سربازان و محصلان نباید در گروه شاغلان قرار گیرند

یک کارشناس مسائل اقتصادی درباره نرخ بیکاری منتشره گفت: در حالی‌که مطابق آمارها خط فقر و هزینه معیشت در جامعه افزایش یافته، محصلین, سربازان و شاغلین با ساعات کاری چندساعت در هفته نباید در گروه شاغلین باشند.

آرمان حاجیان‌فرد در گفت‌وگو با خبرگزاری تسنیم گفت: طبق آمار منتشره مرکز آمار از وضعیت بازار کار در بهار سال 1402، نرخ بیکاری کل کشور یک درصد کاهش یافته و به 8.2درصد رسیده است. بر این اساس جوانان 15 تا 24 ساله شهری در میان سایر گروه‌های جوانان بیشترین بیکاری را در بهار امسال به ثبت رسانده‌اند. طبق همین گزارش، در بهار امسال در مناطق شهری جمعیت افرادی که در سن کار (15 سال و بالاتر) هستند به بیش از 49 میلیون نفر رسیده که فقط یک میلیون و 800هزار نفر از آنها بیکار شناسایی شده‌اند. وی ادامه داد: در محاسبات مرکز آمار و با چراغ سبز دولت‌های قبل، تعاریف آماری تغییر یافته که این تعاریف و گزارشات با واقعیت جامعه همخوانی ندارد. به عنوان مثال هر کسی که هفته‌ای یک ساعت کار کند، شاغل به حساب می‌آید. سربازان، کارآموزان، محصلان دارای کار پاره‌وقت و کارکنان فامیلی هم شاغل حساب می‌شوند. همچنین کسانی که بنا به دلایلی به‌طور موقت کارشان را تعطیل کرده باشند نیز شاغل به حساب می‌آیند.

این کارشناس اقتصادی اظهار داشت: انتشار این آمار در حالی‌ست که طی گزارش‌های منتشره در سال 1402 خط فقر و هزینه معیشت در کشور براساس تورم بالا رفته و حقوق و مزایای کارمندان و کارگران جوابگوی معاش آنها نیست پس لحاظ محصلین، سربازان و شاغلین با ساعات اندک کاری در (هفته یک الی دو ساعت) و دانشجویان که بیشتر هزینه‌بر هستند در گروه شاغلین با واقعیت جامعه تناسبی ندارد. حاجیان‌فرد گفت: از منظر اقتصادی کسی بیکار محسوب می‌شود که در جست‌وجوی کار باشد ولی نتواند برای خود شغلی دست و پا کند، از همین رو کسی که به دنبال کار نیست از جمعیت فعال اقتصادی خارج شده و دیگر در محاسبات نرخ بیکاری لحاظ نمی‌شود. یعنی فردی که به دلیل ناامیدی از یافتن شغل دست از جست‌و‌جوی کار کشیده، از منظر آماری بیکار به حساب نمی‌آید.

وی بیان کرد: در شرایطی که نرخ بیکاری در سطح بالایی قرار داشته باشد، انتظار می‌رود که نسبت جمعیت فعال به کل جمعیت کشور کاهش یابد. این پدیده که به «اثر مایوس‌کنندگی» معروف است، افراد را از جست‌وجوی کار مایوس می‌کند زیرا آنان به هر دری که می‌زنند نمی‌توانند شغلی به دست آورند و از جمعیت فعال خارج می‌شوند. مطالعات طرح آمارگیری نیز این عامل را یکی از عوامل کاهش نرخ فعالیت بیان می‌کند.