مجلس در کشاکش اعتراض و التهاب کجای غائله ایستاده است؟
خانه «شعار»!
محبوبه ولی
چهار سال پیش وقتی عکس‌های دختر عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی بدون حجاب اسلامی و با لباس کریسمس منتشر شد و پدرش با یقه تا زیر چانه بسته شده نامه طلبکارانه‌ای به پرسشگرانی که درباره دخترش و شائبه‌ها پیرامون او می‌پرسیدند نوشت؛ کسی از او و به طور کلی شورای عالی انقلاب فرهنگی نپرسید با بودجه‌ای که به نام «فرهنگ» می‌گیرند چه می‌کنند، چه کرده‌اند و اصلا چه گلی به سر فرهنگ زده‌اند؟ فرهنگی که مانیفستش ترویج عفاف و حجاب در کشور بود و حالا پس از چهار دهه از شکل‌گیری این نهادها وضع عفاف و حجاب در کشور چنان است که بلوا به پا کرده و اسباب به جان هم افتادن مردم و حاکمیت شده است.
نه تنها از محمدعلی کی‌نژاد و شورای عالی انقلاب فرهنگی، بلکه نهاد قانونگذار و ناظر کشور یعنی مجلس که اتفاقا بودجه هم در آن بسته می‌شود، از هیچ کدام از ده‌ها نهاد دیگر متولی عفاف و حجاب و امور دینی نپرسید که با پول بیت‌المال چه می‌کنند!
گذشته از ده‌ها نهاد مانند شورای عالی انقلاب فرهنگی، سازمان تبلیغات اسلامی، سازمان ارتباطات فرهنگی، حوزه‌های علمیه و از این قسم که مستقیما مسئول مسئله حجاب هستند، تقریبا تمام دستگاه‌ها از بزرگترین آنها مانند صدا و سیما و وزارتخانه‌هایی چون آموزش و پرورش و ارشاد گرفته تا کوچکترین آنها مانند مساجد و خانه مداحان و اساسا هر تشکیلاتی که وابستگی به دولت و حاکمیت دارد، بخشی از بودجه خود را صرف اشاعه عفاف و حجاب می‌کنند که ظاهرا هرچه صرف کرده‌اند بر باد رفته و چنان عمل کردند که در نهایت ناگزیر دست به دامان نیروی انتظامی شدند تا با قوه قهریه کم‌کاری آنها را جبران کند.
نهاد مجلس اما هیچگاه دست به حساب‌کشی از این دستگاه‌ها نزد و «ترک فعل» کرد! «ترک فعل» اصطلاحی است که مجلسی‌ها آن را باب کردند برای تاختن گزینشی به هر نهاد و مقامی که در دایره ذائقه آنها نمی‌گنجید. مجلس در حالی که باید پاسخگوی ترک فعل خود در برابر این نهادها و ردیف بودجه‌هایی باشد که برای آنها در نظر گرفته، دیروز دو هفته بعد از شکل‌گیری تجمعات و اعتراضات در کشور با وزیر کشور جلسه غیرعلنی تشکیل داد. در اظهارات نمایندگان اما اثری از این بی‌مسئولیتی مجلس و ترک فعل آن نبود؛ نه تنها از پذیرش مسئولیت بلکه از رسالت مجلس به عنوان خانه ملت برای ایجاد وفاق ملی نیز خبری نبود.
قالیباف در صدر مجلس دیروز فشارهای بیشتر آمریکا بر ایران را بر گردن مردم معترضی انداخت که چندین سال است با وعده‌های هر روزه مقامات خود دندان روی جگر گذاشته‌اند و محکوم به تاب‌آوری شده‌اند
لجاجت برای طرد صداهای مخالف و معترض
«به این عده قلیل از جوانان عزیز کشورمان که متاسفانه مورد شکار و صید دشمن قرار گرفتند و عملیات روانی دشمن روی آنها موثر بوده است، عرض می‌کنیم، وقتی به خیابان می‌آیید پشت سرتان نگاه کنید تا ببینید امتداد حرکتی که در مسیر آن هستید، به کجا می‌رسد. شما فرزندان این مملکت هستید و ما وقتی از کشور دفاع می‌کنیم، برای همه دفاع می‌کنیم، حتی برای آنها که به دلیل فریب و اغوای دشمن، ما را دوست ندارند ولی ما آنها را دوست داریم.»
این بخشی از اظهارات دیروز حسین سلامی، فرمانده کل سپاه پاسداران در مراسم یادها و نام‌هاست که از سوی مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس برگزار شد؛ اظهاراتی مسالمت‌جویانه در این فضای ملتهب و متشنج که جوانان معترض در خیابان‌ها را دعوت به آشتی و دوستی با قدرت حاکم و نیروی نظامی آن می‌کند.
این اظهارات حتی اگر بنا به اقتضای زمان و شرایط ادا شده باشند و حتی اگر از سوی بخش معترض مردم پذیرفته نشود، باز هم نوعی فراخوان برای وفاق ملی است؛ فراخوانی که بیش از همه انتظار می‌رود صدایش از نهادهایی چون مجلس به عنوان خانه ملت به گوش برسد. در مجلس اما دیروز کاظم موسوی، نماینده اردبیل نه تنها از دوست داشتن آنهایی که او را دوست ندارند، نگفت، بلکه به صدا و سیما انتقاد کرد که چرا در این چند روزه رویه همیشگی خود را تغییر داده و تحریمی‌ها را به جام جم راه داده است. او گفت: «جناب آقای کرباسچی 25 سال قبل از ریل خارج شده، اما صداوسیما که به عنوان یک نهاد مقدس و مربوط به نهاد رهبری است از آن استفاده می‌کند در حالی که استفاده از این افراد نه تنها مشکلی از جامعه حل نخواهد کرد، بلکه بیشتر بر زخم مردم نمک می‌پاشد. از مسئولان صداوسیما خواهش می‌کنم افراد کارشناس انقلابی و ولایی که به فکر مردم، نظام و شهدا هستند را به عنوان کارشناس به برنامه‌های خود دعوت کرده و از نقطه نظرات آنها استفاده کند.» سیدنظام‌الدین موسوی، سخنگوی هیأت رئیسه مجلس هم درباره آنچه در جلسه غیرعلنی با احمد وحیدی گذشته بود، گفت: «جمع‌بندی این گزارش‌ها این است که این موضوع و اتفاقات دو هفته اخیر دو بخش کاملا جداگانه دارد بخش اول مربوط به درگذشت مهسا امینی است که نمایندگان مجلس بر این اعتقادند همانطور که ما در اجرای احکام اسلام و شریعت مُصر هستیم و تاکید داریم و همانطور که رئیس‌جمهور تاکید کردند ارزش‌ها و اصول از جمله حجاب برای ما در جمهوری اسلامی یک اصل قانون و تکلیف شرعی است و نسبت به آن مسئولیت داریم.»
موسوی در بخش دیگری از گفته‌هایش اشاره کرد که بنا بر آمار اعلامی وزیر کشور، «در اوج درگیری‌ها و اغتشاشات در روز ۳۰ شهریور بیشتر از ۴۵ هزار نفر در مجموع همه شهرهای کشور حضور نداشتند.» خبرگزاری ایرنا گفته‌های موسوی را با تیتر «حضور 5 صدم درصد مردم در تجمعات» منتشر کرد. این قسمت از گفته‌های موسوی نیز در امتداد گفتمانی است که این معترضان را اقلیتی می‌داند که اگر ناراحت هستند، می‌توانند جمع کنند و بروند!
در این دوره از مجلس نیز آنچه از نمایندگان دیده می‌شود، مخالفت با شفاف‌سازی آرای نمایندگان، اموال و دارایی‌های آنها و پیگیری مصرانه طرح صیانت است و البته شعار!
مسئولیت فشارهای بیشتر بر گردن مردم!
قالیباف در صدر مجلس نیز فشارهای بیشتر آمریکا بر ایران را بر گردن مردم معترضی انداخت که چندین سال است با وعده‌های هر روزه مقامات خود دندان روی جگر گذاشته‌اند و محکوم به تاب‌آوری شده‌اند. او گفت: «دشمن خارجی با احساس ضعف در جامعه ایران، فشار اقتصادی را بیشتر می‌کند و دشمنی که آماده شده بود بخش زیادی از تحریم‌ها را بردارد، تحریک می‌شود که فشار را بر مردم ایران بیشتر کند؛ همانگونه که وقایع سال ۸۸، دشمنی که در حال توافق با ایران بود را به تحریم‌های گسترده علیه ایران سوق داد.»
در میان تمام اینها، نمایندگان اما از ترک فعل خود در قبال حق قانونی برگزاری تجمعات هم حرفی نزدند. از سال 88 که تجمعات بزرگی در کشور در اعتراض به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری شکل گرفت، بحث تعیین سازوکاری برای این حق قانونی نیز مطرح شد. پس از آن فاصله زمانی اعتراض‌ها کوتاه‌تر نیز شد؛ اما نهاد مجلس تاکنون گامی برای احیای این حق قانونی برنداشته است.در این دوره از مجلس نیز آنچه از نمایندگان دیده می‌شود، مخالفت با شفاف‌سازی آرای نمایندگان، اموال و دارایی‌های آنها و پیگیری مصرانه طرح صیانت است و البته شعار!
پیش از آغاز جلسه علنی دیروز صدای شعارهای نمایندگان در حالی که در صحن پراکنده بودند، بلند شد؛ شعارهای «مرگ بر آمریکا، منافق و اسرائیل». رفته رفته نمایندگان در صحن گرد هم جمع شدند و شعارهای تشکر از نیروی انتظامی، «ای رهبر آزاده آماده‌ایم، آماده»، «خونی که در رگ ماست هدیه به رهبر ماست» را سر دادند؛ عادت همیشگی در موقعیت‌های مشابه.
این شعارها اما در کنار ناکارآمدی نهاد مجلس برای ادای تکالیف قانونی خود و ایجاد گفتمان ملی با همه گروه‌های مردم، این نهاد را بیشتر تبدیل به خانه شعار کرده تا خانه مردم!
دیدگاه تان را بنویسید