 1968، فکر نمیکند که فرستادن انسان به سطح مریخ، ایده خوبی باشد.
این خلبان ماموریت «آپولو 8» منتقد طرح ناسا برای ارسال فضانورد به مریخ است. وی که اکنون 85 ساله است در مصاحبهای با رادیو بیبیسی با اشاره به عدم حمایت عمومی از وسیله بسیار گرانقیمتی که قرار است این کار را بکند،گفت: ایده ارسال افراد به سیاره سرخ تقریبا «مسخره» است.
وی گفت: ضرورت این کار چیست؟ چه چیزی ما را به رسیدن به مریخ سوق میدهد؟ من فکر نمیکنم مردم و افکار عمومی علاقهمند به این کار باشند.
ناسا در حال برنامهریزی برای بازگرداندن انسان به سطح ماه پس از گذشت 46 سال از ماموریت «آپولو 17» است که آخرین ماموریت سرنشیندار به ماه بوده است و سازمان فضایی ایالات متحده آمریکا امیدوار است درنهایت فضانوردان را برای اولین بار به سطح سیاره سرخ بفرستد.
آندرس منتقد ناسا است و میگوید این برنامه به یک «برنامه شغلی» تبدیل شده است. او اشاره کرد که سازمان فضایی ایالات متحده امروز به ماه نرود بهتر است، چون ما آن را سالیان پیش عملی کردهایم.
وی افزود که تمرکز بر مدار نزدیک زمین یک اشتباه بود و برنامه شاتل فضایی که در سال 2011 به پایان رسید، انتظارات را برآورده نکرد.
کشف مکانیسم جدیدی برای درمان «هانتینگتون»
پژوهشگران آمریکایی، با کشف مکانیسم جدیدی موفق شدند نحوه قطع ارتباط نورونها با یکدیگر و مرگ سلولهای عصب مغزی را توضیح دهند.
به گزارش ایسنا و به نقل از یورکالرت، یکی از مشخصههای بیماریهای «نورودنژنراتیو» (Neurodegenerative) ازجمله بیماری «هانتینگتون»(Huntington)، مرگ تدریجی سلولهای عصبی مغز است. این سلولها به سرعت از بین نمیروند بلکه ابتدا به خاطر کوچک شدن نوریت خود، ارتباطشان با یکدیگر قطع میشود. نوریتها، بخشهای انگشتمانندی شبیه آکسونها و دندریتها هستند که ارتباط در سرتاسر مغز را برعهده دارند.
«نورودژنراتیو»، از دست دادن تدریجی ساختار و عملکرد نورونها و درنهایت مرگ نورونها است. بیماریهایی مانند آلزایمر و پارکینسون نیز جزو این بیماری محسوب میشوند.
پژوهشگران دانشکده پزشکی دانشگاه پیتسبرگ (Pitt) آمریکا، با استفاده از مدلهای حیوانی و سلولهای عصبی پرورش یافته در آزمایشگاه، مکانیسم جدیدی موسوم به «نوریتوسیس» (neuritosis) ارائه دادهاند که شاید بتواند کاهش نورونها را در بیماری هانتینگتون و دیگر بیماریهای نورودنژنراتیو توضیح دهد و اهداف جدیدی برای درمان ارائه کند.
دیدگاه تان را بنویسید