فاطمه قاسمزاده، فعال حقوق کودک:
کودکآزاری جرم عمومی است، حتما به ۱۲۳ گزارش دهید
هر از چندگاهی ویدئوهای دلخراشی از آزارکودکان توسط خانواده یا اطرافیانشان در فضای مجازی منتشر میشود که حتی دیدنشان هم دل میخواهد اما این ویدیوها بهسرعت دستبهدست میچرخند و منتشر و موجب خشم کاربران فضای مجازی میشوند؛ بهطور مثال هفته گذشته ویدیویی در فضای مجازی بازتاب زیادی داشت که پدری، در حال آموزش استعمال مواد مخدر به فرزند خردسالش بود.
پلیس در این مواقع بهسرعت وارد عمل میشود و پدر، مادر و یا هر کس دیگری را که عامل آزار و انتشار ویدیوهاست، دستگیر میکند تا خشم عمومی مردم را فروبنشاند. آزارگران که اغلب نام پدر و مادر را یدک میکشند، انگیزههای متفاوتی دارند.
اما کودکان حاضر در این ویدیوها تنها قربانیان خشونت و آزار علیه کودکان نیستند که حتی درصد کوچکی از آنان هم محسوب نمیشوند. هرروزه کودکان زیادی در خانواده، جامعه، مدرسه و ... در معرض انواع مختلفی از آزارها هستند و به گفته کارشناسان در بسیاری از موارد آزار علیه کودکان با مقاصد تربیتی انجام میشود.
مصادیق آزار کودکان را بشناسیم
به گفته فاطمه قاسمزاده، فعال حقوق کودک، کودکآزاری گستره مختلفی از رفتارها را شامل میشود. هرچند که همه رفتارها درنهایت به آزار جسمی و روحی کودک منتهی میشود، اما میتوان این رفتارها را به سه گروه دستهبندی کرد. رایجترین رفتاری که بهعنوان کودکآزاری میشناسیم، آزار فیزیکی و مورد ضرب و شتم قرار دادن کودک است که هرچند که آسیب عمدتاً به جسم وارد میشود اما کودکی که در معرض کتک یا مجروح شدن قرار بگیرد قطعاً از نظر روانی هم آسیب خواهد دید. دسته دوم کودکآزاری، آزارهای عاطفی یا روانی است. در اینجا دیگر ضرب و شتم فیزیکی مطرح نیست و تنبیهات و تحقیر کلامی به کار برده میشود. دامنه این کودکآزاری وسیع است؛ تبعیض گذاشتن بین فرزندان دختر و پسر نوعی از این آزارهاست. آزارهای عاطفی گاهی حتی ندانسته توسط خانواده یا مدرسه بهعنوان یک روش تربیتی به کار گرفته میشود. مانند مقایسه کردن بچهها با یکدیگر و ایجاد رقابت؛ درحالیکه باید بهجای این رقابت، مشارکت وجود داشته باشد.
آخرین نوع کودکآزاری، نوع اجتماعی آن است که آزارهایی است که نه از طرف یک فرد که از طرف ساختارهای اجتماعی جامعه برای کودکان ایجاد میشود؛ مثل کودکانی که از تحصیل بازماندهاند درحالیکه آموزش حق آنهاست.
برخورد قانونگذار با کودکآزاری
قاسمزاده در رابطه با مجازات کودکآزار گفت: در آییننامه حمایت از حقوق کودکان ذکر شده است که مجازات کودکآزاری با توجه به آسیبی که به کودک وارد شده است، متفاوت است. مثلاً آسیب ناشی از نقص عضو با مجازات ضرب و شتمی که حتی سرخی هم روی بدن کودک بهجا نگذارد، فرق دارد و مجازات با توجه به میزان آسیب تعیین میشود.
به عقیده او اما مسئله اینجاست که خود همین قانون هم مشکلاتی دارد؛ مثلاً اگر پدری فرزندش را به قتل برساند (که در نمونه رومینا شاهد آن بودیم و پدر به ۹ سال زندان محکوم شد) مجازات او حداکثر 10 سال زندان است و این در حالی است که اگر مادری فرزندش را به قتل برساند، جرمش قصاص خواهد بود.
افزایش کودکآزاری در کشور
اخیراً خبری منتشر شد که کودکآزاری در یکی از استانهای کشور سه و نیم برابر شده است؛ این فعال حوزه کودکان دراینباره اظهار کرد: واقعیت این است که کرونا به یک سری از مشکلات دامن زد و این مختص کشور ما نیست و آمارها نشان داده که بحران کرونا باعث بالا رفتن خشونت در خانوادهها شده است.
در وضعیت فعلی که بچهها در خانه ماندهاند و فضای خانه محدود است و برای سرگرمی مردم امکانات خاصی وجود ندارد، آمار خشونت علیه کودکان بالاتر رفته است. بالا رفتن این آمار نسبت به قبل از کرونا را هم خود اورژانس اعلام میکند و هم پژوهشهایی که در این زمینه انجام شده است.
کودکآزاری را گزارش کنیم
یکی از موضوعاتی که بسیاری از ما تجربه مواجهه با آن را داشتهایم کودکآزاری بوده است. ممکن است در ساختمان محل زندگی، در بین دوستان و اقوام یا حتی خیابان افرادی را بشناسیم یا ببینیم که در حال انجام یک یا چند مورد از مصادیق کودکآزاری هستند. در چنین زمانهایی باید بهجای منفعل بودن موضوع را به مراجع ذیصلاح گزارش کنیم چراکه کودکآزاری یک جرم عمومی است.
در این مواقع با شماره اورژانس اجتماعی یعنی ۱۲۳ تماس بگیرید و کودکآزاری را گزارش بدهید. نیروهای اورژانس از شما آدرس میگیرند و به محل مراجعه میکنند؛ در اغلب مواقع نیز پیگیری میکنند و عملکرد خوبی دارند.
دیدگاه تان را بنویسید