نقدی بر بخشی از سخنان رئیس‌جمهور در نشست خبری:
تبعات هر نوع جراحی اقتصادی فقط متوجه مردم و کارگران است
نسرین هزاره مقدم
دولت چهاردهم هنوز از راه نرسیده، حرف جراحی و درد و رنج به میان آمده است. البته کار از حرف گذشته و در عمل، در همان روزهای ابتدای کار دولت جدید، گرانی‌های رسمی بساط خود را پهن کرده‌اند و مانند هیولایی بزرگ، ته مانده سفره‌های خالی فرودستان را بلعیده‌اند.
توفیقی: دو کالای استراتژیک سفره‌ها، یعنی نان و شیر در روزهای آغازین دولت چهاردهم گران شده است؛ اما گویا این فشارها کافی نیست که باز سخن از درد و رنج و جراحی بیشتر می‌گویند! راهکاری در بساط ندارند جز گرانی و حذف یارانه‌ها. رفع ناترازی‌ها با سخت‌تر کردن زندگی بسیار سخت مردم، معیشت را غیرممکن می‌کند
«نان» حدود ۵۰ درصد در نانوایی‌های دولتی استان‌های مختلف و بسیار بیشتر در آزادپزها گران شده است و به‌رغم چند بار تکذیب صریح و ضمنی وزارت صمت، باز هم یارانه‌ای به نان، این کالای استراتژیک سفره‌های مردم اختصاص ندادند. هفدهم شهریور ماه «فاطمه نظری» رئیس اتحادیه نانوایان سنتی تهران به صراحت گفت: نان سنگک ساده از ۳ به ۵ هزار تومان، همچنین قیمت نان بربری ساده با آرد نوع یک از ۱,۸۰۰ تومان به ۲,۵۰۰ تومان و بربری ساده با آرد نوع دو از ۲,۵۰۰ تومان به ۳,۵۰۰ تومان رسید.
هنوز چند روز از این گرانی نگذشته و آثار مسری آن به تمام بخش‌های اقتصاد بیمار و ناتوان نرسیده، خبر آمد که «شیر هم رسماً گران شده است». بیست و هفتم شهریور ماه، گرانی ۲۰درصدی شیر به ثبت رسید و رسانه‌ها تیتر زدند «افزایش ۲۰درصدی قیمت شیر در جلسه ستاد تنظیم بازار دولت چهاردهم تصویب شد». با ابلاغ این مصوبه در هفته جاری، قیمت انواع لبنیات هم افزایش پیدا خواهد کرد و با توجه به ضریب تاثیر حدودا ۷۰درصدی قیمت شیر خام در هزینه تولید لبنیات، قیمت انواع لبنیات در نتیجه این تصمیم دولت، حداقل ۱۰ تا ۱۵درصد گران می‌شود. در واقع در روزهای آتی باید منتظر گرانی حداقل ۱۵درصدی ماست، دوغ، کره و سایر اقلام لبنیاتی باشیم.
معنی کار کارشناسی آقایان،
فشار بر طبقات فرودست است
«فرامرز توفیقی» با انتقاد از گرانی ۲۰درصدی لبنیات در روزهای آغازین دولت چهاردهم می‌گوید: هنوز از راه نرسیده، دو کالای استراتژیک سفره‌ها، نان و شیر را گران کردند. ادعا می‌کردند قرار است کارها را با نظر کارشناسان پیش ببرند و مشخص شد معنی کار کارشناسی فشار بر طبقات فرودست بود.
این فعال کارگری، افزود: گویا این فشارها کافی نیست که باز هم سخن از درد و رنج و جراحی بیشتر می‌گویند! هیچ راهکاری در بساط ندارند جز گرانی اقلام مورد نیاز مردم و حذف یارانه‌های زندگی طبقات فرودست. رفع ناترازی‌ها با سخت‌تر کردن زندگی بسیار سخت مردم، معیشت را غیرممکن می‌کند.
او ضمن انتقاد از اظهارات خط‌دار رئیس‌جمهور در اولین نشست خبری در ارتباط با لزوم جراحی و تحمل درد و رنج بیشتر! همین یک قلم گرانی شیر را موجب بروز مشکلات بسیار برای طبقه کارگر درگیر فقر مطلق می‌داند و اضافه می‌کند: افزایش ۲۰درصدی قیمت شیر خام یعنی خداحافظی لبنیات از سفره طبقه کارگر. در دولت چهاردهم کارگران دیگر با چه چیزهایی باید خداحافظی کنند و چقدر درد و رنج بیشتر قرار است تحمیل شود؟
نگویید چرا به مردم داروی تلخ می‌دهید
«تحمیل درد و رنج بیشتر به مردم» که در واقعیت فقط به فرودستان و طبقه کارگر تحمیل می‌شود، یکی از بشارت‌های اصلی پزشکیان در اولین نشست خبری بود. او اعتراف کرد که قرار است به مردم «داروی تلخ بخوراند».
عصر بیست و ششم شهریور رئیس‌جمهور با بیان اینکه اقتصاد ما مریض است و مریض مداخله و عمل می‌خواهد، اظهار کرد: اقتصاد ایران مداخلاتی را طلب می‌کند. شما رسانه‌ها باید کمک کنید که بتوانیم روش‌های درمان را اجرایی کنیم. اگر بخواهیم مملکت از این وضعیت خارج شود، باید اقتصاد بیمار را درمان کنیم. ممکن است دارویی که می‌دهیم تلخ باشد، پس نباید بگوییم چرا به مردم داروی تلخ می‌دهید.
پزشکیان افزود: اگر لازم شد مداخلاتی انجام دهیم، بپذیریم که این مداخلات می‌تواند آینده روشنی داشته باشد. دعواها اجازه هیچ مداخله‌ای را به هیچ سیاست‌گذاری نداده است. درمان، مداخله نیاز دارد و مداخله مقداری ناملایمات به همراه دارد که باید آن را بپذیریم.
حیدری: وقتی در دل بحران‌ها گیر افتاده‌ایم، اصلاح و جراحی اقتصادی لازم است اما نکته مهم این است که باید از آقای رئیس‌جمهور پرسید این جراحی دردآور شما فقط برای مردم انجام می‌شود یا برای حاکمیت هم جراحی و درمان اتفاق می‌افتد؟ در مورد بودجه‌های کلان نهادهای مختلف و عموماً بدون کارکرد هم جراحی لازم است. چرا در مورد اینها صحبتی نمی‌کنند و چرا می‌خواهند به مردم داروی تلخ را به زور بخورانند؟!
فضاسازی برای گرانی کالاهای ضروری
«داروی تلخ»، «مداخلات و جراحی دردناک»، «ناملایمات» و... کلیدواژه‌های تعدیل بیشتر هستند؛ تعدیل‌های یک‌جانبه که فقط رو به سمت مردم دارد و نهادهای قدرتمند، بودجه‌خوارها و گروه‌های خاص همیشه و همواره از آن معاف هستند. مردمی که شیر و نان از سفره‌هایشان حذف شده، قرار است ناملایمات و دردهای بیشتر را تحمل کنند تا به‌زعم رئیس‌جمهور، ناترازی‌ها و بیماری‌های اقتصاد درمان شود!
یادمان نرفته که در همین روزهای آغاز به کار دولت چهاردهم، در مورد گرانی بنزین و سوخت هم فضاسازی‌های بسیار انجام شده و بارها با گوشه و کنایه یا با تحلیل و استناد به قیاس‌های مع‌الفارق سعی کرده‌اند ذهن جامعه را برای افزایش قیمت بنزین آماده کنند.
بوهای خوشی به مشام نمی‌رسد
«از حرف‌های رئیس‌جمهور بوهای خوبی به مشام نمی‌رسد». «علیرضا حیدری» فعال کارگری با بیان این جمله می‌گوید: شرایطی که رئیس‌جمهور تبیین کرده، مفهومی ندارد جز اینکه ناترازی‌های جدی داریم که باید ترمیم و اصلاح شود اما چون صحبت از درد و رنج و جراحی دردناک کرده، معلوم است که نگاهش در تعدیل و جراحی، معطوف به طبقات پایین جامعه باشد.
به گفته وی، آسیب‌ها و تبعات هر نوع جراحی دردناک اقتصادی فقط متوجه مزدبگیران و طبقات فرودست و کم‌درآمد است چراکه اینها بیش از ۶۰ یا ۷۰درصد جامعه هستند و آسیب‌پذیری‌شان در مقابل شوک‌درمانی‌ها بسیار زیاد است. ثروتمندان و رانت‌خواران از گرانی و تعدیل ضرر نمی‌کنند.
حیدری تاکید می‌کند: وقتی در دل بحران‌ها گیر افتاده‌ایم، اصلاح و جراحی اقتصادی لازم است اما نکته مهم این است که باید از آقای رئیس‌جمهور پرسید این جراحی دردآور شما فقط برای مردم انجام می‌شود یا برای حاکمیت هم جراحی و درمان اتفاق می‌افتد. پاسخ این سوال مهم را ایشان نداده‌اند در حالی‌که در مورد بودجه‌های کلان نهادهای مختلف و عموماً بدون کارکرد هم جراحی لازم است. چرا در مورد اینها صحبتی نمی‌کنند و چرا می‌خواهند به مردم داروی تلخ را به زور بخورانند؟!
از مزدهای ناکافی هم سخن بگویید
مسعود پزشکیان در اولین نشست خبری خود، رو به دوربین‌ها به روشنی و صراحت تمام اعلام کرده «ممکن است دارویی که می‌دهیم تلخ باشد، پس نگویید چرا به مردم داروی تلخ می‌دهید». این داروی تلخ بدون تردید کاری با بزرگان و نهادهای خاص ندارد و قیچی کردن هر چه بیشتر یارانه‌های مردم است؛ یارانه نان، شیر و در مرحله بعد، بنزین، سوخت و سایر کالاها. رئیس‌جمهوری که از دردناک بودن درمان بیماری و لزوم تجویز داروهای تلخ برای مردم سخن می‌گوید، هیچ اشاره‌ای به حقوق‌های پایین مزدبگیران نمی‌کند، به کارگری که ۱۲ میلیون تومان دستمزد ماهانه دارد، به پرستار و معلمی که نهایت ۱۴ تا ۱۵ میلیون تومان حقوق می‌گیرد و به جوانانی که راهی برای تامین رفاه و یک زندگی ساده ندارند. او به چرخ‌های لنگ و در گل مانده زندگی مردم فکر نمی‌کند و فقط در اندیشه توجیه داروهای
تلخ است!
دیدگاه تان را بنویسید