دیپلمات سابق ایران در سازمان ملل با اشاره به «مساله زنگزور» گفت: مواضع اخیر روسیه نشان داد که نه تنها هیچ‌گونه همسویی استراتژیک بین ایران و روسیه وجود ندارد، بلکه برعکس رقابت استراتژیک وجود دارد و روسیه همیشه در پی بستن راه ایران برای بهره‌برداری از منابع نفت و گاز و صدور نفت و گاز به اروپا بوده است.

کوروش احمدی، در گفت‌وگو با «انتخاب»، افزود: مشکل ایران محدود به کریدور زنگزور نیست. ویژگی این کریدور تنها وجه ژئوپلیتیک خاص آن است که خطر قطع مرز زمینی ایران و ارمنستان را پیش آورده است. از این وجه خاص که بگذریم، این کریدور نیز بخشی از یک مشکل عام ایران در قبال مسیر کریدور‌های تجاری و لوله‌های نفت و گاز و راه عبور و مرور هواپیما‌ها است. 

به گفته وی، طی یکی دو دهه گذشته تحریم از یک سو و عدم امکان ایجاد تأسیسات زیربنایی در قلمرو ایران که آن نیز عمدتاً ریشه در مشکل تحریم دارد، موجب شده است که سرزمین ایران به عنوان مسیر عبور مد نظر کشور‌های منطقه و خارج از منطقه نباشد. این در حالی است که قلمرو ایران از به صرفه‌ترین و کوتاه‌ترین راه‌ها برای کریدور‌ها زمینی و لوله‌های نفت و گاز و مسیر‌های 

هوایی است. 

به عنوان مثال، عمدتاً به خاطر مشکل تحریم و دیگر مشکل‌ها، ایران نتوانسته است تأسیسات زیربنایی برای کریدور شمال-جنوب را که 24 سال پیش بین ایران و هند و روسیه توافق شد، تکمیل کند. در این قضیه زنگزور اکنون روسیه و ترکیه در حال تفاهم بین خود و با دیگر کشور‌های کوچک منطقه هستند که در صورت به نتیجه رسیدن آن و صرفنظر از اینکه مرز ایران با ارمنستان قطع شود یا نشود، شبکه‌ای اوراسیایی از کریدور‌های تجاری و لوله‌های نفت و گاز شامل شبکه حمل و نقل خزر (ترانس خزر) و کریدور‌های شرقی- غربی و شمالی جنوبی شکل می‌گیرد که ایران نقشی در آن 

نخواهد داشت.

چرا   این تصور شکل گرفته که امریکا دنبال تقابل با روسیه

 در قفقاز است؟

 وی در پاسخ به این پرسش که «چرا این تصور شکل گرفته که امریکا دنبال تقابل با روسیه در قفقاز است؟» یادآور شد: این تصور در ایران بر مبانی عینی و محکمی استوار نیست. آنچه ما تاکنون از کشور‌های غربی شنیده‌ایم، تأکید آن‌ها بر تمامیت ارضی و حاکمیت ملی ارمنستان بوده است. طبعا در صورت پایبندی غربی‌ها به چنین موضعی، ممکن است ارمنستان از حربه قابل توجهی برای جلوگیری از احداث کریدور زنگزور به نحوی که ناقض تمامیت ارضی‌اش باشد، بهره‌مند شود. شاهد و قرینه‌ای نیز وجود ندارد که غربی‌ها با نفس احداث کریدور زنگزور مخالف باشند. اما با توجه به شرایط منطقه‌ای و تمایل شدید باکو و آنکارا برای احداث کریدور مذکور با کمک مسکو بعید به نظر می‌رسد که آمریکا و غرب امکان چندانی برای جلوگیری از این کار داشته باشند. 

کما اینکه در جریان تجاوز روسیه به گرجستان در 2008 غربی‌ها جز محکومیت دیپلماتیک و برخی همکاری‌های نظامی نمادین کار دیگر انجام ندادند. بعلاوه، با توجه به گرایش غرب‌گرایانه ارمنستان طی چند سال گذشته از یک سو و اینکه تنها مشکل ارمنستان جلوگیری از نقض تمامیت ارضی‌اش است، این احتمال وجود دارد که ارمنستان از کمک غرب برای رسیدن به یک فرمول جادویی به نحوی که کریدور زنگزور احداث شود اما حاکمیت ارمنستان به نحو شدیدی نقض نشود، برخوردار شود. وی در بخش دیگری از این گفت‌وگو در مورد ارتباط با روسیه، تصریح کرد:  از دولت آقای پزشکیان هنوز هیچ نشانه‌ای که حاکی از تمایل به ایجاد تحولی در سیاست خارجی باشد، ندیده‌ایم. برعکس هر آنچه که از مقامات این دولت شنیده‌ایم، حاکی از تداوم سیاست خارجی دولت سیزدهم 

بوده است.