گزارش المیادین؛
شهر موشکی سپاه در موقعیت برتری نسبت به ناو‌های آمریکایی قرار دارد
المیادین در مطلبی به قلم شارل ابی نادر نوشت: سپاه پاسداران ایران روز دوشنبه ۱۵ مارس از یک پایگاه موشکی در زیر زمین پرده‌برداری کرد که وابسته به نیروی دریایی آن است. در این مراسم، تعداد زیادی از سامانه‌های مختلف با ویژگی‌های پیشرفته رونمایی شد که از برد طولانی و قدرت انفجار زیادی برخوردار هستند، از جمله موشک‌های کروز و موشک‌های بالستیک در برد‌های متفاوت، به اضافه تجهیزات موشکی با ویژگی‌های جدید.
به گزارش «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: اهمیت و ابعاد آنچه رونمایی شد، افزون بر امتیاز‌های خاصی که این سلاح‌ها داشتند، در زمان‌بندی معرفی پایگاه و به ویژه موقعیت جغرافیایی آن یا بعد حساس تاثیر نظامی و استراتژیکش است.
این پرده‌برداری همزمان شد با ارائه طرح جو بایدن در مورد استراتژی خاصی برای مقابله با روسیه و چین و متحدان آنها که در وهله اول ایران قرار دارد.
در حالی که منطقه خلیج فارس و تنگه باب‌المندب، ورودی غربی دو منطقه اقیانوس هند و اقیانوس آرام محسوب می‌شود، ایران با در اختیار داشتن این قرارگاه استراتژیکی که از آن سخن گفتیم، یکی از فرصت‌های بزرگ برای تاثیرگذاری در درگیری استراتژیک بین ابرقدرت‌ها را داراست.
قدرت تاثیر استراتژیک قرارگاه
در نبرد‌های جدید امروزی موشک‌های کروز اثرگذاری و اهمیت خود در برابر سامانه‌های دفاع هوایی دشمن را نشان داده‌اند و می‌توانند از رادار‌های زمینی و دریایی دشمن پنهان بمانند.
موشک‌های کروز در برد‌های مختلف خود، میانگینی بین هزار تا سه هزار کیلومتر را پوشش می‌دهند، یعنی قادرند اهداف دریایی دشمن در منطقه شمال اقیانوس هند تا خلیج بنگال در مرز‌های هند، مالزی و میانمار، یعنی ورودی‌های دریای غربی چین را مورد اصابت قرار دهند، علاوه بر اینکه می‌توانند تمام نقاط مربوط به دشمن در دریای عمان و حتی عمق دریای سرخ را هدف بگیرند.
در یک مقایسه تفصیلی بین این قرارگاه با ناو‌های آمریکایی و غربی در دو اقیانوس آرام و هند، می‌توان نتیجه گرفت که شهر موشکی ایران به همراه امکانات خود و موقعیت استراتژیک ساحل ایران در شرق تنگه هرمز، به ظرفیت‌ها و امکانات ناو‌های آمریکایی یا غربی برتری دارد، زیرا:
اولا: تعداد موشک‌های دریا به دریا، یا زمین به زمین یا ساحل به دریا در آن بیشتر است چرا که ناو‌ها با هر گنجایشی، در مقایسه با یک پایگاه زمینی یا دریایی بزرگ، می‌توانند تنها تعداد محدودی از موشک‌ها را در خود جای دهند.
ثانیا: امکان دفاع از هر پایگاه زمینی یا دریایی، بیشتر از یک ناو است که به شکل مشخصی در آب‌ها شناور بوده و نمی‌تواند مانور لازم را داده یا از استحکام و قدرت پایگاه‌های زمینی برخوردار باشد، بخصوص اگر این پایگاه‌ها در زیر زمین واقع شوند.
ثالثا: ناو هواپیما بر، به یک یگان دریایی برای حمایت نیاز دارد و همین مساله تهدیدها علیه ناو را افزایش می‌دهد، اما این مساله در مورد پایگاه زمینی ثابتی که توان دفاع از خود را دارد، صدق نمی‌کند.
دیدگاه تان را بنویسید