توفیقی: رفتارهای دولت معنایی جز تثبیت استثمار نیروی کار ندارد

نماینده اسبق کارگران در مذاکرات مزدی گفت: امضای مصوبه مزدی ۱۴۰۲ کاری اشتباه بود چنانچه امروز دولت ادعا می‌کند ما در نشست شورای عالی کار، قول کتبی مبنی بر مهار تورم ندادیم و قرار نبوده اگر تورم کاهش نیابد، مزد کارگران ترمیم شود.

«فرامرز توفیقی» فعال کارگری به ایلنا گفت: بعد از چند ماه، نمایندگان کارگری که نباید مصوبه دستمزد را امضا می‌کردند، نامه داده‌اند برای ترمیم مزد و می‌گویند باید تا آخر تیر ماه، موضوع افزایش مزد در دستور کار شورای عالی کار قرار بگیرد. اینجا اولین سوالی که پیش می‌آید این است که چرا در نشست قبلی شورای عالی کار، موضوع ترمیم مزد جزو دستور کار جلسه نبود؟ آیا موضوع بیمه گروه‌های خاص یا آیین‌نامه‌های فرعی، مهم‌تر از معیشت میلیون‌ها نفر در کشور است که آنها مطرح شد ولی موضوع مزد کارگران نه؟

توفیقی با بیان اینکه «در پیگیری دستمزد شایسته فقط باید به قدرت کارگران تکیه کرد»، اضافه کرد: حالا قرار است تا پایان تیرماه منتظر اقدام دولت بمانند اما چرا آن زمان خواستار اجرای قانون در زمینه افزایش دستمزد نشدند؟

ادامه حملات دولتی به حقوق کارگران 

در برنامه هفتم توسعه

به گفته این فعال کارگری، سرکوب مزدی کارگران به دستمزد ۱۴۰۲ محدود نمی‌شود. ساختار برنامه هفتم توسعه نیز ساختاری ضدکارگری‌ست و بندهای مختلف آن، نماد حمله به حقوق کارگر است.

او می‌افزاید: به نظر می‌رسد سازمان برنامه و بودجه در نوشتن برنامه توسعه، به جای چشم‌انداز بهبود اقتصادی، سقوط معیشت کارگران را مدنظر داشته است. چرا فقط سلب حقوق و افتادن بار بحران‌ها بر دوش مردم مدنظر بوده و نقشه راه مدون و قابل اجرایی برای کاهش و مهار تورم در برنامه هفتم توسعه نمی‌بینیم؟

به اعتقاد این فعال کارگری، کارگران و بازنشستگان باید همسو و همراه به متن برنامه هفتم توسعه اعتراض کنند و اجازه ندهند حمله به حقوق کارگران در سطوح مختلف ادامه داشته باشد. او می‌افزاید: متاسفانه کمتر اقدام مطالبه‌گرانه‌‌ برای پیگیری حقوق می‌بینیم و همه سکوت کرده‌اند و نهایت کاری که می‌کنند گله و شکایت در رسانه‌هاست.

تورم یک‌شبه کاهش نمی‌یابد

توفیقی با تاکید بر اینکه تورم یک‌شبه کاهش نمی‌یابد و کاهش تورم نقطه به نقطه که اعلام می‌کنند، بیشتر بازی با اعداد است تا واقعیت، اضافه می‌کند: ادعا می‌کنند تورم نقطه به نقطه کم شده اما اگر وزیر اقتصاد سری به بازار بزند، می‌بیند که حتی مرغ هم اعتنایی به تورم نقطه به نقطه‌ی آقایان نمی‌گذارد! قیمت هر کیلو مرغ در شهرهای بزرگ به نزدیک ۱۰۰هزار تومان رسیده است. حتی مرغ هم اعتنایی به داده‌های رسمی و اعلامی وزارت اقتصاد ندارد چه برسد به اقلام دیگر!

«در این بین کارگران تنها مانده‌اند و همه نمک بر زخم مزدبگیران می‌پاشند». توفیقی با بیان این جمله می‌گوید: مرکز آمار باید مولفه‌های تاثیرگذار بر نرخ تورم و سبد تورمی خود را اعلام کند تا بدانیم چطور نرخ‌های رسمی را محاسبه می‌کنند. نمایندگان رسمی کارگری باید این درخواست را مطرح کنند.

خودکشی‌ها و فرزندکشی‌ها به دلیل فقر

این فعال صنفی می‌افزاید: کارگران باید حقوق خود را با جدیت بسیار مطالبه کنند. وقتی می‌شنویم پدری در سنندج دو کودک خود را به خاطر «فقر» کشت یا می‌شنویم مادری در لرستان سه فرزند خود را به خاطر فقر از میان برد، مشخص است که بحران چقدر جدی‌ست. به اینها بیفزاییم خودکشی‌های کارگران را، کمااینکه آنهایی که طاقت می‌آورند و زندگی می‌کنند نیز با عذاب بسیار دست و پنجه نرم می‌کنند. امروز کارگری نیست که ادعا کند رفاه حداقلی دارد و از زندگی راضی‌ست.

توفیقی تاکید می‌کند: نمایندگان کارگری، تشکل‌ها (چه تشکل‌های کارگران شاغل و چه تشکل‌های کارگران بازنشسته) و فعالان صنفی، اگر خواستار بهبود وضعیت کارگران و پیشبرد منافع جمعی کارگران هستند، نباید اجازه دهند سرکوب حقوق کارگران تداوم داشته باشد.

این فعال کارگری بر این باور است تا زمانی که کارگران قدرت تشکل‌یابی آزاد، مستقل و در فضایی دموکراتیک نداشته باشند، نهادهای دولتی می‌توانند ساده و بدون دردسر، سلب حقوق آنها را ادامه دهند، برنامه بنویسند برای سخت‌تر کردن بازنشستگی، تصمیم بگیرند که دستمزد یک سوم خط فقر باشد، تصمیم بگیرند که کارگران با 20 سال سابقه کار یک‌شبه اخراج شوند و مواردی از این دست. توفیقی در ادامه نتیجه می‌گیرد: وقتی همه چیز را کنار هم می‌چینیم می‌بینیم تا مناسبات کار به صورت بنیادین تغییر نکند، اوضاع به سمت بهبود پیش نخواهد رفت.

او می‌افزاید: اول مصوبه غیرقانونی دستمزد امضا می‌شود، بعد از برنامه توسعه ضد کارگری رونمایی می‌کنند و در ادامه دیوان عدالت شکایت کارگران را مردود می‌داند. هرچه این مقررات‌زدایی‌ها را آذین ببندند و به شکل اسب تروا دربیاورند، باز هم کارگران متوجه می‌شوند که شعارهای «مهار تورم» و «بهبود فضای کسب و کار» و «رشد اقتصادی» معنایی جز نهادینه‌ کردن استثمار ندارد. کارگران متوجهند که از این اسب تروا هر لحظه نیروهایی ظاهر می‌شوند و به حقوق قانونی کارگران حمله می‌کنند.