یک فعال محیط زیست از واگذاری ۵۰۰۰ معدن متروکه به «برخی» خبر داد؛
سودهای غیرشفاف بهرهبرداران از قِبَل تخریب پیکرة طبیعت
یک فعال محیط زیست با بیان اینکه فعالیت معدن توسعه پایدار جوامع محلی، پیکرههای طبیعی و... را تخریب میکند، از واگذاری ۵۰۰۰ معدن غیرفعال و متروکه انتقاد کرد و گفت: بخش مالی و سود حاصل از این معادن مبهم و غیرشفاف است اما آن چیز که شفاف است، تخریب محیط زیست و معیشت پایدار مردم است.
یکی از فعالیتهای اقتصادی که به محیط زیست آسیب شدید و غیرقابل جبرانی وارد میکند، معدنکاوی است که از جمله آثار آن میتوان به آلودگی آبهای زیرزمینی، جادهسازی ، تخریب مناطق کوهستانی همچنین از بین رفتن تنوع جانوری و پوشش گیاهی و...اشاره کرد. به گفته یک دکتری محیط زیست بدون شک تداوم روند فعلی معدنکاوی در کشور غیر قابل جبران خواهد بود چراکه زمانی که یک معدن باز شود و استخراج از آن صورت گیرد، نمیتوان برای جبران آن اقدامی کرد اما اگر پیش از اقدام به استخراج از معادن برنامهریزی صحیح وجود داشته باشد، میتوان آثار مخرب ناشی از آن را کاهش داد.
مسعود امیرزاده در گفت و گو با ایسنا اظهار کرد: یکی از مخربترین بخشهای اقتصادی که تخریب بسیار گسترده و غیرقابل برگشتی را به سرزمین وارد میکند و درآمدهای اقصادی ناچیزی دارد، صنعت معدن است.
وی ادامه داد: مفهوم معدن برای مردم و سیاستمداران اینگونه جا افتاده است که در یک منطقه دور افتاده مقداری ماده بر سطح زمین ریخته است که باید آنها را جمعآوری و به پول و مواد معدنی تبدیل کنند تا موجب رونق اقتصادی آنها شود.
نابودی پیکره طبیعی با معدنکاوی
این فعال محیط زیست باتاکید بر اینکه شناخت ما از طبیعت با معنای حقیقی آن تفاوت بسیاری دارد، گفت: معادن در داخل پیکرههای ارزشمند طبیعت قرار گرفتهاند. آنها در همجواری کوهها، رودها، جنگلها و مراتع هستند و برای به دست آوردن آن ماده معدنی باید پیکره طبیعی متلاشی شود که در این صورت کارکردهای طبیعی خود را از دست میدهند علاوه برآن ارزش منظری پیکرههای طبیعی نیز از بین میرود.
وی درباره اهمیت ارزشهای منظری پیکرههای طبیعی اظهار کرد: ارزشهای منظر که در دنیای جدید به آن توجه میشود، موجب آرامش روانی هستند. ما با فعالیتهای معدنی کوه سالم، جنگل سالم و رودخانه سالم را متلاشی میکنیم و ارزش منظر را از بین میبریم. هنگامی که این ارزشها از بین برود، وابستگی و عشق به سرزمین نیز مخدوش میشود چراکه وقتی ارزشهای منظری سرزمین کامل باشد به آن وابستگی و دلبستگی داریم.
امیرزاده افزود: پسماندهای معدنی جزو مخربترین و آلودهترین پسماندها هستند. در برخی هزاران برابر بیشتر از حجم مواد معدنی استخراج شده، پسماند آلوده کننده به طبیعت تحمیل میشود. این پسماند موجب آلودگی و نابودی عرصههای طبیعی میشوند.
دور زدن نهادهای حاکمیتی محیط زیستی با قانون و تبصره معادن
وی درباره تبصره اصلاحیه قانون معدن گفت: طبق اصل ۴۵ و ۵۰ قانون اساسی دو نهاد حاکمیتی محیط زیست و منابع طبیعی وظیفه حفاظت از منابع طبیعی را بر عهده دارند اما با افزودن قانون معادن و تبصره اصلاحیه قانون معادن در سال ۹۰ و ۹۲ سازمانهای حفاظتی محدود و معادن و فعالیتهای معدنی آزاد شدند و به نوعی میتوان گفت محیط زیست و منابع طبیعی را با قانون معادن دور زدیم.
این فعال محیط زیست ادامه داد: بخش معدن با فعالیت آزادانه و به عنوان یک مخرب و نابودکننده سرزمین به هر نحوی از پیکره و عرصههای طبیعی بهره میبرد تا به سود موردنظر برسد.
وی با تاکید بر اینکه فعالیت معدنکاوی همیشه مورد اعتراض فعالان محیط زیست و جوامع محلی و بومی بوده است، گفت: با انجام فعالیتهای معدنی، زندگی کشاورزانی که در آن محدوده سکونت دارند، مختل میشود. آب، هوا، خاک و پیکره طبیعی که زندگی آنها را پشتیبانی میکند تخریب میشود.
الزام بررسی فعالیت معادن و اصلاح قانون معادن
امیرزاده تاکید کرد: ما از معترضان فعالیت معدن هستیم، یعنی حتی تمام معادنی که مجوز دارند و در حال فعالیت هستند مورد اعتراض دستگاههای حاکمیتی محیط زیست و منابع طبیعی و فعالان محیط زیست و جوامع بومی هستند. این نارضایتی نسبت به معادنی که به دلایل مختلفی دچار وقفه و تعطیل شدند، شدیدتر است چراکه این معادن یا نتوانستهاند ضوابط محیط زیستی را رعایت کنند و یا نارضایتیهای اجتماعی به قدری زیاد بوده که دستگاههای حاکمیتی مجبور به تعطیلی آنها شدند.
دیدگاه تان را بنویسید