۱۲ - ۱۱.۸۲ - ۹.۱۳ ؛ معدل شرم‌آور بچه‌های ما و کارنامه نظام حکمرانی است!
این اولین بار و تنها جایی نیست که معدل نظام حکمرانی، مقابل دیدگان همه قرار می‌گیرد. هوایی که مردم ایران به ویژه در شهرهای بزرگ تنفس می‌کنند، صرفاً حاوی دود اگزوز خودروها نیست بلکه محصول «سیاست خارجی مختل، نظام سرمایه‌پذیری و سرمایه‌گذاری بیمار، صنعت قدیمی و مدیریت فشل» است...
جعفر محمدی در عصر ایران نوشت: معدل کل دانش آموزان ایرانی در امتحانات نهایی سه سال آخر، یعنی پایه‌های دهم، یازدهم و دوازدهم ۱۰.۸۹ اعلام شده است. طبق اعلام سازمان سنجش آموزش کشور، معدل دانش آموزان رشته تجربی ۱۲، ریاضی ۱۱.۸۹ و علوم انسانی ۹.۱۳ بوده است.
هر چند این نمرات ناامید کننده، تحت عنوان معدل دانش آموزان منتشر شده، ولی اگر نیک بنگریم، این معدل نظام آموزشی ایران و حتی فراتر از آن، معدل نظام
حکمرانی است.
توسعه، امری تک بعدی نیست؛ نمی‌توان در کشوری که نظام مدیریتی، فرسوده و مبتنی بر افراد یکسویه نگر است، صنعت پوسیده و قدیمی است، تجارت کُند و بی‌رمق است، اندیشه ورزی راکد است، آزادی‌های سیاسی و اجتماعی محدود است، محیط زیست رو به نابودی است، شعارگرایی جای شعور محوری نشسته است، روابط با دنیا مختل است و... شاهد نظام آموزشی پویا و سودمند و آتیه محور باشیم چرا که نه آموزش و پرورش، نه معلمان، نه دانش آموزان و نه اولیای آن‌ها، عناصری منفک از کلیت جامعه نیستند و نمی‌توانند خروجی متفاوت‌تری نسبت به آن داشته باشند.
معدل نازل دانش‌آموزان، در واقع معدل خجالت‌آور پدران و مادران آن‌ها را نشان می‌دهد که مجموعاً دولت - ملت ایران کنونی را ساخته‌اند و هر کسی به اندازه سهمی که در میان دارد، سهام دار این شرمساری ملی است: از کارگر ساده‌ای که از کار می‌زند تا سیاستمداری که با تصمیمات غلطش مسیر توسعه کشور را به میان باتلاق می‌برد.
البته این اولین بار و تنها جایی نیست که معدل نظام حکمرانی، مقابل دیدگان همه قرار می‌گیرد. هوایی که مردم ایران به ویژه در شهرهای بزرگ تنفس می‌کنند، صرفاً حاوی دود اگزوز خودروها نیست بلکه محصول سیاست خارجی مختل، نظام سرمایه‌پذیری و سرمایه‌گذاری بیمار، صنعت قدیمی ومدیریت فشلی است که دم به دم به ریه‌های شهروندان می‌رود و سال به سال بر میزان فوتی‌های ناشی از آلودگی هوا می‌افزاید.
افزایش میزان مهاجرت ها، بالا رفتن شاخص فلاکت - که مجموع نرخ تورم و بیکاری است - افزایش تعداد خانواده‌های از هم فروپاشیده، کاهش مشارکت سیاسی و شاخص‌های متعدد دیگری دقیقاً همراستای معدل پایین دانش آموزان ایرانی، همه و همه یک چیز را فریاد می‌زنند و آن این که نمره اداره کشور، بسیار نازل‌تر از قبل شده و باید، هم سریع و هم فراگیر، «الگوی مدیریت علمی» را جایگزین «الگوی مدیریت شعاری» * کرد و معدل را بالا برد، نه فقط معدل دانش آموزان دبیرستان را که معدل همه بخش‌های کشور که بهتر از نمره بچه‌هایمان در سه سال پایانی مدرسه‌شان نیست!
دیدگاه تان را بنویسید