در حالی‌که عیسی کلانتری، رئیس سازمان حفاظت محیط زیست معتقد است در کشور توان تولید غذا تنها برای 50 میلیون نفر وجود دارد، رسول صادقی، جمعیت‌شناس می‌گوید این مسئله نسبی است و با قطعیت نمی‌توان در مورد آن اعلام نظر کرد. در سال 1395 ایران 1243 شهر داشت، تهران در این سرشماری 8.7 میلیون نفر جمعیت ساکن و مقیم داشته که معادل کل 1000 شهر دیگر ایران جمعیت دارد. وقتی جمعیتی با این تراکم و حجم بالا در تهران جمع شده است، پرواضح است که مسائل زیست‌محیطی بیشتری در این شهر خواهیم داشت. آمایش سرزمینی متناسب با امکانات زیست‌محیطی نداشته و نداریم. حتی مراکزی هم که به لحاظ صنعتی تشکیل دادیم، بدون در نظر گرفتن ظرفیت‌های زیستی و منابع طبیعی آن مناطق است. مثلاً مجتمع فولاد مبارکه را در اصفهان راه‌اندازی می‌کنیم، که منطقه‌ای کم‌آب است و موجب تشدید بحران آبی می‌شود یا نیروگاهی را در منطقه‌ای احداث می‌کنیم که مشکل آب دارد. در کشورهای توسعه‌یافته، صنایع مادر بر اساس ظرفیت زیستی و پتانسیل‌های اقتصادی و اجتماعی راه‌اندازی می‌شوند. در ایران بیشتر مراکز و صنایع در تهران متمرکز شده و به همین دلیل، حجم قابل توجهی از جمعیت از سایر نقاط به سمت تهران می‌آیند. فرصت‌های شغلی در بسیاری از مناطق کشور محدود است و درنتیجه جوانان کرد، ترک، و لر برای کار به تهران مهاجرت می‌کنند. بنابراین، مدیریت نادرست فشارهای زیست‌محیطی جمعیت را تشدید می‌کند.

 

 

کپی شد