کارگران نفت و گاز و پتروشیمی طی ماه‌های اخیر تجمعات زیادی داشته‌اند که می‌توان به تجمع کارگران شرکت فرآب در پتروشیمی اصفهان، کارگران پیمانکاری پتروشیمی شرکت ارغوان‌گستر ایلام، کارگران پتروشیمی دماوند، کارگران نفت و گاز گچساران، کارگران پروژه‌ای سایت‌های 1، 2 و 3 پتروپالایش، کارگران شرکت‌های پایندان، اکسیر صنعت و IPMI در فاز ۱۴ کنگان، کارگران پیمانکاری شرکت کیان‌سازه، کارگران پیمانکاری پارس جنوبی و برخی دیگر از کارگران نفت و گاز و پتروشیمی اشاره کرد.

«مازیار گیلانی‌نژاد» فعال کارگری درباره دلایل این اعتراضات می‌گوید: دستمزد، قرارداد و بیمه و ایمنی، مشکلات اساسی و مشترک تمام کارگران غیررسمی این حوزه است. این مشکلات البته برای کارگران قرارداد موقت مستقیم، کارگران پیمانکاری کارهای ماهیت دائم و کارگران پیمانکاری پروژه‌ای مشترک است ولی کارگران پروژه‌ای پیمانکاری وضعیت بدتری نسبت به دیگر کارگران دارند.

وی ادامه داد: در رابطه با دستمزد، یکی از مهم‌ترین‌ مطالبات اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل است. یکی از دلایل اعتراض کارگران ارکان ثالث، حجمی و قرارداد موقت در شرکت‌های نفت و گاز و پتروشیمی عدم اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل است.

گیلانی‌نژاد بیان کرد: مسأله دیگر رد شدن عنوان نادرست شغلی در بیمه است. پیمانکاران برای خیلی از کارگران عنوان کارگر ساده رد می‌کنند. طرح طبقه‌بندی مشاغل اجرا نمی‌شود و رتبه و گروهی برای کارگران تعیین نشده است. در این صورت پیمانکار هیچ الزامی برای رد کردن عنوان درست شغلی نمی‌بیند و کارگر متخصص را به عنوان کارگر ساده معرفی می‌کند و بیمه او را هم حداقلی رد می‌کند. این موضوع هم برای کارگر در دوران بازنشستگی مشکل ایجاد می‌کند و هم برای سازمان تأمین اجتماعی. در واقع رد شدن عنوان ساده شغلی سبب می‌شود فرد با عنوان کارگر ساده بازنشست شود و مستمری ناچیزی دریافت کند. از طرفی، پولی که باید به حساب صندوق تأمین اجتماعی واریز شود و برای کارگران و بازنشستگان خرج شود، به جیب پیمانکار می‌رود.

این فعال کارگری وضعیت کارگرانِ پروژه‌ای را بسیار بد عنوان کرد و گفت: تعداد این کارگران در صنعت نفت و گاز و پتروشیمی بسیار زیاد است و نظارتی هم بر عملکرد پیمانکاران در قبال این کارگران وجود ندارد. این کارگران بیشترین کار را می‌کنند و کمترین حقوق را می‌گیرند و متاسفانه حتی خیلی اوقات همین کمترین حقوق را با تاخیر بسیار چند ماهه دریافت می‌کنند و تاسف‌بارتر آنکه گاهی با رفتن پیمانکار، همین حقوق کم را هم نمی‌گیرند و راهی هم برای اعتراض ندارند.

گیلانی‌نژاد همچنین به تفاوت حقوق بین کارگران رسمی و غیررسمی اشاره کرد و گفت: برای کار یکسان باید حقوق یکسان گرفت اما در صنعت نفت و گاز و پتروشیمی بین حقوق و مزایای کارگر رسمی و غیررسمی فاصله بسیاری وجود دارد. یک کارگر زیر کولر کار می‌کند و در خوابگاه تمیز استراحت کرده و سیستم اقماری دو دو در موردش اجرا می‌شود و پول خوبی می‌گیرد اما کارگر دیگر با وجود کار طولانی مدت 12 ساعته در بدترین شرایط و زندگی در خوابگاه‌های کثیف، حقوق ناچیزی می‌گیرد.

وی گفت: مشخص است در چنین شرایطی وضعیت اعتیاد و افسردگی در بین کارگران افزایش پیدا می‌کند. یکی از خواسته‌های همه کارگران این است که همان حقوق و مزایایی که برای کارگران رسمی پرداخت می‌شود به کارگران پیمانکاری هم پرداخت شود. طبق قانون برای کار یکسان باید مزدی یکسان دریافت کرد. فاصله حقوق و مزایای کارگر رسمی با پیمانکاری بسیار زیاد است طوری‌که کارگران پیمانکاری حتی گاهی مجبورند هزینه پتو و بالشت و کفش کار را از جیب خود بپردازند!

 

کپی شد