یک فعال مستقل کارگری:
مجلس در راستای منافع طبقه کارگر حرکت نمی‌کند
«مجلس یازدهم هدفی جز پهن کردن فرش قرمز برای سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی نداشته و ندارد و نباید انتظار زیادی از مجلس یازدهم داشت. به عبارتی نباید توقع داشته باشیم که مجلس در راستای منافع طبقه کارگر حرکت کند و به یاری کارگران بیاید.»
به گزارش خبرنگار ایلنا، یک فعال مستقل کارگری با بیان این مطلب و در خصوص اعتراضات کارگران صنعت نفت و گاز و در پاسخ به این سوال که چرا مجلس اقدامی برای کارگران انجام نمی‌دهد، گفت: همین مجلس چند وقت پیش انواع و اقسام ترفندها را در راستای محدود کردنِ حقوقِ کارگران و ارزان‌سازی نیروی کار به کار برد، بنابراین چگونه می‌توان انتظار داشت که اقدامی برای کارگران انجام دهد؟
عبدالله وطن‌خواه، تاکید کرد: به مجلس امیدی نیست اما در عوض باید چشم امیدمان را به اعتراضات کارگری بدوزیم و امیدوار باشیم که این اعتراضاتِ صنفیِ کارگری بتواند آن‌ها را وادار کند که پنبه‌ها را از گوش درآورند و بشنوند که کارگران چه می‌خواهند. آن‌ها باید بفهمند که دیگر جایی برای نفس کشیدنِ کارگران وجود ندارد.
این فعال مستقل کارگری با بیان اینکه از این زاویه باید به قضیه نگاه کنیم، گفت: البته من فکر می‌کنم رفتار مجلس و دولت در قبال کارگران طبیعی است؛ آن‌ها در واقع منافع طبقه‌ی خود را دنبال می‌کنند و به کارگران کاری ندارند. اینها نمایندگان و منتخبین ما نیستند.
وطن‌خواه گفت: آن‌ها به این فکر می‌کنند که مثلا واحدی از فلان پیمانکار که وابسته به فلان گروه بوده را بگیرند و به یکی از خودشان بدهند. واحدها همچنان به ثمن بخس فروخته خواهد شد و برای کارگران فرقی ندارد پیمانکاری از این گروه بیاید یا از گروه دیگر، وضعیت آن‌ها هیچ تغییری نخواهد کرد.
وی با بیان اینکه مقاوله‌نامه‌های بنیادین کار در ایران علی‌رغم عضویت ما در ILO اجرایی نمی‌شود، گفت: تا زمانی که کارگران در ایران متشکل نیستند و اجازه تشکل مستقل از قدرت و دولت به آن‌ها داده نمی‌شود، تا وقتی نمایندگانشان را خود انتخاب نمی‌کنند و تا زمانی که مقاوله نامه‌های بنیادین کار مبتنی بر آزادی تشکل بدون قید و شرط اجرایی نمی‌شود، نمی‌توان انتظار داشت مجلس برای ما کاری انجام دهد. تنها کاری که آن‌ها می‌کنند تنگ‌تر کردنِ سفره‌ی کارگران است. پس اگر بخواهیم به آن‌ها چشم بدوزیم درواقع به بیراهه رفتهایم.
این فعال مستقل کارگری بیان کرد: قانون اساسی ما اجرا نمی‌شود و ما هیچ شکایتی نکرده‌ایم. مناطق ویژه‌ی اقتصادی درست کردند و روز به روز وضع کارگران بدتر شد. پس بحث و اقدام آن‌ها سر منافع کارگران نیست بحث این است که چه کسی سود ببرد و رانت بگیرد. مسئولان فقط مانورهای کلماتی می‌دهند و دیگر هیچ.
وی خاطرنشان کرد: مسئولان اگر می‌خواهند کاری انجام دهند اصل ۴۴ قانون اساسی و یا ماده‌ی ۴۰ و ۴۱ قانون اساسی را به ضرس قاطع اجرایی کنند.
این فعال مستقل کارگری در پایان تاکید کرد: وظیفهی منِ کارگر این است به تشکل‌یابی خود فکر کنم و به دنبال اجرایی کردنِ مقاوله‌نامه‌های بنیادین کار باشم. اینها قواعدی را که سرمایهداری برای ما گذاشته را هم نمی‌پذیرند. ما چقدر باید تلاش کنیم تا این آقایان طبیعی‌ترین حقوق اولیه‌ی ما را به رسمیت بشناسند؟
دیدگاه تان را بنویسید