نیاز ما به شهرهایی چون بهشت، با بام‌های سبز، از آن جهت ضروری است که با نگاهی به نمودار رشد جمعیت در چند دهه اخیر متوجه می‌شویم که افزایش جمعیت با سیر صعودی در حال بالا رفتن است. به تبع آن باعث ایجاد نیازهای بسیاری در جامعه و محیط می‌شود که در صورت عدم رفع آن‌ها، با اجتماعی بیمار و روبه افول مواجه خواهیم بود. 

از جمله این نیازها می‌توان به معضل اشتغال، مسکن، تحصیل، ازدواج و ... اشاره کرد، ولی یکی دیگر از نیازهای اساسی جوامع بشری امروز، که افراد می‌توانند با داشتن آن به آرامش روحی و بصری برسند، فضای سبز است،که با وجود آن رویا‌رویی با مشکلات آسان‌تر خواهد بود.

تصور شهری بدون فضای سبز

تصور کنید شهری را بدون داشتن فضای سبز برای شهروندان، آیا این جامعه، اجتماعی پویا خواهد داشت؟ اغلب ما طی سال، چند روز و شاید هفته‌ها، به مسافرت و رفتن به فضاهای سبز حومه شهری که دارای آب و هوای مناسب هستند، اختصاص می‌دهیم. هم‌چنین روزانه، بدون آن‌که متوجه شویم از فضاهای سبز اطراف‌مان استفاده می‌کنیم و هنگام  رفت و برگشت از محل کار با دیدن مناظر و یا حتی درختان معابر به آرامش روحی می‌‌رسیم.

روانشناسی ثابت کرده که انسان موجودی اجتماعی است و این اجتماع یعنی تمام موجوداتی که در پیرامون انسان هستند و انسان را دربرگرفته اند: درختان، رودخانه‌ها، دریاها و دریاچه‌ها، جنگل‌ها و بیشه‌ها و... است، شاید به همین دلیل است کمتر کودکی را می‌توان یافت که در نقاشی‌های خود از عناصری که از آن‌ها یاد شد استفاده نکند.

حال با توجه به روند روزافزون جمعیت، این سوال مطرح است که به ازای هر نفر، فضای سبز کافی وجود دارد؟ در جامعه امروز که نیاز اصلی آن مسکن است مشخص است که بیشتر زمین‌های بایر شهری به ساخت و ساز اختصاص می‌یابد و کمتر به امر احداث فضای سبز توجه می‌شود.

با همین روند در آینده‌ای نه چندان دور شهر تهران به‌جایی خواهد رسید که دیگر فضایی جهت احداث سطوح سبز نداشته و سرانه فضای سبز روزبه‌روز کاهش می‌یابد.