استاد علوم سیاسی و عضو هیأت علمی دانشگاه تهران، گفت: من معتقدم چیزی به نام «وفاق ملی» در واقعیت وجود ندارد. البته پزشکیان به این دلیل وفاق ملی را مطرح کرد که وقتی رئیس‌جمهور شد، دید با خاکریزهای مختلف مخالف روبه‌روست و تنها بخش حاکمیت که از او حمایت می‌کرد، رهبری بود. یعنی واقعیت مطلب این است که وفاق ملی اگر برای دولت ایشان معنا و مفهوم داشته باشد، برای مخاطب آن معنا و مفهوم ندارد.

به گزارش جماران، صادق زیباکلام در همایش «چیستی، امکان و موانع وفاق ملی در ایران امروز» در باشگاه اندیشه، تصریح کرد: در عمل خیلی از پست‌ها به جبهه پایداری و نهادهای خاص داده شده و تنها فایده وفاق ملی این بوده که راه‌حل شرعی پیش روی آقای پزشکیان گذاشته که اگر این وزیر یا استاندار از جبهه پایداری هستند، وفاق ملی است. ولی دیر یا زود خواهند فهمید که آنها تره هم برای وفاق ملی خرد نمی‌کنند و زمینش می‌زنند و به تنها چیزی که کفایت می‌کنند، پاستوری است که پزشکیان در آن نباشد.

وی با بیان اینکه وفاق ملی می‌تواند تحقق پیدا کند، یادآور شد: در جامعه خودمان سه مقطع وفاق ملی به وجود آمد. یکی در جریان ملی شدن صنعت نفت بود. دومین مقطع انقلاب 57 و مبارزه علیه رژیم شاه بود که واقعا وفاق ملی را می‌شد مشاهده کرد. مقطع بعدی که وفاق را دیدم، دوران جنگ بود. بعد از آن، من دیگر وفاق ملی ندیدم. چرا دیگر وفاق ملی نمی‌تواند به وجود بیاید یا در شرایط خاص به وجود می‌آید؟ برای اینکه جامعه گونی سیب‌زمینی نیست.

زیباکلام تصریح کرد: از کلیات که می‌گذریم، هرچه فکر می‎کنم من با سعید جلیلی، رسایی و مرحوم آیت‌الله مصباح نمی‌توانم وفاق داشته باشم. یعنی وقتی جوامع در حال عادی هستند و یک هدف بزرگ مطرح نیست، افراد اهداف خودشان را دارند. من به دموکراسی اعتقاد دارم، ولی خیلی از کسانی که آقای پزشکیان می‌گویند با آنها وفاق کنیم، یک پول سیاه هم برای وفاق ارزش قائل نیستند. استالین‌های ریز و درشتی در این مملکت وجود دارد که می‌گویند هرکس با ما نیست، علیه ما است. در چنین جامعه‌ای چطور می‌خواهید وفاق به وجود بیاورید؟!