از طرح استیضاح امیرعبداللهیان تا بازار گرم رجزخوانی برای اعزام به جنگ غزه؛
دعوا بر سر ناسازگاری میان دیپلماسی و ارزش‌ها
مینا محمدزاده
تبعات حمله غافلگیرانه حماس به اسرائیل، با شدت تمام ادامه دارد و بیش از همه دامن مردم بی‌گناه و کودکان بی‌نوای غزه را گرفته است. این باریکه به تلی از خاک تبدیل شده و آنچه از تصاویر برمی‌آید، خون و اشک و جنازه و گرسنگی و رنج است. تصاویری آخرالزمانی که گویی درد می‌زاید و مرگ انسانیت را فریاد می‌کشد. آمریکایی‌ها از همان هفتم اکتبر و روز اول جنگ گفتند که ایران روز شنبه از واقعه مطلع شده است، این موضع‌گیری واشنگتن راه را بر گمانه‌زنی تل‌آویو از نقش ایران در حملات حماس بست. از سوی مقامات ایران نیز همان روز اعلام شد که گرچه از نیروی مقاومت همواره حمایت کرده و می‌کند، اما مستقیم در حملات دخالت نداشته و از کم‌وکیف آن بی‌اطلاع بوده است. ایران در طول حدود 40روز که از جنگ فلسطین می‌گذرد، برای نقش‌آفرینی در پایان دادن به جنگ، راه دیپلماسی را در پیش گرفته و در این راستا به هر نحو ممکن تلاش می‌کند. به عبارتی تا امروز توانسته است با مواضع صریح دربرابر ترکش‌های درگیری غزه جاخالی دهد.
موضع دستگاه دیپلماسی در جنگ غزه، خوشایند گروهی درحاکمیت نیست و آن را مغایر با مواضع همیشگی نظام مبنی بر نابودی اسرائیل و حمایت از مظلومان می‌دانند. در همین راستا دیروز محمود عباس‌زاده مشکینی، نماینده مجلس با طرح استیضاح امیرعبداللهیان و با انتقاد از عملکرد وزیر امور خارجه پرسید؛ چگونه است که تا چندی پیش سخن از محو رژیم صهیونیستی مطرح بود، اما در حال حاضر گفتمان‌ها تغییر کرده است؟
اما این موضع در حاکمیت خوشایند گروهی نیست و آن را مغایر با مواضع همیشگی نظام مبنی بر نابودی اسرائیل و حمایت از مظلومان می‌دانند. این گروه تلویحا بر طبل جنگ می‌کوبند وظاهرا تا کشور را درگیر یک منازعه جدی نکنند، آرام نمی‌گیرند.
استیضاح امیرعبداللهیان هم کلید خورد!
در همین راستا، دیروز عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس از استیضاح حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه خبر داد.
محمود عباس‌زاده مشکینی، انفعال دستگاه دیپلماسی در مقابل مقامات عربستان و موضوع جنگ غزه را از علل این‌طرح استیضاح عنوان کرد.
وی با انتقاد از عملکرد وزیر امور خارجه پرسید؛ چگونه است که تا چندی پیش سخن از محو رژیم صهیونیستی مطرح بود، اما در حال حاضر گفتمان‌ها تغییر کرده است. عباس‌زاده گفت: دلایل ما منطقی است و اغلب دوستان موافق بودند.
طرح استیضاح امیرعبداللهیان در حالی مطرح شد که شماری از نمایندگان از جمله زهره الهیان، جلیل رحیمی جهان آبادی و یعقوب رضازاده از اعضای کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس، در پاسخ به پیگیری‌های خبرنگار جماران از وجود این طرح اظهار بی‌اطلاعی کردند.
عضو شورای مرکزی فراکسیون انقلاب مجلس شورای اسلامی نیز با بیان اینکه طرحی برای استیضاح وزیر امورخارجه در مجلس مطرح نیست از رایزنی‌های دیپلماتیک شجاعانه امیر عبداللهیان در بحران غزه قدردانی کرد.
علی اصغر عنابستانی در گفت و گو با خبرنگار پارلمانی ایرنا گفت: امیرعبداللهیان در خط مقدم جبهه بین‌المللی علیه جنایت صهیونیست‌ها حضور دارد. وی درباره عملکرد وزیر امورخارجه عنوان کرد: آقای امیرعبدالهیان در این ایام عملکرد بسیار ارزنده‌ای داشت و رایزنی‌های شجاعانه با کشورهای همسایه، کشورهای مسلمان و حاشیه خلیج فارس انجام داده است.
تکذیبی که شواهد تجربی نشان می‌دهد، تأییدی بر اصل ماجراست.
ادعای ناسازگاری میان دیپلماسی و ارزش‌ها، ترفند بیگانگان است
زمزمه‌های آنچه عباس‌زاده مشکینی مبنی بر مغایرت شعارها و ارزش‌ها در عملکرد دستگاه دیپلماسی به آن اشاره کرد چنان بالا گرفته که علی باقری کنی، مذاکره‌کننده ارشد جمهوری اسلامی ایران در برجام نیز در جمع دانشجویان دانشکده روابط بین‌الملل وزارت امور خارجه گفت: ادعای ناسازگاری میان کارآمدی دیپلماسی با پایبندی به ارزش‌ها، ترفند بیگانگان است.
معاون وزارت امور خارجه با اشاره به این که برخی جریان‌هایی که دغدغه انقلاب و ایران را ندارند، تلاش می‌کنند تا ناسازگاری میان کارآمدی سیاست خارجی با پایبندی به ارزش‌ها را القا نمایند، تصریح کرد: دیپلماسی بدون توجه به اصول و ارزش‌ها، حرکت در خلا و تحرک بدون هدف است و اتفاقا پایبندی به ارزش‌ها است که جهت درست دیپلماسی را معین می‌کند.
زمزمه‌های آنچه عباس‌زاده مشکینی مبنی بر مغایرت شعارها و ارزش‌ها در عملکرد دستگاه دیپلماسی به آن اشاره کرد چنان بالا گرفته که علی باقری کنی، مذاکره‌کننده ارشد جمهوری اسلامی ایران در برجام نیز در جمع دانشجویان دانشکده روابط بین‌الملل وزارت امور خارجه گفت: ادعای ناسازگاری میان کارآمدی دیپلماسی با پایبندی به ارزش‌ها، ترفند بیگانگان است
باقری افزود: پایبندی به ارزش‌ها نه‌تنها هیچ مانعی برای تحرک و پویایی دیپلماسی و توسعه روابط خارجی ایجاد نکرده و نمی‌کند، بلکه ظرفیت و توان دیپلماسی را افزایش داده و تحرک آن را مؤثرتر می‌کند.
عاشقان شهادت و بازار گرم رجزخوانی
در ایران طبق روال سنواتی عده‌ای عاشق و شیفته شهادت هستند! و به فراخور موقعیت‌ها از سر یک «وظیفه» خودخوانده! شعارهای توخالی شهادت‌طلبی سرمی‌دهند. و اینک جنگ غزه بستر مناسبی برای ثبت‌نام اعزام به جبهه و نوشیدن شربت شهادت است. دعوایی نیز راه افتاده که چه و چه...
نمونه دست به نقد و واکنش‌برانگیز این دست اظهارات از زبان علیرضا پناهیان، بیرون آمد که با طعنه به سخنان اخیر ظریف، گفت: «در مقابل تشخیص اینکه چه زمانی باید جنگ کرد و چه زمانی باید صلح کرد، یک جریانی وجود دارد که همیشه طرف صلح را می‌گیرد، همیشه طرف سلامت و عافیت را می‌گیرد؛ به این جریان، جریان «سازشکار» می‌گوییم.
روحانی جنجالی در برنامه «سمت خدا» در صداوسیما با بیان اینکه جریان سازشکار حرف‌های درشتی برای زدن دارد، نه حرف‌های درست، افزود: می‌گوید بچه‌ها و خانواده‌ها دارند کشته می‌شوند! چرا باید صدمه بخوریم؟ حالا که می‌شود کار را با مذاکره حل کرد.
وی ادامه داد: درباره اینکه الان زمان مقاومت و جنگ است، جریان سازشکار هیچوقت نمی‌گذارد به نتیجه برسید.
پناهیان ادامه داد: زمان پیامبر هم داشتند، کار را خراب می‌کردند، زمان امام علی کار را خراب کردند، زمان امام حسن، آن صلح رو خائنین تحمیل کردند، زمان امام حسین، اما نتوانستند.
وی گفت: یکی از دلایل جنگ، این است که به منافع امت اسلامی حمله بشود، خب دقیقا چه زمان؟ ما چقد صبر کنیم؟ حمله پیش دستانه داشته باشیم یا نه؟ امام علی می‌گوید اگر دشمنت خارج از مرز‌ها بخواهد به شما حمله کند، برو همانجا برو و قبل از اینکه حمله کند، به آن حمله کن وگرنه زیر چکمه‌های او باید از خواب بیدار بشوید.
ما که می‌خواستیم اما امان از این سازشکاران که نگذاشتند!
احمد زیدآبادی، فعال سیاسی و روزنامه‌نگار در واکنش به این اظهارات پناهیان، در کانال تلگرامی خود نوشت: «الان دقیقاً کدام جریان سازشکار پای محکمی در قدرت رسمی دارد که مانع «مقاومت» و «جنگ» این افراد می‌شود؟ همۀ امور دست خود این افراد است. اگر واقعاً می‌خواهند و می‌توانند جنگ کنند، چرا دست روی دست گذاشته‌اند؟ و اگر نمی‌خواهند و نمی‌توانند دیگر چرا تقصیر آن را به گردن جریان سازشکار می‌اندازند؟ درست به همین دلیل است که انذار و هشدار افرادی مانند آقای ظریف نسبت به وقوع جنگی که تصمیم و اراده‌ای برای ورود به آن وجود ندارد، نه فقط بی‌دلیل است بلکه به همفکران آقای پناهیان این بهانه را می‌دهد که به هواداران آتشین‌مزاج خود اعلام کنند: ـما که می‌خواستیم اما این سازشکاران نگذاشتند!»
اگر جنگ فضیلت است، چرا غزه نمی‌روید؟ لااقل جنوب لبنان!
مصطفی فقیهی،مدیر سایت خبری انتخاب نیز پاسخ پناهیان را اینگونه داد که « چه فضیلت و مزیتی‌ست در خون‌ریزی، ورود کشور به جنگ و «کشته‌شدنِ بچه‌ها و خانواده‌ها» و چه رذیلت و ایرادی‌ست در آتش‌بس و جلوگیری از کشتار بیشتر؟و اگر فضیلت است قتل‌عامِ کودکان و بچه‌های فلسطینی، و شوم است پایان کشتار؛ چرا دست روی دست گذاشتید و زیر لحافِ سیمای اشغالیِ پایداری و تحت حفاظتِ محافظان، «هل من مبارز» می‌طلبید؟! این سوال تکراری ده‌ها میلیون‌ها ایرانی‌ست از شما که اگر این حد، آتش‌تان تُند است، چرا زودتر راهی غزه نمی‌شوید؟ قابل دسترسی نیست؟ جنوب لبنان که می‌شود؟ نمی‌شود؟ نه؟ یمن چطور؟ آن‌جا هم نه؟»
به هر حال این روزها عده‌ای دائما اذعان می‌کنند که در حسرت صدور فرمان برای اعزام به غزه هستند. شعار و مدعایی که معلوم نیست اگر به سنگ محک آزموده شود، چقدر با عمل قرین خواهد شد؟!
دیدگاه تان را بنویسید