کارگران پتروشیمی چوار ایلام چهار سال است به صورت روزمزد با قرارداد یک ماهه کار می‌کنند و حقوق‌شان، فقط حداقل‌های مزدی‌ست. این کارگران مدت‌هاست که در انتظار اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل هستند و از کارفرما فقط وعده و وعید می‌شنوند. به گزارش ایلنا، یکی از این کارگران می‌گوید: «از دی ماه سال قبل شروع به وعده دادن کردند. قرار بود طرح آخر سال اجرا شود که نشد، بعد گفتند انشالله بعد از عید، حالا چهار ماه هم از عید گذشته و خبری از طرح طبقه‌بندی نیست». وی می‌گوید: نه تنها طرح طبقه‌بندی اجرایی نشده بلکه از مزایای مزدی متداول هم محرومیم. نه سختی کار می‌گیریم، نه بدی آب و هوا و نه مزایای انگیزشی و رفاهی در حالی‌که قراردادی‌های پتروشیمی همه این مزایا را با هم می‌گیرند. این کارگر که به چهارسال کار روزمزدی و با قرارداد یک ماهه معترض است، می‌گوید: در هفته‌های اخیر آمدند گفتند می‌خواهیم با شما قرارداد یک ساله ببندیم. وقتی رفتیم پای قرارداد، دیدیم هیچ فرقی با قرارداد روزمزدی و یک ماهه قبلی ندارد. خبری از مزایای مزدی در آن قرارداد نبود و همه چیز به نفع کارفرما تنظیم شده بود.طبق این گزارش، در سال گذشته، چندین کارگر شرکتی در پتروشیمی چوار خودکشی کردند، سپس مدیران این واحد پتروشیمی قول دادند شرایط تغییر خواهد کرد. حال چند ماه بعد از آن حوادث تلخ و آن مصاحبه‌های پر از وعده، در پتروشیمی چوار در بر همان پاشنه سابق می‌چرخد و خبری از تغییرات نیست. این کارگر می‌گوید: هیچ چیز عوض نشده و ما شرکتی‌ها با سال‌ها سابقه کار، همچنان شهروند درجه چندم هستیم و در محرومیت به سر می‌بریم.

 

کپی شد