نتایج تأسف‌بار یک پژوهش درباره زمین‌لغزشی در استان سمنان؛
باز هم پای سدسازی‌های غیراصولی در میان است
سبب‌ساز وقوع حوادث طبیعی تا پیش از این به‌عهده طبیعت بود، اما حالا انسان‌ها هم تبدیل به عوامل جدی در بروز حوادث طبیعی شده‌اند، حوادثی چون زلزله و البته رانش زمین، به‌تازگی مقاله‌ای منتشر شده که نشان می‌دهد زمین‌لغزشی که در سال ۱۳۹۸ در بخش‌هایی از استان سمنان رخ داد نتیجه مداخله انسانی بوده است، مداخله‌ای که باز هم پای متهم همیشگی یعنی سد‌سازی را به ماجرا باز می‌کند.
به گزارش خبرآنلاین، هشتم فروردین سال ۱۳۹۸ تصاویری از روستای حسین آباد کالپوش در شهرستان شاهرود در استان سمنان منتشر شد که نشان دهنده تخریب خانه‌ها بود، رانش زمین خسارت‌هایی به بیش از ۳۰۰ واحد روستایی وارد کرد. خیلی‌ها به‌دنبال دلیل این زمین‌لغزش بودند، آن روزها مهدی معتق، استاد مرکز علوم تحقیقات زمین و دانشگاه لایبنیتزهانوفر آلمان، در یادداشتی نوشت: «قسمت اعظمی از این روستا در یک پهنه لغزشی در مجاورت شمالی سد کالپوش قرار دارد. این سد در اواخر دی ماه ۹۱ با حضور رئیس جمهور وقت آن دوران با هدف تامین آب شهرهای میامی، شاهرود و روستاهای اطراف آن آبگیری شد. پهنه لغزشی مجاور سد دربهار۹۸ فعال شد، این‌که چه عاملی سبب تشدید این حرکت در سال ۹۸ شده نیاز به کمی بررسی دقیق‌تر دارد. با این حال مشاهدات صحرایی اولیه که در تاریخ ۸ مرداد ۹۸ شواهد بسیار جالبی پیرامون علت تشدید فعالیت زمین لغزش ارائه می‌کند».
معتق در بخشی از آن یادداشت توضیح داد: «هنوز آثار بسیار متعددی از تراوش آب به بدنه لغزشی که در مجاورت شمالی سد کالپوش قرار دارد، به وضوح قابل مشاهده است، تعدد بسیار فراوان این تراوشات آن هم در فصل تابستان این ظن افراد محلی که منبع آنها ناشی از نفوذ آب سد به دامنه لغزش است را بیش از گذشته تقویت می‌کند، این تراوشات می‌توانند به عنوان یک عامل تحریک کننده مهم باعث تشدید فعالیت این پهنه لغزشی باشند».
حدسی که به یقین تبدیل شد
همان‌طور که استاد مرکز علوم تحقیقات زمین و دانشگاه لایبنیتزهانوفر آلمان در ۱۴ مرداد ۱۳۹۸ نوشت، آبگیری سد در منطقه کالپوش سبب بالا رفتن تراوش آب به بدنه لغزشی زمین شده و آن را برای یک رانش منجر به خسارت تحریک کرده است، حدسی که حالا به یقین تبدیل شده و مقاله‌ای راجع به آن منتشر شده است.
در یک مقاله تحقیقاتی جدید که در مجله زمین شناسی مهندسی (Engineering Geology) به‌چاپ رسیده محققان با بررسی دو دهه تصاویر ماهواره‌ای از نقش تحریک کننده و ویرانگر سد کالپوش درافزایش چشمگیر مخاطرات زمین لغزش در مناطق اطراف سد خبر می‌دهند. درهمین‌باره مهدی معتق، که هدایت و سرپرستی این کار تحقیقاتی را بر عهده داشت می‌گوید: «مطالعات ما با بررسی دو دهه تصاویر ماهواره‌ای به وضوح نشان می‌دهد که زمین لغزش قدیمی در مجاورت سد که در سال ۹۸ فاجعه آفرید قبل از احداث سد هیچ‌گونه فعالیت و حرکتی نداشته است. منتهی بعد از ایجاد سد و آبگیری آن، این زمین لغزش قدیمی که در خارج دریاچه سد و مجاورت شمالی آن قرار گرفته، به‌طرز چشمگیری فعال شده و همزمان با افزایش سطح و حجم مخزن، سرعت حرکت این زمین لغزش نیز به مرور زمان بیشتر و بیشتر شد».
او بیان می‌کند: «مناطق شیب‌داری که اینگونه در اثر فعالیت و ساخت و سازهای انسانی فعال می‌شوند باید به سرعت مورد توجه قرار گیرند. در این مواقع یا باید عملیات پایدارسازی شیب برای آنها صورت بگیرد یا باید مناطق مسکونی واقع در آنها و مجاورت‌شان جهت کاهش ریسک مخاطره زمین لغزش تخلیه شوند. چراکه اینگونه مناطق پتانسیل بسیار بالایی دارند تا با کوچکترین تاثیری از عوامل تکتونیکی یا شرایط آب و هوایی ناگهان به‌صورت مخرب و ویران کننده حرکت کرده و خسارات جانی و مالی فراوان ایجاد کنند.»
زمین لغزش به مثابه اسلحه آماده شلیک
معتق ادامه می‌دهد: «این نوع زمین لغزش‌ها مانند اسلحه‌های آماده شلیک هستند که جهت تخریب و کشتار فقط لازم است ماشه آنها کشیده شود. این ماشه برای یک منطقه شیب‌دار فعال می‌تواند یک بارش یا حتی یک زلزله کوچک باشد. در چنین مواقعی متاسفانه دیده شده خیلی از مسئولین فقط همان عامل نهایی بارش را مورد توجه قرار می‌دهند و نقش تخریبی عوامل انسانی که در طول سال‌ها پایداری و ثبات مناطق شیب دار را هدف قرار داده و به آن آسیب رسانده‌اندِ کاملا مورد غفلت قرار می‌گیرد».
دیدگاه تان را بنویسید