درس‌هایی که باید از کرونا گرفت

رسول کشت‌پور، شهردار منطقه ۲ شهر تهران

کرونا به ما یادآوری کرد که در سیاره کوچکی زندگی می‌کنیم، آنچه در چین یا هر گوشه دیگر از جهان اتفاق می‌افتد ممکن است راه خانه‌ ما را هم پیدا کند و برایمان پیامدهای اقتصادی، بهداشتی و اجتماعی داشته باشد.

دهکده جهانی سرنوشت انسان‌ها را به هم گره‌زده است! کرونا مهمان ناخوانده‌ حداقل 100 کشور است و سرسخت و سمج در حال فتح باقی سرزمین‌ها است. همه نگرانیم. احتیاط لازم است و ترس خطرناک!

بهترین تدبیر برای مواجهه با کرونا پیشگیری از ابتلاست، قرنطینه شدن شهروندان در خانه‌ها شیوه درست جلوگیری از انتشار ویروس است این تدبیر جهانی است و در تمام کشورهای میزبان در حال اجراست.

ما در این روزها، بیش از هر چیز به همدلی اجتماعی نیاز داریم، باید از خودبینی خارج شویم و همبستگی را تکثیر کنیم، جامعه ایرانی شفقت را به خوبی بلد شده، در روزهای سخت بین صفوف مردم فاصله‌ای نیست. چو عضوی به درد آورد روزگار، یکپارچه ایران را نماند قرار!

امروز همان روز مبادایی است که بیشتر از همیشه باید کنار هم باشیم و با امید به گذار از این روزها، هزینه‌های مواجهه با این ویروس را کاهش دهیم، ترس برادر مرگ است و امید اعتقاد به آینده!

همدلی با فهم احساسات و درک نیازهای دیگران، ایجاد می‌شود و به ما کمک می‌کند به‌عنوان شهروند، در شرایط سخت رفتارمان را بهتر مدیریت کنیم، انسان‌های همدل بخشندگی بیشتری دارند و به سلامتی و رفاه دیگران اهمیت می‌دهند، درواقع افراد تلاش می‌کنند با پاسخی عاطفی به شرایط نقش مهمی در زندگی اجتماعی خود و دیگران ایفا کنند و در التیام رنجشان نقش داشته باشند، در چنین شرایطی همه ما احساس بهتری داریم.

امروز جامعه ما، درگیر بحران نوعی بیماری نوظهور و همه‌گیر است، همدلی و همراهی مشارکت اجتماعی را رقم می‌زند. همین‌که این روزها ماسک یا دستکش استفاده شده را در خیابان نیندازیم، در خانه بمانیم و از ترددهای غیرضروری خودداری کنیم، به مسافرت نرویم، بی‌جهت مزاحم ۱۱۵ اورژانس نشویم شاید شهروند مبتلایی زودتر درمان شود یعنی همدلی کرده‌ایم.

مقابل این همدلی بی‌تفاوتی اجتماعی است غلبه بر کرونا با بی‌تفاوتی غیرممکن است، کرونا ملاحظه ندارد، ما روزهای سخت کم ندیده‌ایم تا امروز شبی نبوده که با برآمدن آفتاب تمام نشده باشد.

این زمستان هم با قدم‌های مهربان بهار در تقویم ۹۸باقی می‌ماند، ما می‌خواهیم بهار را با همه عزیزانمان، بی حتی یکی از آن‌ها کم، جشن بگیریم. با مشارکت، همراهی، امید و اعتماد، مانع از شیوع بیماری می‌شویم و اجازه می‌دهیم تا متولیان سلامتی و فرشته‌های سفیدپوش کادر پزشکی، مرحله کنترل و درمان هم‌وطنانمان را بی اتلاف وقت آغاز کنند.