اروپا می‌خواهد ظرف دو ماه، ایران و آمریکا را به هم نزدیک کند

یک منبع ارشد در اتحادیه اروپا گفت که روند تجمیع خواسته‌های ایران و آمریکا و هماهنگی اقدامات نباید بیش از دو ماه طول بکشد. وزیر خارجه آلمان نیز گفت: «ما وقتی برای از دست دادن نداریم.»

به گزارش «انتخاب»، وبسایت عرب‌زبان «جاده ایران» در تحلیلی به قلم علی هاشم نوشت: همانطور که روز گذشته رسانه‌ها به نقل از محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران نوشتند، هدف اعلام شده برای جلسه در وین «تعیین نقشه راهی برای لغو کامل تحریم‌های ایالات متحده و بازگشت ایران به تعهدات خود در توافق هسته‌ای است»، اما این هدف ساده‌ای برای دولتی که فقط چند هفته از عمرش باقی مانده به نظر نمی‌رسد و بیشترین اولویت برای دستگاه حاکم در تهران، انتخابات ریاست جمهوری در ژوئن آینده است؛ بنابراین آنچه این روز‌ها اتفاق می‌افتد را می‌توان مسابقه‌ای علیه زمان و همچنین یک رقابت پی در پی بین منافع متعدد گروه‌های مختلف دانست، یکی بین آمریکا و ایران، دیگری بین دولت فعلی در تهران و انتخابات و جریان اصولگرا که آرزوی بازگشت به قدرت را دارد و سوم بین تحریم‌ها و اقتصاد ایران که به نظر می‌رسد ایران با گذشت زمان، تا حدی مهار تأثیر مستقیم تحریم‌های آمریکا را شروع کرده است.

منابع دیپلماتیک غربی به «جاده ایران» گفتند که موافقت با نشست حضوری در وین حاصل جلسه ویدیویی در روز جمعه نبود، بلکه نتیجه یک کانال پشتی است که نقشه راه را برای شروع گفتگو هماهنگ می‌کند، اما دولت ایران با تاکید بر عدم ملاقات مستقیم با آمریکایی‌ها، در این مسیر محافظه‌کار‌تر ظاهر شد.

نگارنده با اشاره به تاکید وزیر خارجه آلمان بر نداشتن زمان برای احیای برجام، افزوده است: سخنان ماس بیانگر تمایل برای پشت سر گذاشتن این مرحله با کمترین ضرر ممکن برای رسیدن به جایی است که باید مذاکرات، به نفوذ منطقه‌ای ایران و برنامه موشکی آن گسترش یابد. این همان چیزی که تهران هنوز به نظر نمی‌رسد آماده گفتگو درباره آن باشد و همچنین دستگاه حاکم نمی‌پذیرد که این موضوع توسط یک دولت در ۱۰۰ روز آخرش مدیریت شود.

به نظر می‌رسد این رقابت‌ها در همه سطوح فوق به هیچ وجه آسان نیست، اما ابهام پیرامون انتخابات ریاست جمهوری، به تهران فرصتی برای مانور در دوره کوتاه دولت روحانی می‌دهد تا وی بتواند تحت عنوان اینکه مذاکره با دولت میانه رو فعلی بهتر از مذاکره با یک دولت بنیادگرا و تندروی احتمالی بعدی است، غربی‌ها را به دادن امتیازات بیشتر متقاعد کند.

همچنین ممکن است غرب بر این اساس بخواهد تضمین‌های احتمالی را به دولت فعلی ارائه دهد، شاید از این طریق به ایجاد یک مطلوبیت و محبوبیت مردمی برای یک نامزد میانه‌رو به منظور پیروزی در انتخابات کمک کند. با این وجود خود انتخابات، به نوبه خود ممکن است دلیل دیگری باشد که دولت روحانی را از دستیابی به موفقیت باز می‌دارد.