به خدا سوگند، اگر این املاک، کابین همسران و بهای کنیزکان هم گشته باشد، آن را به بیت المال برمی‌گردانم، که در عدالت گشایش است، و آن کس که «عدل» بر او سخت آید، از «بی‌عدالتی» بیشتر به  فریاد آید... 

شما را از دنیا پرستى مى ‌ترسانم، زیرا منزلگاهى است براى کوچ کردن و منزلى براى همیشه ماندن نیست. دنیا خود را با غرور زینت داده و با زینت و زیبایى مى‌‌فریبد. خانه‌‌اى است که نزد خداوند بى‌مقدار است، زیرا که حلال آن با حرام، و خوبى آن با بدى، و زندگى در آن با مرگ، و شیرینى آن با تلخى ‌ها در آمیخته است. خداوند آن را براى دوستانش انتخاب نکرد و در بخشیدن آن به دشمنانش دریغ نفرمود. خیر دنیا اندک، و شرّ آن آماده، و فراهم آمده‌اش پراکنده، و ملک آن غارت شده، و آبادانى آن رو به ویرانى نهاده است. چه ارزشى دارد خانه‌‌اى که پایه‌هاى آن در حال فروریختن و عمر آن چون زاد و توشه پایان مى‌‌پذیرد و چه لذّتى دارد زندگانى که چونان مدّت سفر به آخر مى‌‌رسد. مردم آنچه را خدا واجب کرده جزو خواسته‌هاى خود بدانید، و در پرداختن حقوق الهى از او یارى طلبید، و پیش از آن که مرگ شما را بخواند گوش به دعوت او دهید. همانا زاهدان اگر چه خندان باشند، قلبشان مى‌گرید و اگر چه شادمان باشند اندوه آنان شدید است و اگر چه براى نعمت‌هاى فراوان مورد غبطه دیگران قرار گیرند امّا با نفس خود در دشمنى بسیارى قرار دارند. 

یاد مرگ از دل‌هاى شما رفته، و آرزوهاى فریبنده جاى آن را گرفته است و دنیا بیش از آخرت شما را تصاحب کرده و متاع زودرس دنیا بیش از متاع جاویدان آخرت در شما نفوذ کرده است و دنیا زدگى، قیامت را از یادتان برده است. همانا شما برادران دینى یکدیگرید، چیزى جز درون پلید و نیّت زشت، شما را از هم جدا نساخته است، نه یکدیگر را یارى مى‌دهید، نه خیرخواه یکدیگرید و نه چیزى به یکدیگر مى‌بخشید و نه به یکدیگر دوستى مى‌کنید. شما را چه شده است که با به دست آوردن متاعى اندک از دنیا شادمان مى‌گردید و از متاع بسیار آخرت که از دست مى‌دهید اندوهناک نمى‌شوید امّا با از دست دادن چیزى اندک از دنیا مضطرب شده که آثار پریشانى در چهره‌‌ها آشکار مى‌گردد و بى‌تابى مى‌کنید، گویا این دنیا محل زندگى جاودان شما و وسائل آن براى همیشه از آن شماست. چیزى شما را از عیب جویى برادر دینى باز نمى‌‌دارد جز آن که مى‌ترسید مانند آن عیب را در شما به رختان کشند. در بى‌اعتنایى به آخرت و دوستى دنیا یک دل شده‌‌اید، و هر یک از شما دین را تنها بر سر زبان مى‌‌آورید، و از این کار خشنودید همانند کارگرى که کارش را به پایان رسانده و خشنودى مولاى خود را فراهم کرده است. 

 

کپی شد