رئیس کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران گفت: خواسته ما که اجرای ماده ۴۱ قانون کار مبنی بر حفظ قدرت خرید مردم است، باید مورد توجه قرار گیرد و مزد بدون لحاظ تورم واقعی و سبد معیشت تعیین نشود.

سمیه گلپور در گفت‌وگو با تسنیم گفت: در جلسه شورای‌عالی اشتغال، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی گزارشی از افزایش رشد اشتغال و کاهش بیکاری در کشور ارائه کردند و گفتند که آمار اشتغال در تمامی استان‌ها افزایش داشته و وعده‌های رئیس‌جمهور در حال تحقق است.

وی اظهار داشت: از تلاش‌های وزیر کار و معاونت اشتغال تشکر کردم اما در همان جلسه گفتم که ارتقای کیفیت اشتغال بسیار مهم است و منتظریم گزارشی در این باره نیز در شورای‌عالی اشتغال مطرح شود.

رئیس کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران گفت: وزیر کار عنوان می‌کنند که کم‌مهارتی از بزرگترین مشکلات کشور است اما گزارشات حاکی است مهاجرت کارگران مهارتی کشور به سایر کشورها ازجمله عراق، عمان و ترکیه افزایش یافته است.

گلپور افزود: جایگزینی این نیروی مهارتی بسیار کند است و این در حالی است که حتی سرمایه‌گذاران هم در سایر کشورها بیشتر از کشور خودمان سرمایه‌گذاری می‌کنند.

وی گفت: وقتی حداقل حقوق در کشورهای ذکرشده 25 و 30 میلیون تومان باشد کارگر ترجیح می‌دهد مهاجرت کند که نباید به‌راحتی از کنار این موضوع گذشت.

گلپور، قدرت خرید کم، رکود، کاهش تولید و نقدینگی بانک‌ها را عوامل اصلی تورم دانست و گفت: در این جلسه از رئیس سازمان برنامه و بودجه به‌سبب اظهارات درباره مزد کارگران انتقاد کردم و خواستار عذرخواهی وی شدم.

وی گفت: کارگران صدقه‌بگیر نیستند و از دسترنج خود گذران زندگی می‌کنند بنابراین خواسته ما که اجرای ماده 41 قانون کار و اجرای فرمایش رهبری مبنی بر حفظ قدرت خرید مردم است، باید مورد توجه قرار گیرد و مزد بدون لحاظ تورم واقعی و سبد معیشت تعیین نشود.

وی درباره اجرای مزد منطقه‌ای بیان کرد: اگر دولت قصد دارد مزد منطقه‌ای را اجرا کند انتظار داریم این طرح طبق واقعیت‌های علمی و قانونی اجرا شود و این موضوع هم تحقیقات میدانی جامع و بررسی‌های علمی و اصولی و درازمدت را می‌طلبد. به‌عنوان انجمن صنفی کارگران، تاکنون گزارش یا برنامه‌ای جامع مبنی بر چگونگی اجرای این طرح دریافت نکرده‌ایم. رئیس کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران اظهار داشت: در چنین فضایی، تشکلات کارگری حق دارند نگران مزد منطقه‌ای باشند. دلیل مخالفت ما نبود زیرساخت‌های لازم برای این طرح است. فرض مثال چنین طرحی عملیاتی شود. تمام مباحث هم به کنار، آیا سازمان تأمین اجتماعی در مناطق مختلف توانایی پرداخت مستمری متفاوت به بازنشستگان را دارد؟