همه در خاورمیانه منتظرند تا ببینند ترامپ با ایران چه می‌کند

زوی بارئل در هاآرتص نوشت: در طول کارزار انتخاباتی، بایدن متعهد شده بود که چک سفید ترامپ به اردوغان را لغو کند، عربستان سعودی را به یک کشور منزوی تبدیل نماید و به السیسی درس حقوق بشر بدهد. اما این انتخابات تنها ائتلاف دیکتاتورهایی نیست که از بازگشت یکی از میان خودشان به قدرت خوشحالند. هر یک از این رهبران رابطه خاص خود را با ترامپ دارند، در حالی که دو نگرانی مشترک دارند: ایران و فلسطین. همه منتظرند ببینند که ترامپ که خود را “استاد توافق” می داند با این دو موضوع چه خواهد کرد.

به گزارش «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: گروهی از مقام های مصری و آمریکایی به همراه رئیس جمهور دونالد ترامپ در هتل دو پالای در شهر بیاریتز منتظر رئیس جمهور عبدالفتاح السیسی بودند که کمی دیر کرده بود. “دیکتاتور محبوب من کجاست؟” این جمله ای بود که ترامپ در آگوست 2019 با صدای بلند در کنار گوش حاضران در نشست G-7 ۲۰۱۹ گفت. هیچ‌کس پاسخی نداد، و مشخص نیست که آیا سیسی خودش این اظهارنظر توهین‌آمیز را شنیده است یا خیر. اندکی بعد، ترامپ سعی کرد فضا را آرام کند و به کسانی که در جلسه حضور داشتند گفت: “ما یکدیگر را خوب فهمیدیم. او مرد بسیار مقاومی است، به شما خواهم گفت. او یک مرد خوب است و در مصر کار فوق‌العاده‌ای انجام داده است. کار آسانی نیست.” این “کار فوق‌العاده” شامل دستگیری هزاران نفری بود که فقط علیه دولت او اعتراض کرده یا از آن انتقاد کرده بودند.

هنوز هم پس از گذشت اولین دور ریاست‌جمهوری ترامپ، تنش‌ها در منطقه باقی است. ترکیه همچنان زخم‌های عمیقی از تحریم‌های ترامپ دارد که عامل بحران اقتصادی کشورش تلقی می‌شود   بحرانی که هنوز هم حل نشده است. اختلافات در مورد خرید سیستم‌های پدافند هوایی S-400 روسی توسط ترکیه هنوز حل نشده است، و اگرچه بایدن فروش جت‌های F-16 به ارزش ۲۰ میلیارد دلار را در ازای حمایت ترکیه از ورود فنلاند و سوئد به ناتو تصویب کرد، اما ترکیه به برنامه‌ی F-35 که ترامپ آنکارا را از آن اخراج کرده بود برنگشته است.

هنوز مشخص نیست ترامپ چگونه قصد دارد این مسئله را مدیریت کند، همان‌طور که جهان منتظر است ببیند که موضع او در قبال جنگ اوکراین چیست؛ جایی که ترکیه در هر دو سمت صحنه نبرد بازی می‌کند: یعنی هم به کی‌یف پهپادهای جنگی می‌فروشد که تأثیر قابل توجهی بر روند مناقشه داشته، و هم روابط نزدیک خود با کرملین را حفظ کرده است.

اگرچه ترامپ را به زحمت می توان بزرگترین حامی ناتو محسوب کرد- و وی مکررا تهدید کرده که کمک نظامی ایالات متحده به این سازمان را قطع خواهد کرد مگر اینکه دیگر کشورهای عضو سهم خود را از ۲ درصد به ۴ درصد تولید ناخالص داخلی شان افزایش دهند، (و این شرطی است که برخی در حال حاضر برای محقق ساختن آن با مشکل مواجه اند)- اما ناتو برای ترکیه همچنان حیاتی تلقی می شود زیرا عضویت در آن نفوذ قابل توجهی به این کشور می‌دهد.