دبیر کانون عالی انجمن‌های صنفی: هیچ نهادی از کارگران روزمزد حمایت نمی‌کند

دبیر کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران با اشاره به اینکه قراردادهای موقت آسیب جدی به امنیت شغلی وارد کرده، گفت: کارگری که خود وضعیت چند ماه دیگر خود را نمی‌داند، چه طور و با چه امیدی خواهد توانست برای بقیه کاری انجام دهد؟

هادی ابوی در گفت‌وگو با تسنیم با بیان اینکه معیشت و امنیت شغلی کارگری از اهمیت بسیاری برخوردار است، افزود: در کل کشور بیش از 50درصد جمعیت را کارگران و خانواده آنها تشکیل می‌دهند. قراردادهای موقت باعث شده این قشر امنیت شغلی نداشته باشد لذا سال‌هاست که در عرصه اجتماعی و شغلی کارگران اتفاقی نیفتاده است. وی ادامه داد: وقتی کارگری بعد از 15 سال سابقه، سه ماه به سه ماه با او قرارداد می‌بندند و هر زمان که میل کارفرما باشد آن کارگر کار خود را از دست می‌دهد، چنین کارگری هیچ‌گاه نمی‌تواند برای خود زندگی بسازد. باید با حداقل دستمزد زندگی را ادامه بدهد و پس‌اندازی هم نداشته باشد. دبیر کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران گفت: حقوق فعلی تنها نیمی از زندگی یک کارگر را تأمین‌ می‌کند پس بقیه هزینه زندگی او از کجا باید تامین شود؟ شرایط طوری است که نگران آینده کارگران هستیم.

وی گفت: فاصله درآمدی کارگر و سایر اقشار بسیار زیاد است. بعضی از کارگران، روزمزد و به اصطلاح زیرپله‌ای هستند و از هیچ‌جا حمایت نمی‌شوند. آنها کارفرمایانی دارند که اعتقادی به پرداخت مزایای شغلی ندارند.

ابوی با بیان اینکه جدا از شرایط سختی زندگی کارگران، برخی موارد پیشنهادی در لایحه هفتم بر نگرانی آنها به ویژه برای بازنشستگی و امنیت شغلی افزوده است، گفت: به طور مثال مطرح کردن طرح استاد - شاگردی برای کمک به توسعه کسب و کارها نباید به بهای مایه گذاشتن از نیروی انسانی باشد. با این طرح ما نمی‌توانیم از کارگر انتظار داشته باشیم تا به مدت 3سال با 50درصد درآمد کار کند، آن هم در شرایط اقتصادی که قیمت کالاها در کسری از زمان چند برابر می‌شود.

دبیر کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران گفت: اگر قرار باشد به یک کارگر در ابتدای ورود به کار تنها نیمی از حقوق داده شود، این کارگر نه قادر به ازدواج است نه می‌تواند برای فرزندآوری تصمیم بگیرد و نه حتی اجاره خانه خود را پرداخت کند!

وی با اشاره به سایر مفاد لایحه برنامه هفتم توسعه ابراز کرد: تبدیل نحوه محاسبه مستمری از دو سال آخر به پنج سال، فشار مضاعفی به کارگران وارد می‌کند. شاید این کار به نفع صندوق‌های بازنشستگی باشد ولی قطعا به زیان کارگر است. اگر برای کارگری که قرار است بازنشسته شود متوسط 5سال آخر زمان اشتغال را برای حقوق بازنشستگی در نظر بگیریم، چالش‌هایی در جامعه به وجود می‌آوریم که قابل جبران نیست.