جمعی از رانندگان بخش خصوصی شرکت واحد صبح دیروز، در اعتراض به مشکلات شغلی خود مقابل این شرکت تجمع کردند و بعد از مدتی برای بیان مشکلات خود در جلسه‌ای در داخل شرکت حضور یافتند. به گزارش ایلنا، این رانندگان می‌گویند: شرکت‌های خصوصی طبق قراردادی که در ابتدا بسته شد عمل نمی‌کنند و با واگذاری مالکیت اتوبوس‌ها به رانندگان مخالف هستند. «هرمز ناجیان» از رانندگان بخش خصوصی شرکت واحد گفت: از سال ۱۳۸۵ که شرکت‌های خصوصی وارد کار شدند، طبق مصوبه هیأت وزیران قرار شد رانندگانی که وارد این بخش می‌شوند، طی قراردادی بعد از پرداخت لیزینگ و بعد از ۷ سال، مالک خودرو شوند. رانندگانی مثل من که در شرف بازنشستگی از شرکت واحد بودند به امید آنکه صاحب ماشین شوند راضی به بازخرید خود شدند. وی ادامه داد: ۷ سال از مدت قرارداد گذشت و گفتند 10 سال باید بگذرد و بعد هم به ۱۵ سال رسید، اما نه تنها ماشین به نام رانندگان نشد که مشکلات دیگری نیز برایمان پیش آمد. بعد از این همه زحمت و پولی که آن زمان پرداخت کردیم امروز دستمان خالی است. ناجیان گفت: شرکت‌های خصوصی از حقوق و مزایایی که برای رانندگان در نظر گرفته شده، زده‌اند و کار را به جایی رسانده‌اند که رانندگان مجبور شدند ماشین خود را در پارکینگ‌ها رها کنند، چون از پس مخارج تعمیر این ماشین‌ها برنمی‌آیند. این راننده بخش خصوصی در توضیح بیشتر گفت: شرکت‌های خصوصی دربستی‌ها، نمازجمعه‌ها، کارت بلیت‌ها و پول تبلیغ را به ما نمی‌دادند یا مثلا لوازم ارزان‌قیمتی که از سوی نهادهای مختلف در اختیار رانندگان قرار می‌گرفت را از ما دریغ می‌کردند و در انبارهایشان گم می‌شد. وی ادامه داد: معوقات رانندگان گاهی ۵ تا ۶ ماه پرداخت نمی‌شد. راننده کار می‌کرد اما تنها پولی که نصیبش می‌شد همان پرداختی‌های نقدی مردم بود که این مبلغ تنها پول سوخت ماشین را تأمین می‌کرد. خرج ماشین سرسام‌آور است و باید به آن رسید. لاستیک ماشین بیش از 20 میلیون تومان و روغن موتوری که هر ماه باید تعویض شود 3.5 میلیون تومان است. ناجیان گفت: معوقات افزایش یافت و کار به جایی رسید که بیش از سه هزار اتوبوس در پارکینگ‌ها متوقف شد. رانندگان از روی ناچاری ماشین‌ها را گذاشتند و به کارهای دست‌فروشی و پیک موتوری و... رو آوردند. این راننده در پایان گفت: عمر خود را روی کار گذاشتیم. با حدود ۷۰۰ راننده چند سال پیش شکایت کردیم اما پرونده‌مان همچنان خاک می‌خورد.