استاد پژوهشگاه زلزله‌شناسی خطاب به شهردار تهران؛
ریسک بالای زلزله در تهران توهم نیست!
بحث زلزله زلزله احتمالی در تهران نه فقط یک هشدار و توصیه بلکه یکی از خطرهای مهم و بزرگ این شهر محسوب می‌شود، علی‌رغم همه نگرانی‌ها و هشدارهایی که در این خصوص وجود دارد، علیرضا زاکانی، شهردار تهران چندی پیش مدعی شد که ۳ هزار سال است که در تهران زلزله‌ای نیامده و تهدیدی در این حوزه، متوجه تهران نیست.
به گزارش خبرآنلاین، زلزله‌شناس و استاد پژوهشگاه زلزله‌شناسی اما این نگاه را نادرست دانست و گفت: ریسک بالای زلزله در تهران توهم نیست اتفاقا خطاب اصلی کارشناسان این حوزه مسئولان و مدیران اجرایی کشور هستند.
مهدی زارع، افزود: تهران به عنوان مهم‌ترین کانون جمعیتی کشور روی گسل‌های فراوانی توسعه یافته است و باید مهم‌ترین ناحیه از نظر ریسک زلزله در ایران قلمداد شود و ببینیم که چقدر کارهایی برخلاف درس‌های زلزله‌های گذشته انجام داده‌ایم که به ویژه در بیست ساله اخیر سطح ریسک زلزله را در این شهر بالا برده‌ایم.
این استاد زلزله‌شناس افزود: آخرین اتفاقی که واقعا خرابی جدی به بار آورده، زلزله سال ۱۸۳۰ میلادی است که الان ۱۹۰ سال از آن می‌گذرد. چون فاصله زلزله‌ها زیاد است، مردم این موضوع را فراموش می‌کنند.
او با اشاره به تاریخچه زلزله‌های تهران گفت: گسل شمال تهران هر ۳هزار تا ۳۵۰۰ سال یک زلزله مهم در حدود ۳۰ هزار سال گذشته نشان داده است. بخش شرقی گسل مشا، همان‌جایی که از دماوند عبور می‌کند، حدود هزار و۱۰۰سال یک زلزله مهم در ۱۰هزار سال گذشته نشان داده است. در بخش مرکزی آن، قسمتی که از نزدیکی شمال تهران از روستای کلان لواسانات رد می‌شود و تا میگون و شهرستانک ادامه پیدا می‌کند، علارغم وجود شواهد فعال بودن گسل، هیچ زلزله تاریخی و دستگاهی شاخصی ثبت نشده، و مطالعه خاصی هم روی آن انجام نشده است. به هر حال به نظر می‌رسد که با یک قفل شدگی و نبود لرزه‌ای مهم در راستای گسل مشا- قطعه مرکزی- مواجهیم که اتفاقا بخش مهمی هم هست و بخش‌هایی از مناطق چهار و یک شهرداری تهران حدود ۱۵ کیلومتر با آن فاصله دارند. در مورد گسل‌های دیگر مانند پردیسان که از وسط شهر تهران رد می‌شود، یا گسل‌های ری و کهریزک و همچنین گسل ایوانکی اطلاعات کمتری در مورد بازگشت زمین‌لرزه‌ها داریم.
این استاد پژوهشگاه زلزله‌شناسی درباره گسل‌های شهر ری نیز اضافه کرد: در مورد گسل‌های ری و کهریزک یک مطالعه نشان داد که برونزد افتگاهی که به این گسلها نسبت داده شده، به سطوح ژئومورفیک کنار سواحل دریاچه‌ای قدیمی- و نه گسلها- مربوطند.
همزمان با همان بررسی‌ها حداقل سه مثاله بر روی گسل کهریزک در مجلات معتبر منتشر شد و نشان داد که گسل کهریزک گسلی فعال و لرزه زا در جنوب تهران است. اما در کل می‌دانیم که هر ۲۰۰ سال، به‌طور متوسط یک زمین لرزه بزرگ در این محیط اتفاق افتاده است. آخرین باری که در این محیط زلزله آمده ۱۹۰ سال پیش بوده است. به گفته او البته به این معنی نیست که الزاما سر ۱۰ سال دیگر زلزله بزرگی اتفاق می‌افتد؛ ممکن است زودتر یا دیرتر چنین اتفاقی بیفتد. اما اگر به بازگشت زلزله‌ها روی خود گسل هم توجه کنیم، متوجه می‌شویم که در پنجره زمانی‌ای هستیم که زلزله می‌تواند اتفاق بیفتد.
زارع در خصوص مناطقی که ریسک بالایی در خصوص زمین لرزه دارند گفت: ریسک زلزله شدید در تهران به دلیل وجود بافت فرسوده و جمعیت زیاد و همچنین نزدیکی به پهنه گسل‌های فعال در شهر تهران در این نواحی به نسبت بالاتر است: مناطق ۱۲ و ۱۶ شهرداری و منطقه راه‌آهن، محور خیابان انقلاب و آزادی، ارگ قدیم تهران حد فاصل خیابان شوش، هفده شهریور، انقلاب و کارگر جنوبی و بازار تهران، خیابان مولوی، میدان بهارستان، میدان امام خمینی، محله امیریه و خیابان جمهوری اسلامی.
بر اساس آخرین سرشماری سال ۱۳۹۵، در شمال تهران ۱/۲میلیون نفر و در محور مرکز به سمت جنوب تهران (در مناطق ۸ تا ۲۱ شهرداری تهران) حدود پنج میلیون نفر در نزدیکی پهنه‌های گسل‌های فعال زندگی می‌کنند، البته این تنها ریسک مرتبط با زلزله برای شهر تهران نیست و فقط برآوردی از جمعیت ساکن در «پهنه‌های گسل در شمال و جنوب شهر» را نشان می‌دهد و بدیهی است موضوع تراکم بالای جمعیت و بافت فرسوده به‌ویژه در مناطق۱۲، ۱۴، ۱۵، ۱۶ و ۱۷ تهران خود مسأله‌ای جداگانه است. جنبش شدید در محدوده پهنه گسل و در بافت‌های فرسوده حدود ۳/۵ میلیون نفر، یعنی ۵۶ درصد جمعیت تهران را شامل می‌شود.
دیدگاه تان را بنویسید