مدیر گروه جامعه‌شناسی سیاسی گفت: اجرای طرح‌هایی مانند طرح اخیر درباره حجاب و برخورد با زنان تحت عناوین فراقانونی و دینی می‌تواند به دوقطبی‌سازی در جامعه نیز دامن بزند. این دوقطبی‌سازی‌ها در هیچ جامعه‌ای نتیجه‌ای به غیر از گسست و انحطاط اجتماعی نداشته است. دو سر این طیف نمی‌توانند با هم گفت‌وگو کنند و در این شرایط، جامعه محکوم به اضمحلال است.

احمد بخارایی در گفت‌وگو با دیده‌بان ایران افزود: یک روز روحانیون را در مقابل مردم قرار می‌‌دهند و یک روز افراد باحجاب را در مقابل افراد بدون حجاب. به ما بگویند در کجای تاریخ، این دوقطبی‌سازی‌های اجتماعی نتیجه مثبت داشته و باعث رشد و توسعه جامعه شده است؟ وی با بیان اینکه اوایل انقلاب هم مساله حجاب به این شکل حساسیت برانگیز مطرح نبود و افراد بدون حجاب در جامعه حضور داشتند، بیان کرد: آقایان در طول سال‌های گذشته هنوز به این نتیجه نرسیده‌اند که هرچه بیشتر روی این موضوع تاکید شود، مردم اصرار بیشتری برای انجام آن نشان می‌دهند. امروز موضوع حجاب فراتر از یک انتخاب معمولی و کنش فرهنگی در نظر گرفته شده و به یک انتخاب سیاسی تبدیل شده است.

بخارایی ادامه داد: در برخی تفسیرهای سیاسی کشف حجاب، به عنوان پاشنه‌آشیل حاکمیت در نظر گرفته می‌شود، اما دین چنین نگاهی ندارد و فقط محدود به انجام مناسک نیست، بلکه سه بعد اعتقادی، گرایشی و رفتاری دارد. نمونه این طرح‌ها مانند جمع کردن ماهواره‌ها در کشور زیاد رخ داده و این طرح‌ هم به همان سرنوشت دچار می‌شود، البته طبیعی است که برای ایجاد مشغولیت سیاسی و ایدئولوژیک، کمی شدیدتر اجرا شود، اما این موضوع موفقیتی برایش به دنبال نخواهد داشت. ممکن است در کوتاه مدت بعضی از افراد از روی اجبار، ترس و تهدید حجاب را رعایت کنند، اما در نهایت در دل شهروندان کینه و نفرت ایجاد می‌کند و بازتابهایی خواهد داشت؛ به ویژه زمانی که با مسائل معیشتی درهم‌آمیخته شود.