فقط یک نام از فراکسیون کارگری مجلس باقی مانده است

رئیس انجمن صنفی کارگران پتروشیمی تبریز درباره عملکرد فراکسیون کارگری در مجلس یازدهم گفت: فکر می‌کنم از فراکسیون کارگری تنها نامی باقی مانده و دیگر هیچ! من پویایی، حرکت و مطالبه‌گری برای کارگران را در فراکسیون کارگری این مجلس نمی‌بینم. به هر حال نمایندگان این فراکسیون باید سریع‌تر از باقی نمایندگان به موضوع اعتراضات ورود می‌کردند. آنها باید نمایندگان کارگران را دعوت می‌کردند و حتما باید افرادی از آنها به این مناطق سفر می‌کردند و مشکلات را از نزدیک می‌دیدند و اعتراضات را می‌شنیدند. ناصر چمنی در گفت‌وگو با ایلنا گفت: کارگران پیمانکاری این صنعت از فرط بیچارگی اعتراض می‌کنند و آن وقت مجلس تصمیم می‌گیرد که حق و حقوق کارگران رسمی را اضافه کند. اصلا نمی‌شود این تبعیض را قبول کرد و کارگران هم این وضعیت را تحمل نخواهند کرد. وی گفت: اینکه در مجلس برای رسمی‌ها تصمیم می‌گیرند و به کارگران دیگر توجه نمی‌کنند، دیگر عادی شده است. خیلی وقت است که این نگاه تبعیض‌آمیز در مورد کارگران وجود دارد. وی گفت: از اولین روزهایی که صنعت نفت را به پیمانکاری سپردند این نگاه به وجود آمد که کارگران رسمی خود را صاحبان صنعت نفت می‌پنداشتند و کارگران غیررسمی را در واقع نیروهایی می‌دانستند که برای آنها کار می‌کنند. این دیدگاه کلی در صنعت نفت وجود دارد که کارگران را به دست پیمانکاران می‌سپارند تا با آنها ارتباطی مستقیم نداشته باشند. چمنی گفت: در حال حاضر حق و حقوق یک کارگر رسمی سه تا چهار برابر بیشتر از کارگران دیگر است. حالا اینکه مجلس در چنین شرایطی دیگر کارگران را نمی‌بیند و صرفا می‌خواهد حق و حقوق کارگران رسمی را زیاد کند، تاسف‎آور است. رئیس انجمن صنفی کارگران پتروشیمی تبریز گفت: این مجلس انقلابی صدای کارگران را نشنیده و برای همین به جای اینکه تصمیمی برای حل مشکل کارگران معترض بگیرد، برای افزایش مزایای کارگران رسمی تصمیم می‌گیرد. چنین رفتاری با آنچه ما از انقلاب می‌دانیم مغایر است، شاید ما معنای انقلاب را به خوبی درک نکردیم! رئیس انجمن صنفی کارگران پتروشیمی تبریز خاطرنشان کرد: امروز کارگران پیمانکاری این صنعت از فرط بیچارگی اعتراض می‌کنند و آن ‌وقت مجلس تصمیم می‌گیرد که حق و حقوق کارگران رسمی را اضافه کند. اصلا نمی‌شود این تبعیض را قبول کرد و کارگران هم این وضعیت را تحمل نخواهند کرد. وی افزود: نمایندگان اگر به آن مناطق می‌رفتند و شرایط کار در آنجا را می‌دیدند شاید بیشتر به حق و حقوق این کارگران توجه می‌کردند. شرایط آن مناطق اصلا خوب نیست و برای همین کارگری که در آنجا کار می‌کند باید درآمد خوبی داشته باشد نه اینکه این‌گونه دچار مشکل معیشتی باشد.