بریز و بپاش برای همسران روسای‌جمهور سابقِ کشورهای گمنام

همسر رئیس‌جمهور اسبق گینه، همسر رئیس‌جمهور اسبق نیجر، فرستاده ویژه بانوی اول جمهوری فدرال نیجریه، بانوی اول سابق سریلانکا و همسر رئیس حزب حاکم، فرستاده ویژه رئیس جمهور سوریه، رئیس شورای مرکزی اتحادیه زنان ترکمنستان و همسران روسای جمهور و نخست‌وزیر بورکینافاسو و قرقیزستان مهمانان همایش دولتی بودند که در روزهای اخیر به میزبانی جمیله علم‌الهدی همسر ابراهیم رئیسی و دختر احمد علم‌الهدی در تهران برگزار شد. همایشی که عنوان پر طمطراق «زنان تاثیرگذار» را هم یدک می‌کشید، اما به گفته منتقدان دریغ از یک زن تاثیرگذار.

به گزارش انتخاب، در شرایطی که دلار مرزها را در بازار جابه‌جا کرده و به دنبال آن سفره‌های مردم روز به روز کوچک‌تر می‌شود و از نظر اجتماعی هم سال‌هاست زنان به دنبال احقاق حقوق خود هستند، همایش بین‌المللی «زنان تاثیرگذار» در پایتخت برگزار می‌شود. روز جمعه بود که خبر و عکس‌های کنگره بین‌المللی زنان تاثیرگذار در خروجی خبرگزاری دولت منتشر شد. اگر بخواهیم از همان عنوان همایش آن را واکاوی کنیم، پرسشی که پیش می‌آید این است که منظور از «زنان تاثیرگذار» چه کسانی هستند؟ این زنان بر اساس چه شاخص‌هایی به این نشست دعوت و از آن‌ها تقدیر شده است؟ چه کسانی تاثیرگذاری آن‌ها را تشخیص داده است؟ و اساسا تاثیرگذاری آن‌ها در جامعه و جهان در چه حوزه‌هایی بوده است؟ آنچه در لابه‌لای خبر‌ها و عکس‌های مربوط به این همایش خود را نمایان می‌کند، حضور پررنگ جمیله علم‌الهدی همسر رئیس‌جمهور و دختر احمد علم‌الهدی امام جمعه مشهد به عنوان میزبان است.

مهمانان گمنام از کشورهای دوست!

در فهرست اولیه مهمانان این کنگره به طور اجمالی عناوینی نظیر بانوی اول کشورها، وزرا، نمایندگان مجلس، دانشمندان و کارآفرینان از ۵۸ کشور از جمله صربستان، ارمنستان، ازبکستان، عراق، پاکستان، کویت، بورکینافاسو، قرقیزستان، سریلانکا، گینه، لبنان، روسیه و ونزوئلا دیده می‌شد. اما در نهایت تنها «آنا هاکوبیان» همسر نیکول پاشینیان، نخست وزیر ارمنستان، همسر نخست وزیر بورکینافاسو (که هیچ اسم و عکسی از او در اینترنت پیدا نشد)، «آیگل جباروف» همسر صدر جباروف رئیس جمهور قرقیزستان، «تامارا ووچیچ» همسر الکساندارا وچیچ رئیس جمهور صربستان، همسر رئیس‌جمهور پیشین گینه، همسر رئیس‌جمهور پیشین نیجر، فرستاده ویژه بانوی اول نیجریه، بانوی اول پیشین سریلانکا، فرستاده ویژه رئیس جمهور سوریه، زینب نصرالله، دختر سیدحسن نصرالله، دبیر کل حزب الله لبنان و همچنین رئیس شورای مرکزی اتحادیه زنان ترکمنستان در این نشست حضور پید ا کردند.

اما در این میان آنچه بیش از همه مورد سوال و البته ابهام است اینکه زنان نامبرده که خود به دلیل وابستگی به مردان جزو مدعوین بوده‌اند، تاکنون چه فعالیت‌هایی داشته‌اند؟ زنانی که معمولا از طبقات بالای جامعه و از میان اهالی قدرت برخاسته‌اند، چه درکی از وضعیت زنان در نقاط محروم و مصائبی که با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند، دارند؟ اساسا برای حقوق زنان چه گام تاثیرگذاری برداشته‌اند؟

حضور چند بلاگر در این همایش

اما یکی از موارد حاشیه‌ساز این همایش حضور چند بلاگر بود که پست‌ها و استوری‌های آنها حسرت و آه از هزینه‌های بربادرفته از جیب ملت برانگیخت. در این میان مایا صباغ، بلاگر لبنانی با انتشار یک ویدیو بیش از همه خبرساز شد. در ویدیو او و چند تن دیگر از زنان بدون حجاب در یک رستوران در تهران دیده می‌شوند و در کنار آنها مردانی در حال اجرای موسیقی زنده هستند.

 «زنان تاثیرگذار» شایسته دریافت جایزه هم هستند!

رویداد24 هم در گزارشی پیرامون این کنگره زنانه نوشته است: در این کنگره جوایزی به هفت نفر تحت عنوان زنان تاثیرگذار داده شد. یکی از این افراد «واناجان سانگیران لی» استادیار شیمی دانشگاه مالایا است. که به اشتباه او را استاد یک دانشگاه تایلندی معرفی کردند. جایزه دوم به «سوده غفوری‌فرد» دختر حسن غفوری‌فرد نماینده پیشین مجلس، عضو سابق شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی و رئیس هیات بازرسی و نظارت شورای عالی انقلاب فرهنگی رسید. در همین بخش به فردی به نام «کازان سوا النا» از کشور روسیه هم جایزه داده شد و هیچ اشاره‌ای به چرایی تاثیرگذار بودن او نشده، اما دبیر علمی کنگره در گفتگو با رویداد۲۴، او را موزیسین، فعال اجتماعی، مجسمه ساز و دارای دکترای بیولوژی معرفی کرد. از «ماریا بئاتریس یونس» که به عنوان «بانوی تاثیرگذار آرژانتین» معرفی شده و دریافت‌کننده جایزه بانوان تاثیرگذار جهان در کنگره زنان بود هم هیچ اطلاعاتی در اینترنت پیدا نشده است.

پن‌آبه شیامی هم که از کشور چین شانس دریافت یافت «تاجر چینی» است که به گفته خودش از دریافت جایزه بسیار تعجب کرد.

 نمایش آزادی زنان در ایران با هزینه گزاف

مورد حاشیه‌ساز بعدی هزینه این نشست است؛ در شرایطی که بار مشکلات اقتصادی کشور بر دوش مردم سنگینی می‌کند، قطعا با وجود ۳۰۰ مهمان خارجی هزینه زیادی از جیب مردم شده است. پرسش این است که چرا دولت از جیب مردم چنین بریز و بپاشی را به راه انداخته است؟ اما نکته دیگری که توجه‌ها را به سمت خود جلب کرد؛ پوشش مهمانان بود که هیچ سنخیتی با قانون حجاب در ایران نداشت. به بیان دیگر زنان کشورهای دیگر آزادند در ایران هرگونه که علاقه دارند، حضور داشته باشند، اما همین حق برای زنان ایران آرزویی دست‌نیافتنی است!